Waarschijnlijk zou hij niets meer van haar willen weten als hij besefte wat haar werkelijk naar zijn kantoor had gevoerd, maar ze wilde deze opdracht hoe dan ook tot een goed einde brengen - inmiddels meer voor hem dan voor zichzelf.
Hij haalde een foto tevoorschijn en drukte haar die in de hand. Deze is genomen toen ik achttien was. Ik sta er op met de vier andere winnaars van een wedstrijd die was uitgeschreven door de scheikundefaculteit van een universiteit. Herken je mij?’
Aandachtig bestudeerde ze de foto. Een van de winnaars was een jonge vrouw, dus die viel af. Als Jordan als vrouw geboren was, zou ze dat inmiddels wel hebben gemerkt. Er bleven vier mannelijke studenten over, allemaal met bril, van wie er eentje zwart haar had, dus die viel ook af. De andere drie waren blond. De middelste zag er niet bijzonder uit, maar hij had het potentieel om later, als hij ouder was, knap te worden. Aarzelend wees ze hem aan. ‘Ben jij dat?’
Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, ik ben die kleine nerd daar rechts.’
Was hij zo klein geweest? Hij zag er inderdaad als een nerd uit, dat kon ze niet ontkennen.
‘Tot ongeveer mijn achttiende, negentiende heb ik er zo uitgezien. Daarnaast was ik pijnlijk verlegen en leidde ik een teruggetrokken bestaan. Mijn vader heeft altijd gedacht dat hij dat er op zijn manier wel uit kreeg.’
‘Hoe bedoel je, op zijn manier?’
‘Door me voor homo en slappeling uit te maken, door voortdurend mijn grenzen over te gaan in de hoop dat ik zo kwaad zou worden, dat ik eindelijk eens van me zou afbijten. Wie weet, misschien zou het zelfs wel gewerkt hebben als Nathan zich niet als mijn beschermengel had opgeworpen en mij steeds tegenover hem had verdedigd. Ik kreeg de kans gewoon niet om voor mezelf op te komen. Nathan sprong altijd tussenbeide als mijn vader weer zo’n stemming had, en uiteindelijk ving hij de hardste klappen op.’
‘Klappen? Bedoel je dat letterlijk? Sloeg je vader jullie?’
Hij knikte. ‘Hij heeft ons nooit ernstig letsel toegebracht, maar we werden wel ruw weggeduwd of gestompt. Soms kregen we een dreun. Mijn vader was een echte klootzak in die tijd.’
‘En waar was je moeder, toen dat allemaal gebeurde?’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Ergens. De hort op. Ze is er nooit voor ons geweest. Het heeft jaren geduurd voor ik snapte dat het niet aan mij lag dat ze zo afstandelijk deed, maar dat het gewoon een egoïstisch kreng was.’ Hij haalde eens diep adem. ‘Sinds haar beroerte lijkt ze iets veranderd te zijn, maar ik durf er niet op te gokken dat dat zo blijft.’
‘Vergeleken met die van jou is mijn familie nog niet eens zo erg,’ zei ze. ‘Ik vind het wel moeilijk om te geloven dat je ooit zo verlegen was.’
‘Op de universiteit ben ik erg veranderd. Ik was goed in mijn twee studies. Toen ik het allang niet meer verwachtte, groeide ik opeens, en toen ben ik ook gaan sporten. Maar - mijn verlegenheid verdween pas echt toen meisjes lieten blijken dat ze me aantrekkelijk vonden.’
Ze gaf hem de foto terug. ‘Ik heb nooit zo’n verandering doorgemaakt. Ik word nog steeds door niemand serieus genomen.’
‘Maar je hebt je losgemaakt van de familiepraktijk. Dat vergt moed.’
Ze wilde dat ze hem kon vertellen dat haar baan bij
Edwin Associates haar droombaan was, maar ze moest hem laten denken dat ze secretaresse was. Hij vroeg zich natuurlijk af waarom ze een baan onder haar niveau had aangenomen. ‘Ik wil niet altijd secretaresse blijven. Dit is maar een tijdelijk baantje.’
‘Dat vermoedde ik al, zodra ik hoorde dat je rechten hebt gestudeerd.’ Hij sloeg zijn armen om haar heen. ‘Ik heb je trouwens nog niet gezegd hoe sexy je er in mijn overhemd uitziet.’ Hij kuste haar hals en streelde ondertussen haar billen.
‘Ik heb- een idee,’ zei hij. ‘Helaas moet ik vandaag een paar uur naar kantoor om wat werk in te halen, doordat ik deze week zoveel tijd in het ziekenhuis heb doorgebracht. Maar dat kan vanmiddag ook nog. Waarom gaan we niet nog even naar bed?’
Dat klonk perfect, vond Jane. Ze zouden nog een keer vrijen. Later zou ze nog wel eens bewijzen dat hij niets verkeerd had gedaan. Ze zou een logische verklaring voor die twee ton aan inkomsten en die dertigduizend aan uitgaven vinden. Nu was het eerst tijd voor plezier en genot. Resoluut pakte ze zijn hand en troonde hem mee naar de slaapkamer.
Jordan had moeite zich op zijn werk te concentreren. Hij had Jane thuis afgezet, maar ze hadden afgesproken dat hij haar om vijf uur weer zou ophalen halen zodat ze samen konden eten en naar een film konden kijken. Als hij zolang van haar af kon blijven, tenminste.
Hij kon zich niet herinneren wanneer hij voor het laatst twee nachten achtereen met dezelfde vrouw had geslapen. Nathan had hem verteld dat Ana hem nooit verveelde, maar dat had hij moeilijk kunnen geloven.