Dagboek Van Een Nanny(36)

'Luister,' zegt hij, en hij trekt zijn sjaaHos, 'heb je nog plannen voor vanavond, want ik moet heel even naar boven. Mijn moeder is allerlei kerstdingen aan het bakken en de vanillesuiker was op.'

O. Nu?

Oké. Nu is prima.

'Ja, leuk.' Terwijl de teller van de lift van één naar negen en weer terug springt, ren ik naar de spiegel met gefaceteerde rand en pulk als een idioot tussen mijn tanden. Ik hoop dat ik niet saai ben. Ik hoop dat hij niet saai is. Ik probeer me te herinneren of ik me vanochtend heb geschoren. Bah, wat zou het een afgang zijn als hij saai is. En probeer eens niet met hem naar bed te gaan. Vannacht. Ik doe een vleugje lipgloss op mijn lippen terwijl de lift de 'B' nadert.

'Hé, heb je al gegeten?' vraagt hij als James de deur voor ons openhoudt.

'Avond, James,' roep ik over mijn schouder. 'Dat hangt ervan af wat je met eten bedoelt. Als je een handvol Goldfish en een paar droge tortellini's een maaltijd noemt, dan heb ik gegeten en gedronken.'

'Waar heb je zin in?'

'Nou...' Ik denk even na. 'Het enige waar je nu nog kunt eten zijn koffiebars en pizzeria's. Kies maar uit.'

'Pizza klinkt prima. Wat vind jij?'

'.'Vlies wat niet in dit gebouw is, klinkt geweldig.''Hier, ga maar op mijn jack zitten,' zegt hij, en hij doet de lege pizzadoos dicht. De trap van het Metropolitan is koud en de kou begint door mijn spijkerbroek heen te trekken.

'Dank je.' Ik stop zijn blauwe fleece onder me en kijk de Fifth Avenue af naar de twinkelende kerstlichtjes van het Stanhope Hotel. HS trekt de beker Ben & Jerry's chocolade/karamel/marshmallowijs uit een bruine papieren zak.

'En hoe is het om op de negende verdieping te werken?'

'Vermoeiend en bizar.' Ik kijk hem aan. 'De sfeer in dat appartement is zo warm als een vleeskoelhuis en Grayer heeft een eenzame piepschuim sneeuwpop in zijn kast hangen omdat hij hem van zijn moeder nergens anders mag hangen.'

'Ja, ze komt altijd een beetje gespannen op me over.'

'Je moest eens weten, en nu vlak voor de kerstdagen is het net alsof ik voor een drilsergeant met ADHD werk...'

'Kom op, zo erg kan het niet zijn.' Hij geeft me een duwtje met zijn knieën.

'Wat bedoel je?'

'Ik heb in mijn gebouw opgepast. Je eet wat met de kids en je doet eens een spelletje...'

'O, nee. Dat is absoluut niét wat ik doe. Ik breng meer tijd met dit kind door dan wie dan ook.'' Ik schuif op de trede een stukje van hem vandaan.

'En in het weekend?'

'Ze hebben iemand in Connecticut. Tijdens de rit daarheen en terug zijn ze alleen met hem - en dat doen ze 's nachts zodat hij dan slaapt! Ze brengen geen tijd samen door. Ik dacht dat ze misschien aan vakantie toe waren, maar blijkbaar niet. Mrs X viert kerstmis in baai- eentje, bij Barny's, dus ze stuurt ons de hele stad door, gewoon om hem het huis uit te krijgen.'

'Maar in deze rijd van het jaar zijn er zulke gave dingen voor kinderen te doen.'

'Hij is vier. Hij heeft tijdens de hele Notenkraker liggen slapen, de Rockettes joegen hem de schrik op het lijf, en in de drie uur dat hij bij Macy's in de rij stond voor de kerstman heeft hij een raar soort uitslag van de warmte gekregen. Maar meestal staan we in de rij voor de we. Overal. Geen taxi te bekennen, geen—'

'Dat klinkt alsof jij wel een portie ijs hebt verdiend.' Hij geeft me een lepel.Ik moet lachen. 'Sorry hoor. Jij bent de eerste volwassene zonder boodschappentassen die ik in ruim achtenveertig uur spreek. Kerst komt momenteel mijn oren uit.'

'O, dat moet je niet zeggen. Dit is juist zo'n geweldige tijd van het jaar om in de stad te wonen, met al die lichtjes en al die mensen.' Hij gebaart naar de glinsterende kerstversiering op Fifth Avenue. 'Nu besef je weer dat je boft dat je hier het hele jaar woont.'

Ik graaf in het bekertje naar een restje karamel. 'Je hebt gelijk. Tot twee weken geleden zou ik hebben gezegd dat het mijn favoriete tijd van het jaar was.' We geven de Phish Food aan elkaar door en kijken naar de slingers voor de ramen van Stanhope en de kleine witte lampjes die aan de luifel hangen.

'Jij lijkt me echt een kerstmeisje.'

Ik bloos. 'Nou, met Arbor Day ga ik pas echt uit mijn dak.'

Hij lacht. O, halleluja, wat ben jij een lekker ding.

Hij buigt zich naar me toe. 'En, vind je me nog steeds een eikel?'

'Ik heb nooit gezegd dat je een eikel was.' Ik glimlach terug.

'Iemand met eikelige vrienden, dan.' 'Nou...' AAAAHHH!!! HIJ KUST ME!!!

'Hoi,' zegt hij zacht met zijn gezicht nog bijna tegen het mijne.

'Hoi.'

'Kunnen we alsjeblieft opnieuw beginnen en Dorrian's heel, heel ver achter ons laten?'

Ik glimlach. 'Hoi, ik heet Nan...'

'Nanny? Nanny!' 'Ja. Wat?'

'Jij bent aan de beurt.'

Arme G, dit is de derde keer dat hij me van de trap van het Met heeft moeten plukken, waar ik geestelijk ben blijven hangen.

Ik zet mijn pionnetje van een oranje hokje naar een geel hokje. 'Oké, Grove, Maar dit is het laatste spelletje en dan moeten we die kleren gaan passen.'