Krijgsraad(15)

'En in het andere einde van het kamp brak de hel los,' grijnst Tiny. 'Er was een munitiedepot de lucht in gevlogen en er was een hels kabaal aan de gang. We dachten zelfs even dat jullie gekomen waren om ons een handje te helpen. De een of ander liet de alarmsirene gillen en al die stink-Russen renden naar de plek waar de kogels in het rond vlogen.'

'Toen hadden we een beetje de ruimte gekregen,' zegt Porta jubelend. 'We staken onze neus in verschillende compagnieën om even gedag te zeggen en kwamen plotseling bij de aan- en afvoerjongens terecht.'

'Ik betwijfel of ook maar één Duitse soldaat ooit van zijn leven zoveel vreten bij mekaar heeft gezien,' brengt Tiny in het midden, terwijl hij in extase zijn ogen laat rollen. 'Ze hebben daar letterlijk alles – varkensvlees, gerookt rendiervlees, zure augurken – noem maar op!'

Ja, als je de Russische proviandering vergelijkt met de Duitse,' merkt Porta droogjes op, 'ga je pas goed inzien dat het geloof in de Eindoverwinning uitsluitend door geloof-alleen levend kan worden gehouden!'

'D'r lag daar een dikke vette sergeant-kok, die probeerde klaar te komen op een plaatje van Marlene Dietrich,' grinnikt Tiny vuil. 'Nou, de grootste kwak van z'n leven was meteen z'n laatste, toen m'n spuit hier een paar .42 lichtspoorkogels recht in zijn jongeheer pompte!'

'We moesten nu snel handelen,' zegt Porta met een lach. 'We grepen alles waar we de hand op konden leggen. Toen we ontdekten dat we er nog niet de helft van zouden kunnen meeslepen, gingen we naar buiten om te proberen of we een slee konden bevrijden. Daardoor maakten we kennis met dit communistische rendier, dat voor ons geen moeite deed het feit te verbergen dat hij ernstige kritiek op het systeem had. En aangezien hij ook nog een akja bij zich had hebben we hem ter plaatse gerekruteerd.'

'Ik heb hem alleen in het Fins de kont van een kapitalistisch rendiervrouwtje moeten beloven,' grijnst Tiny, 'en die krijgt-ie ook, al zal ik persoonlijk een zacht Duits achterwerk voor hem moeten laten krommen!'

'Je wilt me toch niet gaan vertellen dat er vanaf nu een rendier aan dit peloton is toegevoegd?' brult de Ouwe woest.

'Daar kunnen we later nog weleens over praten,' antwoordt Porta achteloos. 'Terwijl de buren dus aan het schaduwboksen waren en op elkaar losknalden wipten wij even aan bij de fourier. Er was maar één man op wacht gezet – en die zat te pitten, dus hij heeft niet eens gemerkt dat we hem neerschoten.'

'Pitten op wacht!' schreeuwt Heide verontwaardigd. 'Z'n verdiende loon!'

'Nou, ik heb tot mijn grote blijdschap kunnen vaststellen dat de meeste soldaten slechte soldaten zijn,' antwoordt Porta.

'Béseff – dat komt omdat de meeste soldaten arm zijn,' zegt de Legionair. 'Het leven heeft hun geleerd dat ze altijd arm zullen blijven, hoe hard ze ook werken.'

'Ja, maar slechte soldaten zijn uitstekende doders,' zegt Tiny, 'en ze hebben scherpe ogen en oren. En dat komt omdat ze ze altijd open hebben moeten houden voor de deurwaarder en de smerissen, vanaf het moment waarop ze konden lopen.'

'Toen we een bezoekje brachten aan de slagerswinkel,' vervolgt Porta, 'heeft Tiny ons bijna een kopje kleiner gemaakt. Hij liet een handgranaat in een kist vuurpijlen vallen. Ze vlogen alle kanten uit en een paar Iwans werden geraakt en gingen de pijp uit. Maar ons bezoekje was de moeite waard. We vonden koffie, zuivere Braziliaanse koffie, helemaal uit Brazilië. Ik denk niet dat zelfs Adolf het nog kan krijgen. Het ging even gemakkelijk als de kruidenier binnenstappen en een pond bestellen!

'Gemakkelijker!' grijnst Tiny opgetogen. 'Je hoefde niet eens in de rij te staan en je geld toeschuiven aan een of andere snurker achter een kassa.'

De eerstvolgende uren zaten we te eten alsof we ons moesten voorbereiden op een hongersnood van drie jaar.

'Zouden we de gewonden ook niet iets moeten geven?' oppert Heide, de humanitair.

Tiny verslikt zich bijna in een reusachtige mond vol zure haring. 'Ben je nou helemaal door de ijsberen besnuffeld? Die geven in ieder geval de pijp aan Maarten, hoe dan ook.'

'Het zijn onze kameraden,' beleert Heide hem nijdig.

'Misschien zijn het jouw kameraden, maar ik ken ze geen van allen,' antwoordt Tiny zorgeloos, een nieuwe zure haring in zijn mond proppend.

'Tiny heeft gelijk, weet je,' zegt Porta. 'Zodra wij de gewonden iets geven krijgen we Charlie Monocle, onze geachte overste, op onze nek. Die zal eisen dat we het over de hele compagnie verdelen. Volgens mij is het beter dat een paar van ons genoeg krijgen dan dat iedereen meedeelt en nog te weinig krijgt om er iets aan te hebben.'

Plotseling begint de Ouwe rood aan te lopen. Hij probeert zichzelf op zijn rug te kloppen. Langzaam wordt zijn gezicht pimpelpaars. Rochelend rolt hij op zijn zijde. Hij is bezig te stikken. We rollen hem op zijn buik en rammelen met onze vuisten op zijn rug.

'Hij gaat eraan,' zegt Porta overtuigd. 'Mensen! waarom kunnen ze hun vreten niet behoorlijk kauwen!'