‘Dat denk ik niet,’ zei Micah nadenkend. ‘Maar ik kan je niet beloven dat Pop en de anderen je geloven. Dit is echt gigantisch uit de klauwen gelopen. We hebben dankzij je grote vriend geen enkel spoor.’
Gray sloeg gefrustreerd met zijn vuist naast zich op de zitting, ondanks de scherpe pijn die door hem heen schoot.
Micah stopte bij het afgeefluikje van de apotheek en gaf de recepten door. Hij beantwoordde wat vragen, vroeg Gray toen naar zijn geboortedatum, rolde het raampje weer dicht en reed weg.
De rest van de rit legden ze in stilte af en even later stonden ze voor Malone & Sons. Gray bleef even zitten om zich mentaal op de komende confrontatie voor te bereiden. Hij nam het Pop niet kwalijk dat hij kwaad was. Gray had Faith echt gigantisch teleurgesteld.
Micah deed het portier open. ‘Kom op, maat. Ik help je wel naar binnen. Je ziet eruit alsof je ieder moment kunt omvallen.’
Gray liet zich uit de truck glijden en kromp ineen door de schok die door zijn lichaam trok toen zijn voeten de grond raakten. Hij sjokte als een oude man achter Micah aan het gebouw binnen.
Het hele kantoor was in rep en roer. Toen Gray binnenkwam bleven Pop, Connor en Nathan staan en ze staarden hem aan.
Pop kwam naar hem toe. ‘Wat doe jij hier nou? Jij hoort in het ziekenhuis te liggen.’
Nathan schoof snel een stoel naar Gray en dat was maar goed ook, want hij zou zo instorten. Hij liet zich op de stoel zakken, dankbaar dat de kamer eindelijk niet meer om hem heen draaide.
Connor staarde hem echter met gevouwen armen kwaad aan.
‘Nog nieuws?’ vroeg Micah.
‘De hufter heeft een half uur geleden gebeld,’ zei Pop op grimmige toon.
Gray kwam meteen overeind. Hij zag sterretjes en als Micah hem niet had opgevangen, was hij zo onderuitgegaan.
‘Jezus, gast. Hou daar eens mee op. Zitten blijven,’ zei Micah.
‘Faith. Is ze in orde?’ vroeg Gray dringend terwijl hij naar adem snakte.
‘Hij zegt van wel, maar ik mocht niet met haar praten,’ zei Pop. ‘Hij wil morgenochtend een miljoen, anders vermoordt hij haar.’
De tranen die hij de hele tijd had teruggedrongen, kwamen nu dan toch. Gray kneep zijn ogen dicht. De woede en het verdriet mochten niet winnen. Toen hij zijn ogen opendeed, zag hij woede in Pops ogen maar geen beschuldiging.
‘Ik heb haar niet verraden,’ zei hij met een brok in de keel. ‘Ik hou van haar.’
Pop zuchtte en legde een hand op zijn schouder. ‘Ik weet het. Je zou hier niet moeten zijn. Ga terug naar het ziekenhuis, of op zijn minst naar huis. Laat dit nou maar aan ons over. We krijgen haar wel terug.’
Gray schudde vastberaden zijn hoofd. ‘Ze is daar ergens, bang, alleen, en ze denkt dat ik haar heb verraden. Ik zal echt niet rusten, niet tot ze veilig is.’ Hij keek langs Pop heen naar Nathan en Connor. ‘Die klootzak heeft mijn partner vermoord en nu ook Mick. Ik laat hem Faith niet van me afnemen.’ Hij zag de onwillekeurige acceptatie in Connors ogen.
Micah raakte zijn schouder aan. ‘Zeg, er zijn twee agenten uit Galveston die met je willen praten. Ze willen je vragen wat er in het strandhuis is gebeurd.’
‘Dat wil ik ook graag weten,’ zei Pop. ‘Als ik mijn dochter terug wil zien, dan moet ik alles weten wat er over die klootzak te weten valt.’
37
Faith voelde iemand aan haar schouders schudden. Ze probeerde haar ogen open te doen, maar dat deed te veel pijn.
‘Faith. Faith, liefje, wordt wakker.’
Het scherpe, dringende gefluister drong tot haar door. Het kostte haar moeite om haar ogen open te doen. Ze geloofde het bijna niet toen ze het gezicht van haar moeder zag. ‘Mama?’
‘Ssh,’ zei Celia Martin en ze drukte een bevende vinger tegen haar lippen. ‘Hij kan ieder moment terugkomen. Je moet stil zijn.’
Faith probeerde haar warrige gedachten op een rijtje te zetten, maar het lukte maar niet zich te concentreren. Ze wilde haar armen bewegen en kwam tot de ontdekking dat ze die niet eens voelde. Haar benen, hetzelfde verhaal. ‘Wat is er gebeurd?’ fluisterde ze.
‘Ik moet je zien los te krijgen. Niet bewegen, oké?’
Faith knikte, maar ze kromp ineen toen er weer ondraaglijke pijn door haar hoofd schoot. Terwijl Celia met het touw rond haar polsen worstelde, sloot Faith haar ogen en probeerde ze zich te herinneren wat er allemaal was gebeurd.
Een verschrikkelijk verdriet maakte zich van haar meester toen ze zich de schoten herinnerde. Ze zag eerst Mick vallen, daarna Gray. Verraad, verdriet, verwarring, niets klopte.
Hete tranen biggelden over haar wangen. Het touw rond haar polsen werd losser. Haar armen prikten alsof er met duizenden naaldjes in werd gestoken toen het bloed weer begon te stromen. Ze kreunde van de pijn en weer maakte Celia snel een sussend geluid.