Woon je hier nog maar pas?’ vroeg Jordan haar vanuit de kamer zodra de koffiemolen weer stil was.
‘Negen maanden alweer,’ antwoordde ze, terwijl ze koffie begon te zetten. ‘Je bent zeker verbaasd omdat het hier nog zo leeg is? Dat komt doordat ik nog geen tijd heb gehad er veel aan te doen. Drake is in ons oude huis blijven wonen, dus hij hield de meeste meubels.’ Ze liep de huiskamer weer binnen en zag dat hij haar ijs zat op te eten.
‘Lekker,’ zei hij goedkeurend.
‘Het is mijn favoriete smaak.’
‘Dan hoop ik dat je het niet erg vindt dat ik er nu wat van neem?’
Ze lachte. ‘Eet zoveel je wilt. In de vriezer staat nog drie liter.’ Omdat ze het opeens verschrikkelijk warm kreeg van de sensuele manier waarop hij het ijs van de lepel likte, ging ze snel naar de keuken om twee stukjes taart af te snijden en die op gebaksbordjes te leggen. Daarna was de koffie doorgelopen, en ze schonk twee mokken vol, deed er voor hem wat melk in terwijl ze de hare zwart liet; en wilde de koffie meenemen naar de kamer.
Toen ze zich omdraaide, stond hij tot haar grote schrik pal achter haar. Abrupt hield ze midden in haar draai stil, waardoor uit beide mokken een grote plens over de rand golfde. Recht tegen hem aan.
‘O! Het spijt me.’ Verslagen keek ze naar zijn over- hemd waarde koffie vanaf droop.
‘Ik begin te denken dat je dit expres doet.’
Ze zette de mokken weer op het aanrecht, greep een handdoek en maakte die onder de kraan nat. ‘Hier, misschien krijg je het met veel water nog schoon. Ik had niet door dat je achter me stond.’
‘Het geeft niet.’ Hij wreef met de natte handdoek over de vlek, maar natuurlijk ging de koffie er niet meer uit. Weer een overhemd verpest. Nog een paar dagen met haar, en hij had een geheel nieuwe garderobe nodig.
‘Misschien kunnen we je overhemd beter gelijk in de wasmachine gooien,’ zei ze aarzelend. ‘Ik denk dat dat de enige manier is om die vlekken er nog uit te krijgen.’
Hij grijsde. ‘Als het van meet af aan je bedoeling is geweest om mij uit de kleren te krijgen, had je dat toch ook gewoon kunnen vragen?’
‘Ik wilde niet... Ik was niet van plan...’
‘Jane, dat was een grapje.’ Hij legde de handdoek op het aanrecht. ‘Ik kwam hier om je wat op te vrolijken, maar in plaats daarvan ben je nu zo gespannen als een veer.’
Hij had gelijk. Waarom kon ze zich niet gewoon ontspannen in zijn bijzijn? ‘Het spijt me.’
‘Zal ik maar gaan?’
‘Nee!’ Ze hoorde zelf dat het veel te heftig klonk. Bleef ze zichzelf eindeloos voor gek zetten? ‘Ik bedoel... Het is natuurlijk prima als jij weg wilt, maar van mij hoef je echt niet weg.’
Waarom ben je dan de hele tijd zo nerveus?’
Ze maakte een wanhopig gebaar, maar besloot toen eerlijk op zijn vraag te antwoorden. ‘Omdat er een bepaalde aantrekkingskracht tussen ons bestaat. Dat overvalt me volkomen. Jij merkt het toch ook? Ik verbeeld het me toch niet?’
Hij glimlachte om haar directheid. ‘Nee, je verbeeldt je niets. Maar daarom hoef je toch niette doen alsof je bang voor me bent?’
‘Jawel, want je bent mijn baas.’
‘Buiten werktijd niet meer, dat heb ik je gisteren ook al gezegd.’
Dat mocht wel zo zijn, maar ze was ingehuurd om zijn gangen na te trekken en een objectief onderzoek naar hem in te stellen. ‘Het is hoe dan ook niet professioneel. Zoiets kan me mijn baan kosten.’
‘Ik zorg er wel voor dat dat niet gebeurt.’
Misschien was het een heel slecht idee geweest om zo sexy gekleed naar haar werk te gaan en al die make-up te dragen. Als ze gewoon zichzelf was gebleven, zou hij haar niet eens hebben zien staan. Waarschijnlijk kwam het erop neer dat ze gewoon niet geschikt was voor dit werk. Ze was er niet goed in zich anders voor te doen dan ze was, en bovendien hield ze er niet van mensen te manipuleren. Ze kon ook niet goed liegen.
‘Vind je me aardig, Jane?’
‘Ja, natuurlijk.’
‘Ik jou ook.’
Ze had hem bijna gevraagd waarom. Waarom vond iemand als hij, iemand als zij leuk? Omdat ze er sexy uitzag? Of omdat hij wel merkte dat ze geen partij voor hem was? ‘Je kent me nauwelijks.’
‘Is het dan zo gek om je beter te willen leren kennen?’
Ze beet op haar lip, onzeker wat ze daarop moest antwoorden. Om de een of andere reden was hij in haar geïnteresseerd. Dat was ook precies de bedoeling ge- weest, dus misschien moest ze zich daar niet tegen verzetten. Ze moest er alleen voor oppassen dat het niet uit de hand liep en de grens van het fatsoenlijke werd overschreden. Voor haar was en bleef het werk. ‘Nee, dat is niet gek,’ antwoordde ze daarom op zijn vraag.
‘Je wilt mij ook beter leren kennen?’