‘Jammer dat je al zo gauw vliegt,’ bromde hij. ‘Nikos en ik zijn teleurgesteld. We hadden gehoopt nog een dag van je gezelschap te kunnen genieten.’
Eén dagje is alles wat hij verlangt, Gabi, meer niet.
Ze drukte een kus op het hoofdje van de baby. ‘Waarom is hij niet bij je zusjes?’
‘Zij hebben al die tijd op hem gepast. Nu is het mijn beurt. Als alles goed gaat, haalt Leon Kris morgen op uit het ziekenhuis. Het lijkt me beter dat Deline en hij even met hem alleen zijn dus ik breng Nikos pas overmorgen terug. Tot zolang heb ik jouw hulp nodig. Onze neefjes zijn gek op de zee dus het leek me een goed idee om morgen naar een stuk van het eiland te varen dat jij nog niet hebt gezien.’
Hij leunde naar voren en keek haar aan. ‘Als je je mobieltje niet had uitgezet, had ik niet helemaal hierheen hoeven te komen om je dit te vragen.’
Ze bloosde.
‘Ik wil hem graag gezond en wel aan Leon teruggeven. Natuurlijk, als door nog een dag vertraging je kansen op promotie in Virginia gevaar lopen, dan bel ik nu meteen een taxi om je naar het consulaat terug te brengen. Je zegt het maar.’
Nog een etmaal met Andreas… Anders dan Leon met Thea stelde Andreas geen gepassioneerde onenightstand voor. In dat geval had hij de baby niet meegebracht.
Tot haar schande moest ze bekennen dat zij degene was die niet te vertrouwen was in een situatie als deze. Andreas had haar gevraagd hem te helpen met Nikos, om zijn broer een plezier te doen, meer niet. De tranen sprongen haar in de ogen. Ze hield wanhopig veel van hem maar hij hield niet van haar.
Ze nestelde Nikos nog dichter tegen zich aan. Alles bij elkaar genomen was Andreas vriendelijker dan de meeste andere mensen. Hij wist dat zij de kinderen had willen adopteren als het anders was gelopen. Dit laatste etmaal met Nikos was zijn cadeau voor haar voor hij haar liet teruggaan naar waar ze vandaan kwam.
Ze schraapte haar keel en zei: ‘Ik heb alleen mijn tas maar bij me.’
‘Dat is geen probleem,’ zei hij met diepe stem. ‘In de hut heb ik extra toiletartikelen en een ochtendjas en badkleding voor gasten. Meer heb je niet nodig.’
Ze droeg haar linnen broek en blouse. Hij had natuurlijk gelijk want ze gingen alleen maar varen. Ze voelde dat ze zwak werd en dat haatte ze.
‘Dan moet ik eerst mijn ouders bellen en mijn baas.’ En ze moest haar vlucht omboeken.
Hij nam de baby van haar over. ‘Terwijl jij dat doet, geef ik dit kleine mannetje zijn flesje. Het is al zeven uur geweest. Hij heeft honger.’
Toen hij weg was, belde ze haar familie. Haar moeder nam op. Gabi legde uit dat ze nog bij Andreas was maar toen ze vertelde wat hij van plan was, schrok haar moeder.
‘Liefje? Je bent een volwassen vrouw en je moet je eigen beslissingen nemen maar dit lijkt me geen goed idee. Je moet nu aan jezelf denken. Dadelijk ga je naar huis met een gebroken hart. Denk je echt dat het verstandig is nog langer te blijven?’
‘Nee.’
‘Natuurlijk wil je graag nog langer bij Nikos blijven maar om voor de baby te zorgen heeft Andreas je hulp niet nodig.’
‘Dat weet ik.’
‘Maar ik praat te veel. Sorry. Het enige wat ik wil is dat jij gelukkig wordt. Sinds Thea’s ziekte en je komst naar Griekenland heb je nooit eens aan jezelf gedacht.’
Ze kneep in de hoorn. ‘Dat weet ik. Dank je mam voor je steun, ik ben blij dat je mijn moeder bent.’ Haar stem haperde. ‘Ik zal Nikos een kusje van je geven en dan kom ik naar huis. Tot straks.’
Hoofdstuk 9
Een borstel door haar haar en wat lippenstift gaven Gabi weer wat zelfvertrouwen. Ze liep naar de kajuit om afscheid te nemen. Halverwege hoorde ze zachte bossanova muziek op de achtergrond.
De tafel in de kajuit salon was gedekt met kaarsen en verse, zoet ruikende, roze rozen. Ze kon een kreet niet onderdrukken.
Andreas kwam met twee borden uit de kombuis. Haar hart bonsde zo luid dat ze bang was dat hij het zou horen. ‘Waar is Nikos?’
Hij zette de borden op tafel. ‘Goedenavond Gabrielle Turner. Ik ben blij dat je er bent. Nikos heeft zijn flesje gehad en nu slaapt hij. Hij ligt in mijn hut, ik heb de deur opengelaten voor het geval hij wakker wordt.’
Hij schoof haar stoel bij. ‘Ga zitten, alsjeblieft, dan gaan we genieten van de overheerlijke, Braziliaanse maaltijd die Stavros voor ons heeft klaargemaakt. Het is zijn specialiteit, hij is half Braziliaans.’ Dat wist ze niet. ‘Vanavond heeft hij zichzelf overtroffen.’
Niemand bezat zoveel charme als Andreas. Meer dan ooit moest ze haar hoofd erbij houden. De sfeer was te romantisch. ‘Het is schitterend allemaal maar –’
‘Geen ge-maar want dan kwets je zijn gevoelens. Hij is dol op de tweeling en op jou, net als ik trouwens. Sinds je hier bent, heb je je voor mij en voor Leon opgeofferd, om nog maar te zwijgen over de rest van de familie. Voor de verandering moet jij je nu eens laten verwennen. Aanvaard met deze maaltijd alsjeblieft de dank van de hele Simonides-clan.’