Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(37)

Ze voelde zich vreemd opgewonden. ‘Een ogenblikje, alsjeblieft.’

‘Neem de tijd. Ik hoef nergens heen.’

Dat was juist waar ze bang voor was. Ze vluchtte de woonkamer uit. Toen ze in de badkamer haar spiegelbeeld zag, kreunde ze want haar wangen vertoonden rode vlekken. Het bedrog van haar lichaam schokte haar.

Toen ze een paar minuten later terugkwam, bleef ze stokstijf staan. Hij lag met gesloten ogen languit op haar bank. De tv stond aan en vertoonde een Griekse tv-film.

Hij was zo knap dat ze zich niet durfde te bewegen uit angst dat hij haar aanwezigheid zou voelen en haar zou betrappen terwijl ze naar hem keek. Elk centimeter van zijn mannelijke lichaam was perfect. Van zijn golvende, zwarte haar tot aan het puntje van zijn tenen. Een indrukwekkend exemplaar van mannelijkheid. De kern was echter dat hij een opmerkelijk mens was, de essentie van een echte man.

Was het de combinatie van het bloed geven en de lange werkdagen met daarna de bezoeken aan de tweeling? Hoe dan ook, nu eiste het zijn tol. Aan zijn ademhaling te zien sliep hij.

Het liefst was ze naast hem gaan liggen om hem in haar armen te nemen en nooit meer los te laten, maar ze kon het niet. Omdat ze zelf ook moe was, ging ze op de smalle bank tegenover hem liggen zodat ze naar hem kon kijken terwijl hij sliep.

De film draaide door maar ze had geen idee waar het over ging. Haar oogleden werden zwaar. Toen ze zich weer van haar omgeving bewust werd, zette Andreas net een blad met broodjes en koffie op tafel.

Het verbaasde haar dat ze zo vast had geslapen en het duurde even voor ze weer tot zichzelf was gekomen. Ze kwam overeind en zag op haar horloge dat het vijf voor zes was! ‘Hoelang ben je al wakker?’

‘Een minuut of twintig. We hadden kennelijk allebei behoefte aan slaap.’

‘Ik slaap nooit overdag!’

Hij grinnikte. ‘Nu wel.’ Had ze gesnurkt? Help! ‘Ik zal het maar als een complimentje beschouwen dat je je op je gemak voelde in mijn aanwezigheid.’

‘Met andere woorden, was dit het bewijs dat je nodig had om te weten dat ik je niet afstotelijk vind?’

‘Zoiets, ja,’ antwoordde hij droogjes. ‘Ik heb al gegeten. Neem wat koffie.’ Hij gaf haar een kopje.

‘Dank je.’ Ze nam een slokje en at een broodje. Daarna leunde ze terug. ‘Dat was lekker.’

Hij zapte tot hij een andere film vond. Voor ze wist wat er gebeurde, was hij naast haar gaan zitten en had hij haar op zijn schoot getrokken.

‘Dit had ik al veel eerder willen doen.’

Dit ging haar te snel maar ze kon geen weerstand bieden aan zijn harde, mannelijke mond die op de hare drukte. O – wat smaakte hij lekker en wat voelde hij goed. Haar lichaam scheen te weten dat ze dit al eerder hadden gedaan.

Onbewust nestelde ze zich dichter tegen hem aan en ze sloeg haar armen om zijn hals, haar lippen vlak bij zijn gezicht. Het verlangen elke centimeter van hem te kussen was onweerstaanbaar. Genietend streek ze door zijn haar.

Kreunend hield hij haar in zijn armen en toen hij zijn mond op de hare drukte, was ze bang te sterven van genot. ‘Ik verlang naar je, Gabi. Ik wil met je naar bed.’

Dat wilde zij ook maar genieten van een paar kussen en samen slapen waren twee verschillende dingen. Ze weigerde verder te gaan want ze wist dat ze niet de enige vrouw in zijn leven was. Vriendin of vrouw, er was iemand anders. Ze kon er niet omheen dat hij dat nog steeds niet had opgebiecht.

De afgelopen drie weken was ze een situatie als dit uit de weg gegaan. Je kon elkaar niet eeuwig alleen maar blijven kussen, dat moest vroeger of later uit de hand lopen. Ze moest weggaan nu het nog kon. Dan zou ze minder spijt hebben als ze weer thuis was.

Tijdens een korte adempauze liet ze zich van zijn schoot glijden. ‘De verleiding is groot maar ik heb liever dat we die grens niet overschrijden. Vergeet niet dat we de oom en tante van de tweeling zijn en dat we elkaar in de toekomst regelmatig zullen zien. Ik heb je tegen potentiële klanten horen zeggen dat je de dingen liever professioneel aanpakt. Dat geldt ook hiervoor.’



Na zijn aankomst op Milos liep Andreas naar Leons villa. Estelle vertelde dat hij de baby’s naar bed aan het brengen was. Toen hij bij de kinderkamer arriveerde, deed Leon net de deur dicht.

Ze keken elkaar aan. ‘Fijn dat je er bent,’ zei Leon zacht. ‘Laten we naar mijn kamer gaan.’

‘Sorry dat ik niet eerder ben gekomen om je met de tweeling te helpen maar ik had een belangrijke vergadering.’ Voor hij wegging, had hij Gabi gevraagd de aantekeningen die op zijn bureau lagen nog uit te typen.

Sinds de avond dat ze hem de genadeslag had toegediend, had hij alleen op de automatische piloot kunnen functioneren. Ze hield iets voor hem verborgen maar hij was vastbesloten het uit haar te krijgen.

Leon was mager geworden en hij zag er moe uit maar dat viel te verwachten van een nieuwbakken vader. De angstige blik in zijn ogen was echter iets wat Andreas’ nieuwsgierigheid wekte. ‘Wat is er aan de hand? Je zei dat alles goed was met Kris.’