‘Ja, hij is het niet gewend bij mij op de tweede plaats te komen.’
Zij hield er ook niet van om de tweede viool te spelen. Ze haalde diep adem en ging naar het benedendek.
Nadat hij van zijn vader en grootvader zaken doen had geleerd, wist hij instinctief wanneer het tijd was om toe te slaan. Het was nu niet het juiste moment om Gabi te vertellen dat hij vrijgezel was. Haar hoofd was bij Kris en de komende operatie.
Als hij het vertelde, wilde hij haar onverdeelde aandacht om haar reactie te kunnen peilen als ze hoorde dat hij beschikbaar was. Dat moest wachten tot hun neefje was hersteld. Ze kon nu geen afleiding gebruiken. Wat hem betrof kon de operatie niet snel genoeg komen.
‘Weet je wat? Kris was wakker. Hij lag wat rond te kijken en te brabbelen.’ Met de baby op haar arm kwam ze terug.
Het beeld van Gabi met haar goudblonde haar samen met het zwarte haar van de baby was betoverend mooi.
‘Kijk eens wat mooi, liefje!’
Daar was Andreas het volledig mee eens. De baai waar hij hen heen had gebracht was werkelijk adembenemend.
‘Waar zijn we?’
‘In Adamantas, het sociale centrum van Milos. Het is een natuurlijke haven. Iedereen komt hierheen omdat het bescherming biedt tegen de noordenwind.’
‘Je oom kent werkelijk elke centimeter van dit paradijs,’ zei ze tegen de baby, en ze drukte een zoen op zijn wangetje. Andreas sloot zijn ogen, kon hij die lippen maar op zijn huid voelen, en op zijn wangen en lippen. ‘Later zullen Nikos en jij samen met je vader en je oom deze plek zelf gaan ontdekken. Tegen die tijd is jouw hartje net zo sterk als dat van je broertje.’
Het zonlicht viel op haar betraande ogen. Zijn hart kromp samen. ‘Hij redt het wel, Gabi.’ Hij moest, al was het alleen maar voor Leon.
‘Ja, dat weet ik,’ zei ze gedempt, haar gezicht in Kris’ halsje. ‘Hij heeft geen idee dat hij morgen naar het ziekenhuis moet om geopereerd te worden.’
‘We zijn allemaal bij hem. Je hebt je ouders toch wel verteld dat ze bij jou in het gastenverblijf kunnen logeren?’
Ze keek op. ‘Ja. Ze zijn je heel dankbaar voor alles.’
‘Ik heb geregeld dat de helikopter hen in Heraklion ophaalt.’
‘Ja, dat weet ik. Dat hadden ze niet verwacht. Het is veel te veel.’
‘De familie staat erop. Onze zusjes zullen om beurten bij mijn ouders thuis voor Nikos zorgen dus je hoeft je geen zorgen te maken.’
‘Geen enkele baby heeft ooit meer liefde gekregen maar dit moet erg zwaar zijn voor je broer.’
Als Leons tweelingbroer wist Andreas hoe bang hij was. ‘Hij heeft troost nodig van de vrouw die hij onherstelbaar heeft gekwetst. Het is een drama.’
‘Ja, zeg dat wel,’ riep ze uit. ‘Nu hij weet dat ze zijn kind draagt, moet zijn verdriet nog groter zijn. Ik zou er alles voor over hebben als ik hem kon helpen.’
‘Gabi,’ zei hij schor, ‘weet je dan niet dat je dat al doet.’
Haar vochtige ogen ontmoetten de zijne. ‘Jij helpt hem ook. Maar wie helpt Deline?’
Hij hield van haar vanwege haar inlevingsvermogen. ‘Ze heeft een grote, hechte familie.’
‘Daar ben ik blij om.’ Ze knuffelde Kris. Zijn hart werd verscheurd door de verdrietige uitdrukking op haar gezicht. Hij kon niets doen om haar pijn te verzachten. Ineens begon Nikos te huilen.
‘Ik haal hem wel even.’ Hij schakelde de motor uit en stond op. ‘Ik breng gelijk hun flesjes en zitjes mee. Zal ik de wandelwagen ook meenemen? We kunnen in Adamantas aan wal gaan voor een late lunch.’
Ze keek hem aan. ‘Heb je honger?’
‘Nee,’ bekende hij eerlijk.
‘Ik ook niet. Vind je het erg om terug te gaan? Dit is een hemels plekje maar als Leon komt, wil hij natuurlijk direct de baby’s zien.’
Er liep een rilling over zijn rug. Het was bijna griezelig, Gabi en hij dachten hetzelfde. Het leek op de band die hij met Leon had maar dan nog sterker.
Voor de operatie namen beide grootouders afscheid van Kris in zijn ziekenhuisbedje. Ze knuffelden hem en Gabi’s vader was duidelijk onder de indruk. Ze wist dat hij aan Thea dacht. Sinds haar dood sprongen de tranen hem bij het minste of geringste in de ogen.
Het was aandoenlijk te zien dat Leon zijn moeder geen moment losliet. Andreas en hun oudere broer Gus en zijn vrouw stonden bij hun vader die ook emotioneel was. Vorig jaar had hij een hartaanval gehad en op een moment als dit was hij zich zijn sterfelijkheid sterk bewust.
Gabi merkte dat ze de familie Simonides bestudeerde. Ze waren lang en buitengewoon aantrekkelijk. Andreas ving haar blik op. Zijn ernstige gezicht raakte haar tot in het diepst van haar ziel.
Dacht hij aan hun eerste ontmoeting op zijn kantoor toen hij bijna de deur van de lift voor haar neus had dichtgedaan? De krantenfoto en de foto van de tweeling hadden alles veranderd, niet alleen voor de families hier maar ook voor Deline.