Wat hem ook dwarszat, was dat die kwal van een Drake haar verjaardagslunch had verpest. Sterker nog, nadat Drake vijf jaar met haar samen was geweest, had hij zich blijkbaar niet eens herinnerd dat dit haar verjaardag was. Hij had haar in elk geval niet-gefeliciteerd.
Jordan besloot het onderwerp voorlopig te laten rusten en begon een grappig verhaal om haar wat op te vrolijken.
Het sloeg niet aan, want ze prikte lusteloos in haar eten -en zei niet veel. Die Drake had nog veel te veel invloed op haar.
Het zou hem niet zo dwars moeten zitten, sprak Jordan zichzelf toe. Hij vond Jane echter aardig. Het feit dat ze er werkelijk geen idee van scheen te hebben hoe aantrekkelijk ze was, fascineerde hem. Hij had haar meegenomen naar het restaurant om haar uit te horen en te kijken of ze zich zou verraden. Nu leek het opeens niet fair meer om haar uit haar tent te lokken, terwijl ze zo somber was. Bovendien was het nooit zijn bedoeling geweest haar openlijk te kleineren. Misschien kon hij haar helpen. -
Er bestond een- duidelijke aantrekkingskracht tussen hen, dat leed geen twijfel. Ze voelden het allebei. Voor zover hij het kon bekijken, had ze dringend iemand nodig die wat aandacht aan haar besteedde en die, haar liet merken hoe mooi en begerenswaardig ze was. Het zou fijn zijn om met haar naar bed te gaan, en dat zou ook zijn ultieme doel worden, maar hij zou zorgen dat het haar ook wat opleverde.
De vrouwen met wie hij normaal gesproken uit ging, wisten precies wat ze wilden - en ze gingen recht op hun doel af. Meestal wilden ze zijn geld, maar aangezien hij zich niet wilde binden, zag hij dat totaal niet als een probleem. Tegen de tijd dat hij zich begon te vervelen en zij zich realiseerden dat ze hem niet konden strikken, ging de verhouding als een nachtkaars uit. Niemand werd daardoor gekwetst, en iedereen had toch even een leuke tijd gehad.
Misschien zou het voor de verandering wel eens leuk zijn als hij nu iemand probeerde te versieren, in plaats van dat hij werd versierd. Als het klopte wat hij dacht - dat ze een goede baan als advocaat had verruild voor een baan als privédetective - kon ze onmogelijk veel waarde aan geld en status hechten. Bovendien kon hij haar laten zien dat ze wel iets beter kon krijgen dan die gladjanus van een Drake.
Hoe langer hij erover nadacht, hoe aantrekkelijker het idee werd. Goed, ze had vanaf de eerste seconde tegen hem gelogen, maar dat hoorde bij haar werk. Wat eerlijkheid betreft, stonden ze trouwens quitte. Hij was immers ook niet helemaal eerlijk tegen haar.
Op de terugweg naar kantoor was Jane erg stil, en ook die middag op haar werk zei ze niet meer dan het hoogst noodzakelijke. Om zes uur klopte ze bij Jordan aan om te zeggen dat ze naar huis ging.
‘Kan ik voor ik wegga nog iets voor je doen?’ vroeg ze.
Hij vond dat ze er gedeprimeerd uitzag. ‘Nee, behalve mijn advies ter harte nemen dat je je dag niet door die ontmoeting met Drake moet laten verpesten.’
‘Dat weet ik wel,’ antwoordde ze kleintjes. ‘Ik snap zelf ook niet waarom ik me zo voel. Ik wilde helemaal niet met hem trouwen. Ik denk dat ik zelfs nooit echt van hem heb gehouden.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Misschien kan ik gewoon slecht tegen mijn verlies.’
‘Nou, zorg in elk geval dat je vanavond iets leuks gaat doen. Bel een vriendin, ga gezellig iets met haar drinken en maak een beetje plezier. Het is je verjaardag.’
‘Goed, dat zal ik doen.’
Hij kon aan haar droevige glimlachje zien dat ook dit een leugen was.
‘Dan ga ik nu maar. Nog bedankt voor de rondleiding van vanmorgen en voor de lunch.’
‘Graag gedaan. Tot morgen.’
‘Tot morgen.’
Even overwoog hij om weer met haar mee te lopen, maar op dat moment belde zijn moeder. Hoewel hij geen zin had om met haar te spreken, wist hij dat ze zou blijven bellen als hij nu niet opnam. Het was beter om het nu maar zo snel mogelijk af te handelen.
‘Nou? Heb je hem gesproken?’ stak zijn moeder direct van wal.
‘Nathan, bedoel je?’
‘Ja, over de uitnodiging. Voor zijn promotie.’ klonk het ongeduldig.
‘Je bedoelt zijn huwelijk.’
‘Ja, dat zei ik.’
Haar tegenspreken had geen zin. ‘Nathan zou je gisteren zelf bellen om je uit te nodigen.’
‘Daar weet ik niets van. Bovendien was ik vandaag de hele dag thuis, en ik heb geen telefoon gehoord.’
‘Nee, hij heeft je gisteren gebeld, niet vandaag. Je bent uitgenodigd.’
‘Ben ik nou welkom of niet?’
Dat had hij toch net gezegd? ‘Gaat het wel goed met je?’ Hij vond dat ze vreemd en warrig klonk.
Waarom beantwoord je mijn vraag niet gewoon?’ vroeg ze met dubbele tong.
Pas nu drong het tot hem door dat ze gedronken moest hebben. Ze was blijkbaar ladderzat. Zou het uit zijn met die rijke baron over wie ze zo had zitten opscheppen? Had ze zich uit zelfmedelijden lam gezopen?