Dodenschip(120)

Cabrillo onderbrak hem. ‘Bewaar dat college maar voor later en vertel wat je ontdekt hebt.’

‘O, sorry. Het verhaal begint met een overstroming, maar niet door een plotselinge vloed of zware regenval. De mensen die de tabletten hebben gemaakt schrijven dat de zeespiegel rees, ik geloof met dertig centimeter per dag. Andere nederzettingen werden verplaatst naar hogergelegen gebied, maar deze mensen geloofden dat de stijging van het zeewater nooit zou stoppen en daarom besloten ze een boot te bouwen om dit te overleven. Die boot was veel minder groot dan in de Bijbel wordt beschreven. Men beschikte toen niet over de technische kennis om zo’n grote ark te bouwen.’

‘Dus we hebben het niet over de ark van Noach?’

‘Nee, maar de parallellen zijn wel opvallend. En het is mogelijk dat de achterblijvers de basis voor het Gilgamesj-epos en het Bijbelverhaal hebben gelegd.’

‘In welke periode zijn die tabletten geschreven?

‘5500 jaar voor Christus.’

‘Dat klinkt wel heel precies.’

‘Omdat er ook bewijzen zijn dat die vloed zich toen voordeed, zoals beschreven op de tabletten. Toen de aarden wal doorbrak op de plek waar nu de Bosporus is , stroomde het water naar wat eerder een binnenzee was met een waterpeil dat honderdvijftig meter lager lag dan de Middellandse Zee. Dat is nu de Zwarte Zee. Met onbemande onderzeeboten hebben archeologen vastgesteld dat er mensen woonden bij die oude kustlijn. Het duurde meer dan een jaar voordat het bassin volstroomde en vermoedelijk zijn de Niagara-watervallen een bergbeekje in vergelijking met de gigantische watervallen toen bij de Bosporus.’

Cabrillo was verbaasd. ‘Daar wist ik niets van.’

‘Dit is pas de laatste jaren duidelijk geworden. Vroeger werd er veel gedebatteerd over de vraag of deze catastrofale gebeurtenis de oorsprong van de Bijbelse zondvloed was, maar wetenschappers en theologen zijn het erover eens dat dit niet het geval is.’

‘Dat debat is nog niet afgelopen, na wat wij ontdekt hebben. Wacht eens,’ zei Juan, omdat hij opeens een ingeving kreeg. ‘Die kleitabletten zijn beschreven met spijkerschrift. Dat schrift komt toch uit Mesopotamië en Samaria? Niet uit de omgeving van de Zwarte Zee.’

‘Ik zei al dat het een primitief soort schrift is, en waarschijnlijk meegenomen door de volkeren rond de Zwarte Zee naar het zuiden. Daar werd het overgenomen door andere beschavingen. Reken maar dat de kleitabletten die wij gevonden hebben onze kijk op de oudste geschiedenis fundamenteel zullen veranderen.’

‘Dat wil ik geloven. Vertel verder.’

‘Oké. Dus in die dorpen langs de kust geloofde men dat de stijging van de zeespiegel altijd door zou gaan. Ik zei al dat het een jaar duurde voordat het waterpeil gelijk was aan het niveau van de Middellandse Zee, dus ik kan me voorstellen dat ze tot die conclusie kwamen. In de teksten staat ook dat er veel ziekten heersten door het grote aantal vluchtelingen.’

Dokter Huxley onderbrak hem. ‘Dat zien we nu nog in vluchtelingenkampen. Vooral dysenterie, tyfus en cholera.’

Eric hervatte zijn betoog. ‘Deze dorpelingen sloten zich niet aan bij de stroom vluchtelingen, maar ze gebruikten de materialen uit hun nederzetting om een boot te bouwen die groot genoeg was om alle vierhonderd inwoners te vervoeren. De afmetingen worden niet vermeld maar wel dat de houten romp met teer bestreken werd en daarna met koperen platen bekleed. Dit gebeurde in het begin van de Kopertijd, dus moet het een welvarend gebied zijn geweest om de romp van een schip met dat metaal te bekleden. Ze brachten hun levende have, zoals varkens, schapen, geiten en kippen aan boord. En voldoende hooi voor een maand.’

‘Ik schat dat die ark ongeveer honderd meter lang was, als ik dit hoor.’

‘Dat klopt met de berekeningen van de computer: de lengte was honderdzes meter en de breedte veertien meter. Waarschijnlijk had deze ark drie dekken, met het vee onderin, de voorraden op het middendek en de dorpelingen op het bovendek.’

‘En hoe kwam die ark in beweging?’

‘Met zeilen.’

Cabrillo stak zijn hand op. ‘Zeilen verschenen pas tweeduizend jaar later op schepen.’

Eric scrolde over het beeldscherm van de laptop voor hem op de vergadertafel. ‘Dit is een letterlijke vertaling: “Aan twee dikke palen die op het dek stonden werden dierenhuiden gespannen om de wind te vangen”.’ Hij keek op. ‘Daarmee wordt volgens mij een zeil bedoeld.’

‘Hoe is het mogelijk. Ga door.’

‘Het water steeg uiteindelijk zo ver dat de ark ging drijven en ze voeren weg. Dat is een beetje ironisch, want ze begonnen aan hun tocht kort voordat het waterpeil stabiliseerde. Anders konden ze de Zwarte Zee nooit uitvaren. Hoe dan ook, ze bleven meer dan een maand op zee. Als ze ergens aan land gingen was daar geen drinkwater te vinden, of ze werden aangevallen door stammen die daar al woonden. Na vijf maanden, talloze stormen en het verlies van twintig mensen, raakte de ark uiteindelijk vast en het bleek onmogelijk weer vlot te komen.’