Tess Gerritsen(80)

‘Ik vroeg me al af wanneer er nu eindelijk eens iemand vragen zou komen stellen over die zaak,’ zei hij.

‘En hier zijn we,’ zei Jane.

‘Het Boston PD. Bij deze zaak valt absoluut niet te voorspellen welke draai hij nou weer eens zal nemen,’ zei hij. ‘Hebben jullie trek?’

‘Nogal,’ zei Frost.

‘Ik heb een week bij mijn veganistische dochter in Tallahassee gelogeerd. Groente hoef ik dus voorlopig niet meer.’ Hij pakte het menu weer op. ‘Ik neem de porterhouse steak. Een pond vlees met gebakken aardappelen en gevulde champignons is een redelijke compensatie voor een week broccoli.’

Hij bestelde zijn steak medium rare en zei dat hij ook nog een martini wilde. Hij had het in Tallahassee blijkbaar erg zwaar gehad, dacht Jane. Pas nadat hij aan zijn tweede martini was begonnen, was hij in staat over de zaak te praten.

‘Hebben jullie het dossier gelezen?’ vroeg hij.

‘Alles wat u ons hebt gemaild,’ antwoordde Jane.

‘Dan weet u nu net zoveel als ik. Op het eerste gezicht leek het een ongeluk. Een éénmotorige Cessna Skyhawk stort kort na het opstijgen neer. De brokstukken lagen over een groot terrein verspreid. De piloot werd beschreven als een pietje precies wat de veiligheid betrof, maar je weet hoe dat gaat. Het ligt bijna altijd aan een doodgewone fout, ofwel van de piloot ofwel van de mecanicien. Ik raakte pas bij de zaak betrokken toen ik een telefoontje kreeg van de NTSB. Ze zeiden dat sommige van de brokstukken doorboord waren met fragmenten die daar met extreem hoge snelheid in waren doorgedrongen. Dat had geleid tot het besluit naar sporen van explosieven te gaan zoeken. Pin me niet vast op de scheikundige termen, maar ze hebben daarvoor vloeistofchromatografie en massaspectrometrie gebruikt en ontdekten iets dat hexahydro… blabla heet. Beter bekend als RDX.’

‘Research Department Explosive,’ zei Frost.

‘U hebt het rapport inderdaad gelezen.’

‘Ja, en dit deel vond ik belangwekkend. RDX wordt gebruikt door het leger en heeft meer kracht dan TNT. Als je het met was vermengt, kun je het kneden. Het wordt onder andere gebruikt om semtex te maken.’

Jane keek naar hem. ‘Nu weet ik waarom jij raketgeleerde zou willen zijn. Om dingen op te blazen.’

‘En dat is precies wat er met de Cessna van de Yablonski’s is gebeurd,’ zei Parris. ‘Hij is opgeblazen. De bom is geactiveerd met een radiosignaal. Niet door een timer, niet door het luchtdrukverschil. Er was iemand ter plekke die op een knop heeft gedrukt toen het vliegtuig was opgestegen.’

‘Dit was dus geen vergissing,’ zei Jane. ‘Niet het verkeerde vliegtuig.’

‘Ik ben er zo goed als zeker van dat de Yablonski’s het doelwit waren, al hebt u van Neils collega’s bij NASA vermoedelijk iets anders gehoord. Zij weigeren te geloven dat iemand hem wilde vermoorden. Ik heb ze maar niet uit de droom geholpen.’

‘Dat is inderdaad wat dr. Bartusek zei. Dat het een vergissing moest zijn. Dat Neil geen vijanden had.’

‘Iedereen heeft vijanden, maar niet iedereen heeft vijanden van het soort dat zich met RDX bezighoudt,’ zei Parris hoofdschuddend. ‘We hebben het hier over heel enge explosieven die voldoen aan de strenge maatstaven van het leger. Dat spul is zo angstaanjagend dat ik me afvroeg of…’ Hij zweeg abrupt toen de serveerster hun bestelling kwam brengen. Vergeleken met de gigantische lap vlees op Parris’ bord zagen de kipfilet van Frost en het lendenstuk van Jane eruit als voorgerechten. Toen de serveerster weer weg was, zei Jane: ‘Wat vroeg u zich af?’

‘Of ik de volgende was die dood moest,’ zei hij en hij stak een druipend stuk vlees in zijn mond. Bloederig sap vormde een plasje op zijn bord toen hij nog een stuk afsneed en een slok martini nam. Jane dacht aan wat hij door de telefoon had gezegd: Ik heb liever niet dat u naar mijn huis komt. Ze had gedacht dat hij alleen maar zijn werk en zijn privéleven gescheiden wilde houden, maar nu kregen die woorden een nieuwe, onheilspellende betekenis.

‘Was u er zó bang van geworden?’ vroeg ze.

‘Ja.’ Hij keek haar aan. ‘En daar komen jullie nog wel achter als jullie dit onderzoek voortzetten.’

‘Waar bent u precies bang voor?’

‘Dat is het hem nu juist. Ik weet het niet. Ik weet nog steeds niet of ik gewoon paranoïde was en me dingen verbeeldde, of dat mijn telefoon echt werd afgetapt. Maar ik werd in elk geval in de gaten gehouden.’

‘Ho!’ Jane lachte. ‘Meent u dat serieus?’

‘Zo serieus als een hartaanval.’ Hij legde zijn mes en vork neer. ‘Daarom ben ik zo blij dat uw partner is meegekomen. Dat u iemand hebt die u rugdekking geeft. Ik ben nog wel zo ouderwets dat ik vind dat vrouwen beschermd moeten worden, ook als ze bij de politie zitten.’