Krijgsraad(99)

'Moesten we die ontstekingskoppen nou naar links of naar rechts draaien?' vraagt Porta zenuwachtig.

'Naar rechts,' zegt Tiny zelfverzekerd. 'Alleen weet ik niet meer of je eerst naar vijf en dan naar negen moet draaien, of omgekeerd. Je moet 'm horen klikken, anders gaat-ie af!'

Opeens twijfelen we allemaal. Met zijn gebruikelijke optimisme stelt Tiny voor dat we het om de beurt proberen om te zien wat er gebeuren zal. In dat geval kan hoogstens iedere tweede raket exploderen.

'Jezus Christus, kerel, draai niet aan dat ding!' waarschuw ik hem in doodsangst, als Tiny op het punt staat de schijf te verdraaien. 'We lopen de kans dat onze raap eraf wordt geblazen!'

'Als dat gebeurt, laten we dan hopen dat ze daarginds thuis de landingslichten aan hebben staan,' grijnst Porta fatalistisch.

Vanachter een hoge berg granaathulzen komt de Ouwe naar ons toe tijgeren.

'Waarover zitten jullie je verdomme in je broek te schijten?' snauwt hij nijdig. 'De eerste en de vierde groep hebben alles al klaar voor lancering!'

'Welke kant moesten we ook alweer opdraaien, links of rechts?' vraagt Porta, een ontstekingskop onder de neus van de Ouwe houdend.

'God in de hemel zij ons genadig,' kreunt de Ouwe wanhopig. 'Naar links, stelletje lamstralen! Iwan zou sterven van het lachen als hij jullie nu kon zien!'

'Roep hem dan even aan,' stelt Porta voor. 'Als hij op die manier de pijp uitging was de oorlog voorbij en kwamen wij in de geschiedenisboekjes als Adolfs geheime wapen!'

'En dan op vijf draaien?' vraagt Tiny met zijn hand op de schijf.

'Niet nu, jij stinkende latrine!' sist de Ouwe woest, terwijl hij Tiny op de vingers tikt. Eerst opzetten en richten! Wat wou je hier eigenlijk opblazen?'

'Vrachtwagens,' zegt Tiny vrolijk. 'Er rijden er massa's rond, hier.'

'Zeik toch niet zo,' snauwt de Ouwe. 'En die voertuigen kunnen van mij naar de hel rijden. Deze raketten moeten voor de verst verwijderde doelen worden gebruikt. Je schijnt ook geen moer te hebben begrepen van wat ik jullie heb verteld! Eerst raken we de verre doelen met de raketten, daarna zetten jullie Lewis-bommen en radiomijnen in het vierkant dat jullie is toegewezen. Iedere stompzinnige idioot kan dat nog volgen. Probeer verdomme toch eens te luisteren als ik je vertel wat je moet doen! Zodra je op die grote open ruimte komt waar de treinen staan ga je op je tenen lopen. Ze hebben daar signaalmijnen geplaatst, met struikeldraden. Raak die draden niet aan! Je mag er zelfs niet tegen ademen! Als die dingen afgaan sturen ze parachutetoortsen omhoog en zal het in dat verdomde communistische legerkamp zo licht worden als op klaarlichte dag!'

'Maak je nou maar niet zenuwachtig,' troost Porta hem. 'Wij kunnen een luis z'n vel afstropen zonder dat hij er iets van merkt!'

'Ik heb op de joodse zakkenrollersschool van de Reeperbahn gezeten,' pocht Tiny trots. 'Ik kon een hoer uitkleden zonder dat ze er iets van in het snotje kreeg!'

'Wat kunnen jullie toch oer- en oerstom zijn,' snauwt de Ouwe kwaad. Dan verdwijnt hij weer.

Tijgerend bereiken we de plek waar de raketten moeten worden opgesteld. We zetten de lanceerinrichting in elkaar. Het lijkt een primitief geval, dat veel weg heeft van een ongeschaafde houten kist. Het lijkt in de verste verte niet op een lanceerinrichting, maar kan letterlijk van alles zijn.

Aan de overkant van een van de aluminium rails zitten drie kleine knoppen met een schaars verlichte schaalverdeling erop. Die moeten we gebruiken om de lanceerinrichting te verstellen.

Tiny brengt de loop van 52 cm op zijn plaats en ik schroef de ontstekingskop in de raketten.

Porta verbindt de eigenaardig ogende antennedraden, die zo uit de binnenvering van een matras afkomstig kunnen zijn.

'Denken jullie dat het ding zal werken?' vraagt Tiny twijfelend. 'Geef mij maar een vlammenwerper.'

'Hij werkt heus wel,' zegt Porta vol overtuiging, terwijl hij de lanceerhoogte instelt.

'Groep zes klaar,' zeg ik zacht in de radio.

'Blijf bij die lanceerinrichtingen tot de raketten zijn afgevuurd!' beveelt de Ouwe. Hij en Heide liggen tussen de munitiestapels te wachten tot het sein Alles Klaar van de verschillende groepen binnen is.

'Draai nu die schijven op vijf,' zegt de Ouwe, die aandachtig in de groene doos staart.

Tiny rent naar zijn raket alsof hij bang is dat een van ons er eerder bij zal zijn. 'Was het links of rechts?' vraagt hij.

'Links, idioot!' grauwt de Ouwe geërgerd.

'Dit zal een knal geven waarvan zelfs de opoe van de duivel een gat in de lucht zal springen,' grijnst Tiny en verdraait de schijf naar het cijfer vijf.

Plotseling begint de lanceerinrichting zachtjes te trillen en horen we een zacht sissend geluid, alsof er een heel doosje lucifers tegelijk wordt afgestreken. Geluidloos verlaten de raketten hun rails en vliegen als spookachtige vleermuizen door de nacht. Geen mondingsvuur; géén staartvlam. De koers is exact vastgelegd en wordt door de instrumenten in de groene doos aangehouden.