Spanning en champagne(4)

Zijn donkere blik bleef weer op haar rusten. ‘Daar had hij gelijk in.’

Opnieuw kreeg ze kippenvel. Hij had het toch over het huis, of niet?

‘Voor hoelang wil je het verhuren?’

‘Een halfjaar tot een jaar,’ zei ze. Dat zou ideaal zijn, maar de waarheid was dat ze zou nemen wat ze kon krijgen, als ze maar een huurder vond.

Hij liep naar de prachtige knoestige boom in de hoek, en ze volgde hem met haar ogen. Van achteren zag hij er bijna net zo goed uit als van voor. Zijn brede schouders en smalle heupen vormden een perfecte V. Een en al mannelijke kracht. Hij legde zijn hand op de stam van de eik, en toen hij met zijn vingers over de bast streek, dacht ze eraan hoe die vingers hadden gevoeld op haar wang. Haar gezicht begon te branden en ze slikte. Het werd echt tijd om iets van de wereld te gaan ontdekken, om wat mannen van de wereld te gaan ontdekken. Als ze zo onder de indruk was van de eerste de beste knappe man die op haar pad kwam, had ze al te lang gewacht.

Ineens draaide hij zich naar haar om. ‘Ik wil het huren voor een jaar.’

Haar ogen puilden uit en even vergat ze hoe sexy hij was. ‘Je weet niet eens hoe hoog de huur is.’

‘Maakt niet uit. Mocht je er toch ooit vanaf willen, dan wil ik het eerste recht van koop hebben.’

Hij had alleen de woonkamer en badkamer nog maar gezien, maar soms had dit huis een magisch effect op mensen. Voor haar was het een rustig toevluchtsoord, alleen niet met hem erin. Zijn mannelijke energie maakte haar gespannen, maar als hij het meende van dat huurcontract van een jaar, moest ze daar maar overheen komen. Het vooruitzicht dat haar financiële problemen werden opgelost, was te aanlokkelijk. ‘Er zijn een paar dingen die je niet weet.’

‘Bepalingen?’

Ze knikte. ‘Je krijgt geen toegang tot de garage of de kleine studio boven de garage.’

‘Woont daar iemand?’ vroeg hij met vernauwde ogen.

Opnieuw knikte ze.

Zijn uitdrukking verhardde zich.

‘Als ik in de stad ben, dan woon ik daar,’ legde ze haastig uit om hem gerust te stellen. Het was niet zomaar een onbekend iemand die er woonde. Bovendien zou ze echt wel uit zijn buurt blijven. Alleen leek haar uitleg hem niet te ontspannen, maar hem juist nog gespannener te maken.

‘Ben je dan meestal niet in de stad?’ vroeg hij scherp.

‘Ik ga naar het buitenland.’

‘Wanneer?’

‘Binnenkort.’ Zodra ze genoeg geld had, maar dat zei ze niet omdat dat nog wel een paar maanden ging duren. ‘Ik heb nog wat dingen te doen voor ik ga.’

Hij knikte. Uiteindelijk. ‘Oké.’

Plotseling werd ze overvallen door paniek. Het zou moeilijk zijn als hier een vreemde woonde. Ze ademde diep in en uit. Het was niet voor altijd en het huis bleef van haar. Dit was de enige manier waarop ze er zeker van kon zijn dat het van haar bleef. Ze spoorde zichzelf aan verder te praten. ‘Om de tuin hoef je je niet te bekommeren. Die wordt onderhouden.’ Dat was toch een voordeel, of niet, dacht ze toen ze zijn ongelovige glimlach zag. ‘Je hebt de tuin niet gezien,’ merkte ze defensief op.

Hij spreidde zijn handen en keek naar zijn T-shirt. ‘Ik heb de halve heg meegenomen.’

Ze fronste toen ze zag hoeveel troep er in zijn haar en op zijn kleding zat. ‘Ik hoop dat je geen blijvende schade hebt aangericht.’

‘Wilde je me nu echt vertellen dat die heg wordt onderhouden door een tuinman?’

Hij plaagde haar, maar gelukkig viel het haar totaal niet op dat zijn glimlach hem nog sexyer maakte dan hij al was. ‘Ja, inderdaad,’ zei ze. ‘Die heg heeft veel zorg nodig om zijn conditie te behouden.’

‘Die heg heeft een motorzaag nodig.’

‘Die heg blijft. Zoals hij is. Dat is een voorwaarde waarover niet te onderhandelen valt.’

Hij liep dichter naar haar toe. ‘Hoe moet ik het huis dan in komen als ik niet via de heg kan en ook niet door de garage?’

Zijn glimlach benadrukte zijn veel te sensuele lippen en dreigde haar af te leiden. ‘Er zit een verborgen hek aan de kant van het park.’

‘Een verborgen hek?’ Hij grinnikte.

Het was een aanstekelijk warm geluid, zo verrassend, zo verleidelijk, dat ze haar kaken op elkaar moest klemmen om te voorkomen dat haar mond openviel. Ze draaide zich om zodat ze hem niet langer kon zien, zodat ze kon nadenken. ‘Een van de dingen die dit huis speciaal maakt, is de privacy. Is dat niet ook wat jou erin aantrekt?’

Het was even stil. ‘Wat scherpzinnig van je,’ zei hij toen. De geamuseerdheid was verdwenen nu. ‘Goed, die condities zijn geen probleem voor me. Ik wil het huis nog steeds huren.’

Ze voelde zich duizeliger dan ze had gedaan toen ze dat schoonmaakspul had ingeademd in de douche. ‘Ik zal referenties nodig hebben.’