‘Dat is het ook.’
‘Je wilt me toch niet vertellen dat ze Gabi nog steeds missen?’
‘Nee, niet echt. Na een paar dagen huilden ze niet meer om haar en nu hebben ze mij geaccepteerd. Als ze me zien, strekken ze hun armpjes naar me uit en ze willen niemand anders behalve Gabi als ze komt. Een overweldigend gevoel.’
‘Dat kan ik me indenken.’ Andreas verlangde zelf ook naar zo’n ervaring maar alleen onder de juiste omstandigheden. ‘Wat is er dan?’
‘Je kunt misschien beter even gaan zitten.’
Was het zo erg? Hij bleef staan. ‘Vertel op.’
‘Je zult het niet geloven. Deline belde me vanmiddag. Ze is zwanger.’
Het nieuws sloeg in als een bom. Niet te geloven! Hij staarde naar zijn tweelingbroer. Leon werd vader van een derde kind.
‘De dokter heeft bevestigd dat ze zes weken zwanger is. Het was maar een kort telefoontje. Voor ze ophing zei ze nog dat ze toch van me wilde scheiden maar ze wilde wel dat ik wist dat ze in het voorjaar is uitgerekend.’
‘Hoe dan ook, een felicitatie is hier wel op zijn plaats.’ Andreas omhelsde zijn broer.
Leon was in shock. ‘Ironisch, nietwaar? Ik heb Thea’s kinderen, Deline draagt het mijne, en toch zijn we niet bij elkaar.’
Eén ding was glashelder. Deze ervaring had Leon duidelijk gemaakt hoeveel hij van Deline hield. Andreas had medelijden met zijn broer.
‘Wanhoop niet. Misschien komt alles toch nog goed. Waarom ga je niet naar Athene om met haar te praten? Ik ben toch hier, ik kan wel zolang op de tweeling passen. Je kunt rustig een paar dagen wegblijven!’
Leons ogen begonnen te glanzen. ‘Wil je dat doen?’
Zijn broer had verdriet en hij had hulp nodig.
‘Wat denk je?’ Op zijn agenda voor morgen stond niets belangrijks en als hij naar Gabi ging, zou ze hem toch niet binnenlaten. ‘Ik ben gek op mijn neefjes en ik wil dolgraag wat tijd met hen doorbrengen.’
Zijn broer moest slikken. ‘Dank je. Het lijkt wel of ik niets anders kan zeggen. Ik ben al weken niet op kantoor geweest. Jij hebt dubbel zo hard moeten werken.’
‘Ben je vergeten dat je ouderschapsverlof hebt? Gabi heeft eens tegen me gezegd: gelijke monniken…’
Onder het omkleden wierp Leon zijn broer een nieuwsgierige blik toe. ‘Hoe doet ze het als Anna’s vervangster?’
‘Beter dan ik had verwacht.’
‘Gezien alles wat er gebeurd is was het verstandig van je al direct met Irena te breken. De hele familie weet het nu maar voor Deline kwam het als een schok.’
Andreas knikte. ‘Sinds mijn relatie met Irena, zijn die twee nog closer geworden.’
‘Deline vertelde dat Irena voor een lange vakantie naar Italië gaat. Voor die tijd wil ze de tweeling nog zien dus schrik niet als ze ineens opduikt. Sorry als dat gebeurt.’
‘Maak je geen zorgen. Als er iets is met de jongens, bel ik je wel.’
Toen Leon weg was, ging Andreas op het bed van zijn broer liggen en haalde het mobieltje uit zijn zak. Toen hij Gabi’s voicemail kreeg, fronste hij.
‘Gabi? Er is iets gebeurd en Leon heeft mijn hulp nodig. Zou je morgenochtend al mijn afspraken voor de komende twee dagen willen verzetten? Daarna moet je naar Milos vliegen. De helikopter staat klaar. Ik verwacht je op tijd voor het ontbijt met de jongens.’
Voor hem zou ze nooit komen maar een gelegenheid om de tweeling te zien liet ze vast niet voorbijgaan.
Een vijfsterrenhotel kon niet tippen aan het appartement in het Simonides gebouw. Elke keer dat Gabi uit de douche stapte, voelde ze zich een prinses wier dagen betoverd werden door het werken met Andreas.
Het eind van de dag was minder betoverend want dan verliet Andreas na een ‘tot morgen’ het kantoor. Afgezien van de keer dat ze tegen hem had gezegd dat ze een bepaalde grens niet wilde overschrijden, had ze hem buiten kantoortijd niet meer gezien.
Sinds ze voor hem werkte, waren de avonden de eenzaamste die ze ooit had meegemaakt. Om de tijd te doden bracht ze uren door met het spitten in dossiers in de computer en het uit het hoofd leren van de namen van de belangrijkste klanten.
Vorige week was ze de fusie met Paulos Metal Experts tegengekomen. Tot haar stomme verbazing las ze dat Dimitri een paar gewetenloze rechtszaken tegen de Simonides Corporation had aangespannen.
In de rechtszaal had Andreas zijn vader vertegenwoordigd. Elke poging van de tegenpartij was gepareerd en er waren fotokopieën van alle documenten. De zaak was hoog opgelopen. Ze had niets tegen Andreas gezegd maar door het lezen van het dossier had ze een beter beeld gekregen van de verachtelijke man met wie Thea getrouwd was geweest.
Vandaag was Andreas duidelijk gehaast van kantoor weggegaan. Hij wilde de avond natuurlijk met zijn vriendin doorbrengen. Ze moest er niet aan denken.