Overgave(78)

Hij ging naast haar liggen en trok haar dicht tegen zich aan, zijn armen om haar heen. Zijn naam klonk als een ademloze zucht, en het was het mooiste geluid dat Dean ooit gehoord had. Hij wilde, hij moest dit elke nacht horen, maar hoe? Die gedachte hield hem wakker tot aan het ochtendgloren.





27




Dean werd wakker en wist meteen dat er iets niet goed was. Hij stak zijn hand uit en voelde dat het bed koud was waar Catherine had gelegen. Toen hij zijn ogen opendeed en zag dat de kamer leeg was fronste hij. Hij schoof uit bed en schoot zijn spijkerbroek aan. Toen hij geluid hoorde in de keuken dacht hij dat ze misschien besloten had een ontbijt te maken, maar in de keuken vond Dean haar zittend aan de keukentafel, een paar documenten uitgespreid voor zich. O god, nee. Alsjeblieft. Catherine keek op. Tranen stroomden over haar wangen en drupten op tafel zonder dat iemand er iets aan deed.

‘Wanneer was je van plan me dit te vertellen?’ Ze greep een document in een vuist en zwaaide ermee. ‘Wanneer was je van plan me te vertellen dat mijn vader een verkrachter was?’

Dean zag het verdriet op Catherines gezicht en zijn hart brak. ‘Ik heb dit gisteren pas gekregen,’ zei hij zacht. ‘Ik wilde het je vandaag vertellen.’

Ze gooide het papier neer en stond op. ‘Je hebt me laten natrekken, hè? Je hebt me nooit echt vertrouwd.’

Dean schudde zijn hoofd en liep naar haar toe. Hij pakte haar schouders en schudde haar even door elkaar. ‘Hou op, Catherine. Je weet dat dat niet waar is. Ik vertrouw je. Ik hou verdomme van je.’ Hij wees naar de papieren en zei: ‘Ik heb Jonas inderdaad gevraagd om wat uit te zoeken maar dat was eerder, lieverd.’

‘Voordat we voor het eerst seks hadden, Dean?’ Hij kromp ineen. ‘Ja, dat dacht ik al.’

Ze trok zich los uit zijn armen en ging naar de slaapkamer. Dean volgde met pijn in zijn buik. ‘Laat me het uitleggen.’

‘Uitleggen dat je me hebt laten natrekken? Uitleggen dat je dit gisteren al wist en niets gezegd hebt?’

Dean stond als verlamd in de kamer terwijl Catherine zich aankleedde. ‘Ik wantrouwde je eerst, dat weet jij ook, verdomme. Toen heb ik Jonas ingeschakeld, maar toen ik zei dat ik je vertrouwde, meende ik het. Toen ik zei dat ik van je hield.’

Ze snoof. ‘Natuurlijk. Was het lekker om die dingen over mij te weten, Dean? Je hebt toch gelijk gekregen. Er waren inderdaad geheimen. Je zult wel euforisch zijn!’

‘Verdomme, Catherine, zo is het niet gegaan!’

Ze zakte in elkaar. ‘Mijn god, wat een ongelooflijke sukkel ben ik, maar ja, ik ben dan ook het resultaat van een verkrachting, dus het zal wel in mijn dna zitten om nergens voor te deugen.’

Dean kookte van woede. Hij stapte naar haar toe, pakte haar bovenarmen en schudde haar weer. ‘Dat wil ik never nooit meer horen,’ blafte hij. ‘Die klootzak heeft niets met jou te maken, Catherine. Niets, hoor je me?’

Catherine rukte zich los en draaide zich om. ‘Wat maakt het uit. Het is klaar. Ik ga naar huis.’

‘Nee, niet doen, niet zo. Alsjeblieft, lieverd, praat met me.’

‘Het ergste is nog dat ik dacht dat je echt om me gaf.’

Dean had het gevoel dat iemand een hand om zijn hart kneep en het uit zijn lichaam rukte. Ze moest weten hoeveel ze voor hem betekende. Hoeveel hij van haar hield. Hij had het grandioos verprutst en kon niets doen om het goed te maken.

‘Catherine, ik geef om je,’ zei hij, met wanhoop in zijn stem. ‘Ik hou van je. Het maakt me verder niet uit wat je wel of niet gelooft, maar dat is waar.’

Ze draaide zich weer naar hem om. ‘De spelletjes zijn voorbij. Het was leuk, maar het is tijd om naar huis te gaan,’ zei Catherine met een stem die zo koud en kil was dat Dean moeite had de vrouw te herkennen die een paar uur geleden nog gezegd had dat ze van hem hield.

Hij ging in de deuropening staan om haar tegen te houden. ‘Geef me een kans,’ zei hij met zijn handen in de lucht ter overgave. ‘Meer vraag ik niet.’

‘Je hebt me pijn gedaan, Dean,’ antwoordde ze naar de grond kijkend. ‘Je had beloofd dat je dat niet zou doen, maar je hebt het toch gedaan.’ Hij begon iets te zeggen maar Catherine keek op en keek hem aan. ‘Ik weet waarom,’ zei ze iets zachter nu. ‘Linda’s verraad was verschrikkelijk, dat snap ik. Ik snap zelfs dat je meer over mijn verleden wilde weten. Ik was in feite een vreemde toen ik hier kwam en jij wilt je familie beschermen.’ Ze veegde de tranen van haar wangen en stamelde: ‘Maar dat verklaart niet waarom je dit niet meteen aan mij verteld hebt toen je het hoorde.’

Hij schoof zijn handen in zijn zakken om de neiging om haar aan te raken te bedwingen. De pijn in haar ogen sneed door zijn hart. ‘Ik wilde de nacht met jou,’ zei hij zacht. ‘Het was egoïstisch, dat weet ik, maar ik wilde dat onze laatste nacht perfect was. Ik zweer dat ik je alles wilde vertellen.’