Een zee van verlangen(45)

In die tijd was Roger tot de conclusie gekomen dat de echte toets voor een man vrij simpel was. Het enige wat hij moest doen, was haar hart veroveren, want dan zou hij de goedkeuring krijgen van haar vader… misschien. Dwaze logica!

Maar toch was zijn verlangen haar tot vrouw te krijgen steeds groter geworden. Belangrijker echter dan het stillen van zijn hunkerende hart was het feit van haar enorme bruidsschat en de rijkdom van haar vader, iets wat geen enkele roué in grote financiële nood over het hoofd kon zien. Als jongen was hij gedwongen geweest tot een leven van ontberingen nadat zijn vader hem, samen met zijn moeder, meedogenloos aan de kant had gezet. Ze hadden moeten zwoegen om iets te eten te krijgen in de achterbuurten van Londen, terwijl zijn vader talloze vrouwen het hof had gemaakt en geslempt had met lichtekooien.

Toen een woest heen en weer slingerend rijtuig zijn moeder had overreden, had Roger niet alleen getreurd, maar zich ook beroofd gevoeld van de enige die ook maar iets om hem gaf. Behalve hem naar een weeshuis te brengen en daar instructies achter te laten dat hij een strenge en goede opleiding moest hebben, had Edmund Elston verder geen enkele aandacht besteed aan zijn afstammeling. Roger had geleden onder een hardvochtige behandeling en regelmatige afranselingen van de mensen die de leiding hadden. Ten slotte was hij volwassen geworden in het weeshuis en de rol van docent op zich genomen.

In die jaren van zijn volwassenheid had hij geleerd dat zijn vader met een rijke molenaarsweduwe was getrouwd. Kort na haar dood had Edmund hem gesommeerd naar Bradford on Avon te komen, zonder enige verontschuldiging voor alles wat hij had moeten meemaken. Edmund Elston had grote plannen voor zijn zoon; Roger moest trouwen met de jonge dochter van een andere molenaar, wiens bezit zelfs de meest hebzuchtige man duizelig zou maken. En Roger was tot de overtuiging gekomen dat zijn vader het hebzuchtigst was van allemaal. Als enig kind zou Martha Grimbald een groot vermogen erven bij het overlijden van haar vader, en als ze trouwde, zou, zoals vaak het geval was, haar echtgenoot de controle daarover krijgen.

Aanvankelijk had Roger zich laten verleiden door de gedachte aan zoveel rijkdom, maar toen hij eenmaal kennis had gemaakt met de uiterst onaantrekkelijke miss Grimbald, had hij besloten dat een huwelijk met haar een te grote opoffering voor hem zou zijn. Hij kon zich zeker niet voorstellen dat hij in staat zou zijn tot seks met die magere ouwe vrijster met haar haviksneus… zelfs niet in het donker. Hij had tenslotte oog gekregen voor schoonheid, zelfs al kon hij zich die niet altijd veroorloven. Toch had hij het op dat gebied aardig voor elkaar gekregen, want zijn knappe gezicht was voldoende voor een paar lieftallige deernen om hem welkom te heten, alleen voor het genoegen van zijn gezelschap.

Om zijn vader te sussen, die woedend was over zijn weigering met miss Grimbald te trouwen, had hij een hoopvol verhaal opgehangen dat hij de mooie lady Adriana het hof maakte, en fantaseerde daarbij op overdreven wijze.

Het was dan ook triest dat een zoon gedwongen zou worden te trouwen met een volkomen onappetijtelijke vrouw, alleen om een lening te voldoen die zijn vader hem had verstrekt voor de aanschaf van modieuze kleding.





6





Een heldere straal zonlicht drong door de gordijnen heen in de ruime slaapkamer op de eerste verdieping van Wakefield Manor. De zon scheen op het slapende gezicht van een jonge vrouw die languit, verward in de dekens, op bed lag, en leek er ondeugend op gericht het slachtoffer te wekken uit een uitgeputte sluimer die maar al te welkom was geweest na urenlang draaien en woelen. Hoe de bedienden ook hun best deden de fluwelen gordijnen afdoend te sluiten, de vroege zonnestralen wisten door de smalste spleet nog een weg te vinden.

Op die momenten wist Adriana precies waarom haar zussen haar, de jongste telg, de grootste en mooiste slaapkamer in het huis hadden gegeven. Zowel Melora als Jaclyn hield van uitslapen, terwijl Adriana normaal kort na opkomst van de zon opstond. Maar helaas voelde ze zich deze ochtend uitgeput en had ze een verschrikkelijke hoofdpijn. Ze betreurde het dat ze zoveel wijn had gedronken. Behalve dat ze zich moe voelde en hoofdpijn had, was ze ook misselijk, en als Colton Wyndham binnen bereik was geweest, zou ze hem een flinke klap op zijn neus hebben gegeven.

Al had ze nog zo haar best gedaan die duivelse kerel met zijn doordringende grijze ogen uit haar gedachten te bannen, toch was hij in het stralende licht van de ochtend nog heel erg aanwezig. Het moeilijkste was geweest de herinnering aan hem in de badkamer van zich af te zetten, toen hij naakt voor haar bad had gestaan. Niemand had verbaasder kunnen zijn over zijn terugkeer naar Randwulf Manor dan zij. Toen hij niet thuis was gekomen voor de begrafenis van zijn vader, had ze, evenals Samantha, aangenomen dat hij niets te maken wilde hebben met het markizaat. Toen was hij plotseling uit het niets verschenen en had haar wereld op zijn kop gezet.