Crossfire - 2 Begeerd door jou(11)

Deze vrouw was naar me toe gekomen en had gezegd dat vanaf het moment dat Gideon ‘zijn pik in me schoof’, ik ‘afgedankt’ was. En dat had ze me naar mijn hoofd geslingerd op een moment dat ik extreem kwetsbaar was.

‘Luister eens, Magdalene. Als jij er geen drama van maakt, zal het wel loslopen.’ En aangezien ze zo openhartig was... ‘Ik kan mijn relatie met Gideon zelf wel naar de knoppen helpen, geloof me. Daar heb ik geen hulp bij nodig.’

Ze lachte zachtjes. ‘Ik denk dat dat mijn fout was. Ik was te voorzichtig en te meegaand. Bij jou moet hij ervoor werken. Maar goed... mijn minuutje is om. Ik zal je laten gaan.’

‘Prettig weekend,’ zei ik, in plaats van een bedankje. Ik vertrouwde haar beweegredenen nog steeds niet.

‘Jij ook.’

Ik legde de hoorn op de haak, en mijn oog viel op de foto’s van Gideon en mij. Plots werd ik overmand door gevoelens van hebzucht. Hij was van mij, maar toch kon ik er van dag tot dag nooit zeker van zijn dat hij ook van mij zou blijven. En de gedachte dat een andere vrouw hem zou krijgen, maakte me gek.

Ik trok de onderste la open en haalde mijn smartphone uit mijn handtas. Aangespoord door de behoefte dat hij net zo vurig aan mij zou denken als ik aan hem, sms’te ik hem over mijn plotselinge hunkering om hem in zijn geheel te verslinden: Ik geef er alles voor om nu aan je pik te kunnen zuigen.

Alleen de gedachte al aan hoe hij eruitzag als ik hem in mijn mond nam... de dierlijke geluiden die hij maakte als hij bijna klaarkwam...

Ik stond op en verwijderde de tekst zodra ik zag dat hij verzonden was, en liet mijn telefoon toen weer in mijn handtas vallen. Het was twaalf uur, dus ik sloot alle pagina’s op mijn computer af en liep naar de receptie om Megumi te zoeken.

‘Heb je trek in iets speciaals?’ vroeg ze, en stond op zodat ik haar lavendelkleurige, mouwloze jurk kon bewonderen.

Ik kuchte omdat haar vraag zo kort na mijn sms’je kwam. ‘Nee, kies jij maar. Ik ben niet kieskeurig.’

We duwden de glazen deuren open naar de liften.

‘Ik heb zo’n zin in het weekend,’ zei Megumi met een kreuntje, en drukte met haar gelakte vingernagel op het knopje. ‘Nog anderhalve dag te gaan.’

‘Heb je iets leuks gepland?’

‘Dat valt nog te bezien.’ Ze zuchtte en stopte haar haar achter haar oor. ‘Blind date,’ verduidelijkte ze quasizielig.

‘Aha. En vertrouw je degene die jullie heeft gekoppeld?’

‘Mijn huisgenootje. Ik ga ervan uit dat hij op zijn minst lichamelijk aantrekkelijk is, want ik weet waar ze ’s nachts slaapt en ze zal het niet leuk vinden als ik het haar betaald zet.’

Ik glimlachte toen er een lift stopte op onze verdieping en we erin stapten. ‘Nou, dat vergroot de kans dat het leuk wordt.’

‘Niet echt. Ze heeft hem gevonden doordat ze eerst zelf een blind date met hem heeft gehad. Ze zweert me dat hij geweldig is, alleen meer mijn type dan dat van haar.’

‘Hm.’

‘Ja, ik weet het.’ Megumi schudde haar hoofd en keek naar de decoratieve, ouderwetse naald boven de liftdeuren die de verdiepingen aangaf.

‘Laat je me weten hoe het gegaan is?’

‘O zeker. Duim je voor me?’

‘Absoluut.’ We waren net de hal binnengestapt toen ik mijn handtasje onder mijn arm voelde trillen. Toen we door de draaihekjes gingen, haalde ik mijn telefoon eruit en voelde ik mijn buik samentrekken toen ik Gideons naam zag. Hij belde me in plaats van dat hij me een seksberichtje stuurde.

‘Momentje,’ zei ik tegen Megumi voordat ik opnam.

Ze wuifde nonchalant. ‘Ga je gang.’

‘Hé,’ begroette ik hem speels.

‘Eva.’

Ik struikelde even toen ik hem mijn naam hoorde grommen. Er lag een enorme rijkdom aan beloftes verscholen in de ruwheid van zijn stem.

Ik ging langzamer lopen en merkte dat ik sprakeloos was, alleen maar doordat ik hem mijn naam had horen zeggen met dat randje in zijn stem waar ik zo naar hunkerde; dat scherpe randje waaraan ik hoorde dat hij in mij wilde zijn, meer dan wat ook in de hele wereld.

Terwijl de mensen om me heen stroomden en het gebouw in en uit liepen, werd ik op mijn plek gehouden door de beladen stilte aan de telefoon. Door de onuitgesproken en bijna onweerstaanbare eis. Hij maakte geen enkel geluid – ik kon hem zelfs niet horen ademen – maar ik voelde zijn hunkering. Als Megumi niet geduldig naast me had staan wachten zou ik al lang in een lift naar boven hebben gestaan om te voldoen aan zijn onuitgesproken eis om mijn aanbod te vervullen.

De herinnering aan die keer dat ik hem gepijpt had in zijn kantoor sidderde door me heen, en het water liep me in de mond. Ik slikte. ‘Gideon...’

‘Je wilde mijn aandacht. Nu heb je hem. Ik wil je die woorden horen zeggen.’