Reading Online Novel

Krijgsraad(137)



Gefreiter Linde, die iets voor mij uitrent, wordt plotseling in de lucht getrokken alsof hij door een mortiergranaat is geraakt. Ik hoor een kabaal alsof de hele wereld vergaat. Het regent sneeuw en brokken ijs over ons heen. Linde moet op z'n minst tien stukken 'zeep' tot explosie hebben gebracht door er op ééntje te trappen.

Kogels fluiten, ricocheren en janken. Iemand schreeuwt om hulp en roept om hospikken met een draagbaar. Onze hospikkendragers zijn al geruime tijd geleden als ijspegels achtergebleven op de toendra.

Het granaat- en geweervuur wordt nog moorddadiger. De Ouwe is de wanhoop nabij. Hij weet heel goed dat de sectie nu het punt heeft bereikt waarop ze niet meer behoorlijk functioneert. De volgende fase zal uit blinde paniek bestaan.

Hij wenkt de mortieren naar voren en even later beginnen ze weer dof te knallen.

Op de plek voor ons, waar de granaten vallen, staat de sneeuw in brand.

Plotseling beginnen de Russen zich terug te trekken naar de kloof. De mortiergranaten volgen ze met 'plop-plop' op de hielen.

Heide is een genie in het hanteren van een mortier. Maar er komt een nieuwe groep Russen de kloof uit, en nog voor hij de tijd heeft om zijn vizier te verstellen zijn ze achter een hoge sneeuwwal in dekking gegaan.

'Help me met de mitrailleur,' brult de Legionair, worstelend met het draagstel.

Gregor pakt de driepoot beet, maar hij glijdt uit en valt gemeen hard met zijn gezicht op het machinegeweer.

'Til je verdomde kolerezooi zélf op!' raast hij, schoppend naar de driepoot.

'Il est con, comme ma bite est mignonne!' brult de Legionair, die hem een brok ijs naar het hoofd slingert.

'Hou die sneeuwwal onder vuur,' commandeert de Ouwe. 'Zorg dat ze er niet overheen komen!'

Opeens wemelt het in de sneeuw van de Russen.

De mitrailleur braakt lichtspoorkogels uit naar de gedaanten in sneeuwcamouflage. Zelf vuur ik als een razende. De loop dampt en de gloeiende hulzen sissen en sputteren als ze wegzakken in de sneeuw.

Porta komt aanrennen en rolt achter een beschermend rotsblok in dekking.

Achter mij blaft de mitrailleur en het lijkt wel alsof de Russische aanvallers ongedeerd dwars door ons geconcentreerde vuur rennen.

Zorgvuldig mik ik op de voorste soldaat. Hij heeft een hoge, grijze bontmuts op zijn hoofd, met een grote rood geëmailleerde ster. Zijn hoofd lijkt op de korrel van mijn wapen te balanceren als ik afdruk. Het volgende moment is hij verdwenen. De Mpi vliegt in een grote boog uit zijn handen en lijkt een paar seconden in de lucht te zweven.

Een explosieve kogel striemt een regen van steentjes en ijssplinters in mijn gezicht. Uit honderden nietige wondjes druppelt bloed. Gelukkig zijn mijn ogen niet geraakt.

Ik ga op één knie zitten en slinger de Kaspanos tussen hen in. Tot mijn vreugde zie ik ze de lucht in vliegen en weer op de grond smakken.

Automatische wapens ratelen onophoudelijk. Het terrein wordt overhuifd door een paraplu van lichtspoorkogels.

'Oompje Iwan is eropuit om ons te pakken te nemen, dat zal ik jullie wél vertellen,' roept Porta breed grijnzend, als hij met een bundeltje granaten in zijn hand over de sneeuwwal springt.

Oberschütze Krohn komt halverwege omhoog. Uit zijn keel spuit een dikke straal bloed.

Gefreiter Batik schiet hem te hulp, maar wordt zelf ook getroffen en valt schreeuwend naast hem.

'De hele wereld is op een paar arme schijtluizen uit,' brult de Westfaal. 'Laten we aan onze stutten trekken voor we in de vuilnisbak terecht komen!'

'Bek dicht en naar voren!' brult de Ouwe vanuit zijn kuil.

'Nee, we blijven hier!' brult Gregor terug. 'We gooien onze levens zinloos in het water. Laat ze binnen een straal van honderd meter komen, dan zullen we ze pakken!'

Vlak voor ons wordt een zware Maxim-mitrailleur in stelling gebracht. Ze hebben de positie uitstekend gekozen en kunnen zonder veel risico voor zichzelf op ons vuren.

Heide probeert de mitrailleur met de mortier uit te schakelen, maar zijn granaten vallen rond het mitrailleursnest zonder noemenswaardige schade aan te richten.

Ik kruip naar voren en probeer er een paar granaten in te gooien, maar de afstand is te groot. Die duivelse mitrailleur heeft al vier zwaargewonden onder ons veroorzaakt.

Tiny staat op, met een bundel granaten in zijn hand.

'Schiet alle duivels maar uit de hel!' schreeuwt hij, op de sneeuw spuwend. 'Ik zal die krengen de ballen afrukken!' Met grote passen davert hij naar voren.

'Stapelgek,' zegt Gregor. Ze leggen hem neer voor-ie halverwege is!'

Het is ons een raadsel hoe zo'n reusachtige vent zich met zo'n ongelofelijke snelheid kan verplaatsen.

Met een geweldige sprong duikt hij achter een gesneuvelde Rus. Hij trekt zijn arm achteruit en slingert de granaten weg.

Een in bont gehulde gedaante verschijnt boven de sneeuwrand en een handgranaat schiet tollend door de lucht naar Tiny. Zo lenig als een acrobaat rolt hij opzij. Met een luide knal explodeert de granaat vlak voor het lijk en rijt het aan stukken.