Hoewel zijn getrouwde zusje aan de telefoon aardig was geweest, wist hij dat zijn excuus dat er iets dringends tussen was gekomen, haar had gekwetst. Hij had beloofd het goed te maken maar een bijeenkomst van de hele familie ter ere van haar kwam maar één keer per jaar voor. Nu was dat moment voorbij.
Het speet hem oprecht maar hij had belangrijkere zaken aan zijn hoofd. Hij kon aan niets anders denken. Nog voelde hij het zuigen van hun mondjes aan zijn vinger. Dat was een totaal onbekend gevoel geweest.
Weliswaar had hij tien neefjes en nichtjes maar hun verzorging was niet zijn zaak. Hij had hen alleen in zijn armen gehouden toen ze uit het ziekenhuis waren ontslagen en tijdens een familiebijeenkomst van de een naar de ander waren gegaan.
Vandaag was het anders geweest. Het was alsof hij oogkleppen had gehad waarvan hij het bestaan niet had geweten. Kris en Nikos waren geen gewone baby’s. De beweeglijke lijfjes met de stralende ogen behoorden aan jongetjes die op een dag groot zouden zijn. Kerels die het stempel van de Simonides zouden dragen.
In de villa ging hij op zoek naar zijn altijd opgewekte moeder. Hij vond haar in de keuken waar ze met Tina, de kokkin, het avondeten aan het voorbereiden was.
‘Daar ben je, schat,’ zei ze toen ze hem zag.
Hij gaf haar een zoen, wetend wat ze zou zeggen. ‘Ik kon echt niet eerder komen.’
Haar sprekende, donkere wenkbrauwen gingen omhoog. ‘Een delicate fusie?’
‘Ja, ongelooflijk delicaat,’ bromde hij. Het beeld van Nikos en Kris in zijn armen terwijl ze vol vertrouwen hun flesjes dronken verdween geen moment uit zijn gedachten.
‘Je klinkt net als je vader. Ik ben blij dat hij zich eindelijk heeft teruggetrokken en dat jij de zaak hebt overgenomen. Hij is een ander mens geworden. Laten we hopen dat je vrouw, als je je, hopelijk binnenkort, gaat settelen, meer invloed op je heeft om af en toe vrij te nemen. Je werkt nu al zo hard dat je Melina’s verjaardag hebt gemist.’
Zijn moeder had geen idee. Hij knuffelde haar nog eens. ‘Waar is iedereen?’ vroeg hij ofschoon hij het antwoord wel wist.
‘Aan het waterskiën. Opa en oma zitten op de patio te kijken hoe je vader en je oom Vasio met de kinderen aan het varen zijn. Over een uurtje eten we bij het zwembad.’
‘Dan heb ik nog tijd voor wat lichaamsbeweging.’ Hij pikte iets van de schotel die Tina aan het klaarmaken was, gaf een kneepje in haar wang, en liep naar zijn eigen, van alle gemakken voorziene villa iets verderop aan hun privéstrand.
Het uitgestrekte familiebezit – een groep witte villa’s in lokale stijl – was al vele generaties in het bezit van de Simonides. Door zijn zaken lukte het Andreas niet zo vaak als hij wilde te ontsnappen aan zijn penthouse in de stad en hij had zich verheugd op dit samenzijn met zijn familie.
Wie had kunnen dromen dat een onschuldig uitziende, blonde, jonge vrouw, als een briesje met de geur van wilde kamperfoelie zijn kantoor zou binnen dringen om een bom te laten barsten?
Met de adrenaline nog in zijn bloed trok hij zijn zwembroek aan en liep naar het strand waar de speedboten lagen.
‘Daar is oom Andreas!’ gilde een van zijn nichtjes die op haar beurt stond te wachten opgewonden, en ze rende naar hem toe. Haar broertje volgde. ‘Neem jij ons mee, je bent er nu toch. Opa is ons nog niet komen halen.’
De kinderen van zijn zusje Leila waren de jongsten, zeven en negen. ‘Wat denken jullie?’ Hij grinnikte. ‘Klim maar in mijn speedboot, dan zullen we ze eens even wat laten zien! Eerst je zusje, Jason.’
‘Oké!’
Het volgende halfuur verliep in vrolijke chaos. Daarna verliet iedereen het strand om te gaan eten. Andreas meerde af bij hun privépier. Hij had het niet beter kunnen treffen want zijn broer Leon was de laatste die zijn speedboot vastmaakte. Zijn vrouw Deline was al weg met de anderen dus ze waren even alleen.
‘Hoe was het feestje gisteravond?’ vroeg Andreas.
‘Gezellig, maar pa vond het niet leuk dat je er niet was. Hij had gehoopt dat je met Irena zou komen.’
Irena Liapis was favoriet bij de familie. Ze was de dochter van goede vrienden van zijn ouders die de grootste krant van Griekenland bezaten. Dezelfde krant die de foto van Thea aan boord van het familiejacht had gepubliceerd.
Iedereen hoopte op een bruiloft. Zijn vier broers en zusjes waren getrouwd en zijn ouders verwachtten dat hij binnenkort hun voorbeeld zou volgen.
Andreas kreunde. Geen enkele vrouw had ooit zijn passie opgewekt. Passie, misschien moest hij dat maar vergeten. Hij was al zo lang vrijgezel. In de loop der tijd waren zijn gevoelens voor Irena gegroeid. Ze was niet alleen mooi maar ook intelligent en lief. Hij wilde dat zijn huwelijk een succes werd en met haar als zijn vrouw moest dat lukken.
Maar gisteravond had de komst van Gabi Turner al zijn plannen in rook doen opgaan. Ze had zijn wereld op zijn kop gezet. Het lukte hem niet meer aan Irena of aan iets anders te denken.