Hij bekeek de kaart. ‘Wat ongepast om die aan jou te sturen.’
‘Omdat ik zijn ex ben? Drake heeft er nooit een geheim van gemaakt vrienden te willen blijven, maar tot nu toe vond ik dat te pijnlijk.’
‘Het lijkt me ook niet leuk voor die Megan, als jij bij haar huwelijk bent.’
‘Klopt. Ze is niet bijster intelligent, maar het is best een lieve vrouw.’
‘Dus ik neem aan dat je niet gaat?’
‘Geen haar op mijn hoofd die daar zelfs maar aan denkt.’ Ze beet op haar lip. ‘Maar wat die reünie betreft, had je wel gelijk. Ik moet daar met opgeven hoofd naartoe, zeker nu ik weet dat ik helemaal niets meer om hem geef.’
‘Mijn aanbod om met je mee te gaan staat nog steeds.’
‘Dat is aardig, maar ik denk dat ik dit op eigen kracht moet doen. Bovendien weet ik niet of een nieuwe afspraak onder de gegeven omstandigheden verstandig is. Ik wil overigens wel vrienden met je blijven.’
Tegen hoeveel vrouwen had hij dat in de loop der jaren niet zelf gezegd? Hij was de tel kwijtgeraakt. En hoeveel vriendschappen had hij er uiteindelijk aan overgehouden? Geen enkele.
Wat als hij geen genoegen met vriendschap nam? Wat als hij meer wilde? Voor zover hij het kon bekijken, had hij twee opties: hij kon met vriendschap instemmen waarna het op de gebruikelijke manier zou doodbloeden, of hij kon met vriendschap instemmen en haar alsnog pro- beren te versieren.
Jane maakte een laatste klusje af, voordat ze haar familie voor het etentje zou ontmoeten. Ze keek naar de gesloten deur van Jordans kantoor. Ze had hem de hele dag niet gezien, behalve toen hij even naar buiten was gekomen voor een korte lunchpauze.
Zelf had ze zich de hele dag ongemakkelijk gevoeld, bang dat ze het die ochtend overdreven had met haar onafhankelijkheidsspeech. Ze had gehoopt dat hij meer naar haar zou verlangen, naarmate zij minder in hem geïnteresseerd bleek. Of het zou werken, bleef een risico. De bal lag nu bij hem.
Om halfzeven sloot ze haar computer af en klopte bij hem aan.
‘Binnen.’
Ze stak haar hoofd om de deur. ‘Ik wil alleen even zeggen dat ik nu ga.’
‘Prima, dan zie ik je maandag weer. Geniet van je weekend.’
‘Jij ook.’ Fronsend sloot ze de deur. Ze had verwacht dat hij toch minstens iets over hun eerder gemaakte afspraakje op zaterdag zou zeggen. Ze zouden toch gewoon als vrienden uit eten kunnen gaan?
Hij liet haar iets te makkelijk gaan naar haar zin. Beteuterd liep ze naar haar auto. Had ze het nu helemaal verpest?
Pas toen ze even later door de deur van het restaurant naar binnen stapte en haar eigen verschijning in de spiegelruit opmerkte, besefte ze dat haar familie haar nieuwe look nog helemaal niet had gezien. Ze was direct uit haar werk naar het etentje gegaan en droeg nog steeds haar naaldhakken en strakke mantelpakje. Daar kon ze nu niets meer aan veranderen, maar misschien kon ze naar de toiletten sluipen om haar make-up te verwijderen.
Toen drong het tot haar dat die gedachte nergens op sloeg. Haar make-up verwijderen? Voor wie in vredesnaam? Wilde ze soms dat haar familie haar tot in lengte van dagen als het lelijke eendje beschouwde? Ze was een volwassen vrouw die kon aantrekken wat ze zelf wilde. Bovendien was het niet waarschijnlijk dat haar uiterlijk iemand van de familie zou opvallen.
Een serveerster bracht haar naar de tafel waar iedereen al zat. In tegenstelling tot wat ze had verwacht, zag ze nergens een versierde stoel of cadeautjes ter ere van haar verjaardag staan, maar dat zei natuurlijk nog niets.
‘Hallo allemaal. Sorry dat ik laat ben.’
Iedereen keek op, en alle monden vielen tegelijk open van verbazing.
Goed, haaruiterlijk viel hun dus wel op.
Mary was de eerste die haar spraak terugvond. ‘Lieve hemel, heb jij je opgemaakt?’ vroeg ze op een toon die deed vermoeden dat Jane net een afschuwelijk misdrijf had begaan.
Dat Mary zelf, evenals hun moeder, ook make-up droeg, vond niemand vreemd, maar dat zij het deed wekte bijna vijandige blikken op. ‘Ja,’ antwoordde ze neutraal, terwijl ze op de lege stoel naast Mary gleed en haar tas op de grond zette.
‘Wat heb je met je haar gedaan?’ vroeg haar oudste broer Richard.
‘Ik ben naar de kapper geweest.’ Ze sloeg het menu open. ‘Hebben jullie al iets uitgekozen?’
Waarom draag je die kleren?’ vroeg haar andere broer Will. ‘Je komt toch niet van een gekostumeerd feestje? En waar is je bril?’
Een gekostumeerd feestje. Hoe beledigend. ‘Ik heb mijn bril voor contactlenzen verruild, en mijn kleren zijn nieuw.’
‘Doe je dit vanwege Drake?’ vroeg haar vader. ‘Ik hoorde dat hij zich verloofd heeft.’
Typisch haar vader om weer over Drake te beginnen. ‘Nee, dit heeft helemaal niets met Drake te maken,’ antwoordde ze scherp. ‘Ik vond gewoon dat het tijd werd om eens iets aan mijn uiterlijk te doen, en jullie commentaar daarop wordt niet gewaardeerd.’