Hij kuste haar. ‘Alles wat ik nodig hebt, houd ik nu in mijn armen.’ Opeens grinnikte hij.
Wat is er?’
‘Ik moet er opeens aan denken dat ik nu als je nieuwe partner mee kan gaan naar die reünie.’
‘Wil je dat echt nog steeds?’
‘Nog liever dan eerst. En ik wil dat je dan iets heel bijzonders draagt.’
‘Een speciale jurk?’
‘Nee, iets wat in mijn jaszak zit. Zoek maar.’
Verbaasd voelde ze in zijn zakken. Qua formaat paste daar alleen lingerie in. Zou hij een sexy setje voor haar hebben gekocht? Opeens voelde ze iets kleins en hards. Een vierkant doosje. Zou hij een ring voor haar hebben gekocht?
Ademloos staarde ze naar het witte doosje dat van een juwelier kwam die alleen mensen met Jordans vermogen konden betalen.
‘Maak je het niet open?’
Ze keek op en zag tot haar verbazing dat hij door zijn knieën was gezakt. ‘Vooruit, maak nou snel open.’
Met trillende handen deed ze wat hij vroeg en zag de mooiste diamanten verlovingsring ooit.
‘Ik weet dat het allemaal heel snel gaat,’ zei hij verontschuldigend, ‘maar ik ben nog nooit ergens zo zeker van geweest. Ik denk dat ik het al wist toen je op het werk die koffie op mijn overhemd morste.’
Ze glimlachte bij de herinnering.
‘Ik hou van je, Jane Monroe.’
Het ging inderdaad snel, heel snel, maar ook zij wist dat ze niets anders wilde dan voorgoed bij hem zijn. Jordan en zij hoorden bij elkaar. ‘Dan zou ik de grote vraag maar stellen,’ moedigde ze hem aan.
Hij pakte haar hand. ‘Jane Monroe, wil je met me trouwen?’
‘Ja,’ antwoordde ze. ‘Absoluut.’
In zijn ogen las ze de belofte dat hij haar alles zou geven wat ze zich maar van een echtgenoot kon wensen. Voorzichtig nam hij haar het doosje uit handen, haalde de ring eruit en schoof die aan haar vinger.