‘Ik ook. Ben je bij onze dochter geweest?’
‘Ik heb haar in bad mogen doen. Dino mocht van achter het glas toekijken. Na afloop heb ik hem meegenomen naar een cafetaria om iets te eten.’
‘Fijn. Wat vindt hij er allemaal van?’
‘Hij zegt dat hij zijn moeder gaat vertellen dat hij nu vaker naar ons toe moet om met de baby te helpen. Vannacht is hij bij Guilio en Silviana blijven logeren. Morgen, als je het ziekenhuis uit mag, gaan we met zijn allen naar huis.’
‘Ik kan mijn geluk niet op.’ Ze keek om zich heen. ‘Al die bloemen. Zelfs van Fabbio zijn er bloemen.’
‘In een van de boeketten zat een kaartje. Zou je willen voorlezen wat erop staat?’
Blijkbaar was het belangrijk voor hem dat ze dat deed, bedacht ze. Ze maakte het envelopje open dat hij haar had aangereikt. Er zat een kaartje van een bloemist in, waarop geschreven stond dat ze de hartelijke felicitaties kregen van Andreas en Gabi. Andreas had verder geschreven: