Slavin van haar passie(49)

Nadat ze had opgehangen, voelde ze zich vreemd teleurgesteld. Tot zojuist had ze zich niet gerealiseerd hoezeer ze had gehoopt op een positieve uitslag. Verdrietig legde ze haar hand op haar buik, terwijl een verlangen in haar opkwam om in bed te gaan liggen en heel hard te huilen.

De deur ging open. Ze keek op en zag Marc met een vragende blik in de deuropening staan.

‘Was dat de dokter?’ vroeg hij. ‘Ik was te laat met opnemen.’

Ze vocht om haar emoties onder controle te houden. ‘Ja, dat was de dokter.’

‘En?’

Terwijl ze hem aankeek, vroeg ze zich plots af of hij zijn opluchting zou weten te verbergen wanneer hij het nieuws hoorde.

‘Ava?’ drong hij aan. ‘Wat zei hij?’

Ze hapte even naar adem. ‘Hij zei dat ik bloedarmoede heb. Ik moet ijzerpillen slikken.’

‘Dus je bent niet zwanger?’ vroeg hij. Zijn gezicht verraadde helemaal niets.

Ze schudde haar hoofd. ‘Nee,’ zei ze.

‘Kan het zijn dat hij het fout heeft?’ vroeg hij. ‘Misschien hebben ze twee resultaten door elkaar gehaald. Dat gebeurt wel eens. Als er iemand was met dezelfde geboortedatum, of –’

‘Marc, ik ben niet zwanger!’ viel ze hem in de rede. ‘Oké? Je hoeft je nergens meer zorgen over te maken. Er komt geen baby.’

Langzaam blies hij de adem uit die hij al een tijdje inhield. ‘En hoe voel jij je daarbij?’ vroeg hij.

Fronsend staarde ze hem aan. ‘Hoe denk je dat ik me voel?’

‘Ik weet het niet,’ zei hij. ‘Ik dacht dat je heel graag een kind wilde.’

‘Onder de juiste omstandigheden wel ja. Maar niet zo.’ Ze draaide zich om en stond op het punt de kamer uit te lopen.

‘Waar ga je naartoe?’ vroeg hij.

Ze draaide zich om en keek hem met een uitdagende blik in haar ogen aan. ‘Ik ga mijn koffers pakken.’

‘Waarom?’

‘Ik ga bij mijn zus logeren,’ zei ze vastbesloten. ‘Ik heb wat tijd nodig, Marc. En ik laat me niet tegenhouden door jou.’

Er verscheen een harde blik in zijn ogen. ‘Vergeet je niet iets?’

‘Ik heb je geld niet meer nodig.’ Ze legde haar hand op de deurknop. ‘Serena stopt voorlopig met de behandelingen.’

‘En hoe zit het dan met Cole’s schulden?’

Ze staarde hem een tijdje ijzig aan en zei toen: ‘Eerlijk gezegd kan het me niets meer schelen. Als je er een rechtszaak van wilt maken, moet je dat maar doen. Ik red me wel. Ik heb nu tijd nodig om na te denken, om te kijken waar ik heen wil met mijn leven.’

Hij balde zijn vuisten om de neiging te weerstaan haar vast te grijpen. Op dit moment moest hij heel voorzichtig te werk gaan. Er hing zoveel af van zijn reactie. De vreselijkste dreigementen kwamen in hem op. Dingen waarvan hij wist dat hij ze nooit waar zou maken, maar hij hielde zijn mond. Hij wilde niet dat ze hem nog meer zou haten dan ze al deed. Hoewel… heel even had hij gedacht dat ze… Maar hij schudde de sluimerende gedachte direct van zich af.

Het enige waarop ze reageerde was op de intimiteit, omdat dat de enige manier was waarop hij ooit met haar had gecommuniceerd. Was er zonder seks nog iets anders waarop ze een relatie zouden kunnen baseren, vroeg hij zich af? Het zou moeilijk worden. Waarschijnlijk zou het hen beiden heel wat gaan kosten, maar hij moest het doen. Tenminste, als hij wilde dat ze uit eigen beweging bij hem bleef. En niet omdat ze geen andere keus had.

Dit was onontgonnen terrein voor hem. Hij was het absoluut niet gewend zich kwetsbaar op te stellen, hij voelde zich ongemakkelijk en hulpeloos. ‘Ik geef je een maand,’ zei hij. Hij zorgde ervoor dat uit de toon van zijn stem niets op te maken viel. ‘Maar niet meer. In die ene maand hebben we geen contact, tenzij per telefoon of e-mail. Dan kun je me er ook niet meer van beschuldigen dat ik je probeer te dwingen.’

Even leek ze te spelen met deze gedachte. ‘Een maand…’ zei ze. Ze bevochtigde haar lippen met haar tong. ‘Oké… En… En wat dan?’

‘Als je daarna nog steeds niet verder wilt met me, mag je gaan,’ zei hij. ‘Ik zal je niet dwingen met me te trouwen. Daarna zal ik voorgoed uit je leven verdwijnen.’





Hoofdstuk 10





‘Ava, ben je alweer ziek? Dat is al de derde ochtend,’ zei Serena. ‘Misschien kun je niet goed tegen die ijzerpillen?’

Ava veegde haar gezicht af aan de handdoek die haar zus haar had gegeven. ‘O, ik voel me zo vreselijk,’ zei ze. Ze klampte zich vast aan de wasbak toen ze opnieuw een golf van misselijkheid voelde opkomen.

‘Als ik niet wist dat je Marc al een maand niet hebt gezien, zou ik zweren dat je zwanger bent,’ zei Serena. ‘Zou je niet nog een test doen? Misschien was de uitslag verkeerd.’