De Stilte Van De Hel(121)

We weten dat we haar niet hoeven te vragen waar dit naartoe gaat, wat dit met het hier en nu te maken heeft. Wat zij ons vertelt, moet worden gezegd; als we onze zin willen krijgen, zullen we dit eerst moeten aanhoren.

Ze haalt haar schouders op en haar ogen staan nu hard, meedogenloos. ‘Zoals ik al zei: ik werd verstandig. Ik besefte dat hij het heel slim aanpakte. Ik sprak met een paar agenten. Ze vertelden me dat het een lange, zware strijd zou worden om het te bewijzen.’ Ze glimlacht. ‘Dus verstopte ik een camera in ons huis en nam ik alles op band op. Nog één laatste keer liet ik me door hem slaan, pijnigen, vernederen. Ik gaf de band aan de politie en diende een aanklacht in. Zijn advocaat beweerde dat ik het ten behoeve van de video zelf had uitgelokt, maar...’ Ze haalt haar schouders op. ‘Ik had een gebroken neus, twee blauwe ogen en gekneusde ribben. De rechter stond de video toe als bewijsmateriaal. Mijn man ging de gevangenis in en ik heb al onze bezittingen verkocht en ben naar Los Angeles gekomen.’ Ze gebaart om zich heen naar het appartement. ‘Dit is allemaal van mij. Ik begrijp dat u waarschijnlijk afkeurt wat ik doe voor de kost. Dat kan me niets schelen. Dit is van mij en ik ben aan zijn juk ontkomen.’ Ze gaat tegenover ons zitten. ‘Wat ik wil zeggen is: ik heb mezelf beloofd dat geen enkele man ooit nog zoveel macht over me krijgt. Niet één. Dus als u mijn flat wilt gebruiken om die psychopaat te vangen, ben ik bereid mee te werken. Tot op zekere hoogte. Mijn huis verlaten doe ik niet.’ Ze leunt achterover in haar stoel en slaat haar armen over elkaar. Het toonbeeld van ferme vastberadenheid.

Ik staar Leona Waters heel lang aan. Ze ondergaat mijn onderzoekende blik zonder een spier te vertrekken. Ik vind het niks. Helemaal niks. Ik kan echter aan haar zien dat ze geen duimbreed zal toegeven. Ik steek mijn handen in een gebaar van overgave omhoog.

‘Goed, mevrouw Waters. Als ik mijn baas zover kan krijgen dat hij dit goedkeurt, doen we het op uw manier.’

‘Zegt u maar Leona, Special Agent Barrett. Oké...’ ze buigt zich een stukje voorover, vinnig, maar tegelijkertijd ook opgewonden, ‘... hoe gaat dit verder in zijn werk?’

Een zekere opwinding heeft zich van me meester gemaakt. Leona heeft nog niemand van een verdelgingsbedrijf gezien, wat inhoudt dat ze haar woning nog niet hebben verkend. Dat kan elk moment gebeuren. Vandaag, morgen. Ik ben ervan overtuigd dat het binnenkort zal plaatsvinden.

De draak ruikt bloed en gaat als een gek in mijn binnenste tekeer.

Ik heb AD Jones gesproken en hem verteld wat ik wil doen. Na heel wat gevloek en getier heeft hij ermee ingestemd. Callie en ik zitten nog steeds in Leona’s woonkamer, deze keer met een kop koffie voor ons die ze ons had aangeboden. We wachten op de komst van twee fbi -agenten en twee leden van het swat -team van de lapd. Ze zullen afzonderlijk van elkaar op verschillende tijdstippen arriveren. We willen niet dat de moordenaars het merken als ze het huis toevallig in de gaten houden.

Leona zit in haar werkkamer om haar e-mail te beantwoorden.

‘Weet je,’ zegt Callie, ‘ik kan wat ze doet niet goedkeuren, maar ik mag die mevrouw Waters wel. Ze is sterk.’

Ik glimlach. ‘Ik ook. Ik vind het alleen niet prettig dat ze per se hier wil blijven. Maar ik moet het haar wel nageven: ze is moedig en een keiharde.’

Callie neemt nadenkend een slok van haar koffie. ‘Hoe groot schat je onze kans op succes?’

‘Ik heb geen idee, Callie. Nu we haar hebben gezien weet ik heel zeker dat we op de goede weg zijn. Ze staat op zijn lijst. Je hoeft alleen maar naar haar te kijken.’ Ik grimas van afschuw. ‘Hij heeft haar waarschijnlijk uitgekozen zodat hij het gevoel zou hebben dat hij mij verkrachtte en vermoordde.’

‘Het is griezelig, honey-love. Je zou haast in die hele dubbelgangertheorie gaan geloven.’

Mijn mobieltje gaat over. ‘Ja,’ antwoord ik.

Alans bariton galmt in mijn oor. ‘Wilde je even vertellen hoe het ervoor staat. Gene zegt dat het dna -onderzoek trager verloopt dan verwacht. Hij verwacht om een uur of tien vanavond meer te kunnen zeggen.’

‘We hebben hier een veelbelovende aanwijzing.’ Ik vertel hem over Leona Waters en ons plan de campagne.

‘Dat kan wel eens goed nieuws zijn,’ zegt hij. ‘Misschien hebben we die schoften te pakken.’

‘Duim maar voor ons. Ik zal iedereen op de hoogte brengen.’ Ik verbreek de verbinding en kijk op mijn horloge. ‘Verdomme. Wat gaat de tijd snel.’ Ik kijk naar Callie. ‘Het is bijna zes uur.’

‘Tijd voor het vroege journaal,’ antwoordt ze.

‘Tijd om die psychopaat eens flink pissig te maken.’





42

Brad ziet er tijdens de reportage knap en ernstig uit.