Briljant idee(26)
‘Ik begrijp het.’
Beter dan ze kon denken. Er was iets aan de manier waarop Sapphire Seaborn hem aankeek, alsof hij niet goed genoeg was voor haar zus. Misschien bedoelde ze met haar waarschuwing te zeggen: Het heeft niets te betekenen, omdat een meisje als Ruby nooit zou vallen voor een jongen zoals jij. Niet dat hij dat wilde, integendeel. Maar dat knagende inferieure gevoel, veroorzaakt doordat de mensen die hij bewonderde en vertrouwde hem meden, puur vanwege zijn afkomst, kwam op slechte momenten opzetten. Zoals nu. Had zijn vader zich ook zo gevoeld tegenover zijn moeder? Niet dat zijn vaders gevoelens hem iets konden schelen, maar de mogelijke gelijkenis stond hem niet aan, de gedachte dat mensen zouden zeggen dat Ruby beneden haar stand was getrouwd.
Toen hij zich omdraaide, legde ze tot zijn verbazing een hand op zijn schouder.
‘Nog één ding. Als je haar kwetst, is er geen mijn in de hele outback groot genoeg om je in te verstoppen.’ Toen hij glimlachte, kneep ze haar ogen toe.
‘Maak je geen zorgen. We hebben allebei baat bij dit huwelijk.’
Terwijl hij wegliep, hoorde hij haar mompelen: ‘Daar ben ik nou juist bang voor.’
Hoofdstuk 8
Jax vond het niet erg dat het stil bleef tijdens de korte rit naar de luxe B&B die hij had geboekt. Zelf ging hij ook vaak bij zichzelf te rade, omdat hij liever niet afging op de ongevraagde meningen van zijn collega’s. Dat was een van de dingen die hem irriteerden in de outback: de dorpse mentaliteit. Iedereen kende elkaar, wist wat anderen deden, en ze vonden het normaal om zich ergens mee te bemoeien. Daarom had hij bewust afstand gehouden van zijn werknemers. Na het bedrog van zijn ouders was het ook niet gek dat hij niet snel iemand vertrouwde. En daarbij was hij gewoon ook graag op zichzelf. Het liefst luisterde hij naar heavy punk-rock op zijn iPod of las hij dikke Sci-Fiboeken. Zijn privacy was belangrijk voor hem, maar voorlopig moest hij zijn leven delen met een bruisende brutale blondine.
Even wierp hij een blik haar kant op, en er ging een steek door zijn borst bij het zien van haar bleke gezicht en gesloten ogen. Ze sliep niet. Dit was vast haar manier om hem buiten te sluiten. Begrijpelijk. Zelf zou hij zijn familieperikelen ook niet willen bespreken met iemand die praktisch een vreemde was.
Toen ze had gevraagd hoe zijn ontmoeting met Sapphire was gegaan, had hij gegrapt dat hij nog steeds kon lopen en het dus erger had gekund. Vreemd genoeg had ze niet doorgevraagd en was ze uit het raam gaan staren. Deze afstandelijke, in zichzelf gekeerde Ruby beviel hem niet zo. Hij had liever de vurige bazige Ruby. Haar zwijgen vond hij net zo zorgelijk als de moeheid in haar ogen en haar onderuitgezakte houding. Eigenlijk zou hij zich geen zorgen moeten maken. Er was maar één reden waarom hij zijn handtekening onder dat huwelijkscontract had gezet: wereldwijd succes voor Maroney Mine. Bewijs dat hij het, ondanks zijn achtergrond, zelf gemaakt had en dat hij in niets op zijn vader leek.
Met zijn blik weer op de weg gericht dacht hij na over hoe de komende maanden zouden verlopen. Er waren een paar zakendeals die hij rond moest krijgen, waaronder eentje waardoor zijn winstmarges flink zouden toenemen, als compensatie voor het feit dat hij de Seaborn-mijn niet zou overnemen. Daarnaast moest hij toegelaten worden tot de Global Mining Corporation voor hij internationaal kon gaan. Hij had er wel vertrouwen in dat hij de vereiste winstmarges zou halen, maar hij was er niet zo zeker van dat hij goedgekeurd zou worden door het bestuur, dat vol mensen zat die door zijn vader waren opgelicht. Daarom moest hij ervoor zorgen dat dit huwelijk zou slagen en moest hij mensen ervan overtuigen dat het echt was.
Zijn huwelijk. Met Ruby Seaborn. Allemachtig.
Duizelingwekkend snel had ze hem zover gekregen dat hij met haar getrouwd was. Al was hij een gewillig slachtoffer geweest, dat bleek wel uit die kus tijdens de ceremonie. Zij kon hem geven wat hij nodig had: acceptatie in een wereld waarin hij anders geen voet tussen de deur kreeg.
Maar ook zoveel meer dan dat, als de seksuele spanning tussen hen een indicatie was. Zelf kon hij niet verklaren waarom hij zo erg naar haar verlangde dat het hem beangstigde. Ook al was dit slechts een huwelijk op papier, hij was absoluut van plan om de bijkomende voordelen uit te buiten.
Met een scheef glimlachje reed hij de oprit op naar de B&B, een witte cottage met lichtblauwe accenten, een wilde bloementuin en symmetrische stenen paadjes. Veel te keurig naar zijn smaak.
Maar deze avond draaide niet om hem. Hij had geweten dat Ruby opgevrolijkt moest worden na haar bezoek aan haar zus. Als Sapphire tegen hem al uitgevallen was, was ze tegen haar zus vast nog harder geweest. Mensen reageerden zich vaak af op de personen die het dichtst bij hen stonden. Daar wist hij alles van. Niet dat hij het Sapphire kwalijk nam. Haar enige zus was getrouwd met een vreemde, die ook nog eens een concurrent was en die zelfs het familiebedrijf wilde overnemen. Inwendig kromp hij ineen, hopend dat Ruby dat plan niet onthuld had. Als ze haar zus geen stress had willen bezorgen, had ze dat beter voor zich kunnen houden.