Dubbel bedrog(69)

‘Twee iemanden, kennelijk.’ Ellies voorhoofd rimpelde, eerder van verbazing dan van ontsteltenis. ‘Harry zei dat in het dossier van die Julio staat dat hij geen Engels spreekt.’ Met een verward gebaar haalde ze haar schouders op. ‘Julio spreekt geen Engels. Ron spreekt geen Spaans. Wat kunnen die twee nou met elkaar te maken gehad hebben? Daar klopt niets van.’

‘Castellano is anderhalf jaar geleden uit de gevangenis gekomen.’ Resoluut bracht Harry het gespreksonderwerp terug op wat inmiddels bekend was in plaats van wat nog steeds een mysterie was. ‘Daar bij de politie van Miami zijn ze dol van vreugde omdat ze een DNA-match hebben. Ze denken dat er een verdraaid goede kans bestaat dat Castellano de vent is die je vader en zijn eh… vrouwelijke gezelschap om het leven heeft gebracht. En volgens mij hebben ze gelijk. Ik moet zeggen dat de politie van Florida goed werk gedaan heeft. Het is niet vaak zo dat er al in zo’n vroeg stadium een naam bekend is van de mogelijke dader.’

‘Heeft de politie Castellano gearresteerd?’ vroeg Megan. Ze krabde Belles kop opdat de hond rustig zou blijven zitten.

‘Ben bang van niet. Wel hebben ze een bevel tot inhechtenisneming doen uitgaan, en ze doen hun uiterste best hem te vinden.’

‘Hebben ze er enig idee van waar ze hem moeten zoeken?’

‘Niet echt, om eerlijk te zijn.’ Even verdween de montere blik uit Harry’s ogen.

Megan kreeg het koud, misschien omdat het in de keuken kil was na de klamme warmte van Georgia. Ze liep naar het fornuis en schonk een kopje van de thee in die haar moeder net had gezet. In een stilzwijgende vraag hield ze de pot omhoog naar Harry, maar hij schudde zijn hoofd.

‘Was Castellano dan niet voorwaardelijk vrij?’ vroeg ze.

‘Nee. Hij verbleef hier illegaal, dus is hij meteen na zijn vrijlating uit de gevangenis op de boot terug naar Mexico gezet. Naar Guadalajara, om precies te zijn. De autoriteiten van Florida gingen ervan uit dat hij daar nog was. Maar aangezien zijn bloed is aangetroffen in de kamer van je vader, kunnen we veilig aannemen dat hij de grens is overgestoken en naar de Verenigde Staten is teruggekeerd.’

‘Met valse papieren?’ Megan merkte dat haar benen trilden, en ze trok een stoel aan zodat ze kon gaan zitten. Er was geen logische reden waarom het vernemen van de naam van haar vaders moordenaar zo’n impact op haar moest hebben, maar het voelde alsof ze een keiharde stomp tegen haar buik had gehad.

‘Waarschijnlijk.’ Harry keek chagrijnig. ‘Praat me niet over onze grenzen. Dat zijn die gebieden waar fatsoenlijke burgers urenlang worden opgehouden terwijl illegalen er probleemloos overheen kunnen.’ Hij haalde diep adem. ‘Hoe dan ook, de politie heeft me een kopie gefaxt van Castellano’s politiefoto’s. Die liet ik net aan je moeder zien toen jij thuiskwam.’

Hij draaide het blad op de tafel om, en Megan keek naar de foto van een gedrongen donkerharige man van Latijns-Amerikaanse afkomst met een hangsnor en een vermoeide, trieste blik in zijn ogen.

‘Is dit de foto die de politie overal heeft gekregen om hem op te sporen?’ vroeg ze. ‘Weten ze met wie hij omgaat, of hij een baan heeft en dat soort dingen?’

‘Daar zijn ze mee bezig. Helaas stammen hun gegevens nog uit de periode van zijn vorige arrestatie, tien jaar geleden. Daar komt bij dat die vent in de gevangenis waarschijnlijk veel heeft geleerd, bijvoorbeeld hoe hij aan een fraaie set valse immigratiepapieren kan komen. Ik verwacht niet dat hij de naam Julio Castellano gebruikt, dus het zal waarschijnlijk de nodige tijd vergen om hem op te sporen. In elk geval is het een enorme stap in de goede richting dat er een mogelijke verdachte is gevonden.’

Megan staarde naar de politiefoto in de hoop op een heldere ingeving, maar die kwam niet. ‘Zoals mam ook al zei, waarom zou die vent in vredesnaam mijn vader hebben willen vermoorden? Wat voor theorie heeft de politie daarover?’

Harry aarzelde even. ‘Tja, de politie zoekt niet altijd een motief. Er lopen heel wat psychopaten los rond die iemand vermoorden om redenen die normale mensen idioot vinden. Dat we zijn naam weten, zegt nog niets over zijn motief.’

‘De vorige keer dat Castellano was veroordeeld, was wegens een gevecht in een kroeg,’ zei Ellie. ‘Hij kreeg ruzie, hij stak de man neer, en die overleed.’

Harry knikte bevestigend. ‘Volgens Castellano was het zelfverdediging, maar hij had al eerder een man omgebracht, en toen is het hem ternauwernood gelukt om uit de gevangenis te blijven. Daarom kon de openbare aanklager niet wachten om hem achter de tralies te krijgen. Hij bekende schuld in ruil voor strafvermindering en werd veroordeeld tot een paar jaar cel. Zeven, als ik het goed heb. Bij lange na niet genoeg, in elk geval.’ De mondhoeken van de sheriff gingen naar beneden. ‘Het is mogelijk dat Castellano om de een of andere reden iets tegen je vader had. De overhoop gehaalde hotelkamer kan heel goed zijn werk zijn. Die vent staat erom bekend dat hij een kort lontje heeft, en als er iets gebeurt wat hem niet aanstaat, kan hij zo iemand naar de keel vliegen. Misschien is het op die manier gegaan.’