Zoete overgave(44)

‘Mag ik binnenkomen?’ vroeg hij.

‘Nee.’ Had ze dat hardop gezegd? Ze schraapte even haar keel. ‘Ik bedoel, ja. Ja, natuurlijk.’ Ze deed een stap naar achteren en liet hem binnen. Ze ging hem voor naar haar woonkamer. ‘Wil je iets te drinken? Een sapje, water?’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Nee, ik kan niet lang blijven.’

Ze liet zich op de bank zakken terwijl hij schuin tegenover haar in een fauteuil ging zitten. Ze wachtte zenuwachtig af. Wat moest ze in hemelsnaam zeggen? Hoe moest ze een normaal gesprek met hem beginnen? En, vond je het wat? Heb je me Gray op de gang zien pijpen nadat hij me had gespankt? Haar gezicht gloeide en ze staarde naar de vloer.

Hij liet haar schoenen op de vloer vallen en dat geluid trok haar aandacht.

‘Ik wilde gewoon even kijken of het wel goed met je ging,’ zei hij zacht.

Ze zag dat hij oprecht bezorgd was. Ze ontspande zich een beetje en schonk hem een aarzelend glimlachje.

‘Lief van je, Damon. Maar je hoeft je om mij geen zorgen te maken. Je had ook niet helemaal hiernaartoe hoeven komen om mijn schoenen terug te brengen. Al ben ik wel dol op die schoenen.’ Ze keek er een keer verlangend naar, ze was heel blij ze terug te hebben.

Damon grinnikte. ‘Dat was wel het minste wat ik kon doen. Ik heb ergens het idee dat gisteravond niet is verlopen zoals je had verwacht. Het ging zeker niet zoals ik had verwacht.’

Ze ging ongemakkelijk verzitten en wrong met haar handen. ‘Nee, eigenlijk niet.’ Ze keek hem recht in zijn zachte, bruine ogen. ‘Maar ik ben blij dat het zo is gelopen. Er is me… veel duidelijk geworden.’ Meer wilde ze daar niet over kwijt.

Hij leek het begrijpen, want hij knikte. ‘Helder, maar ik wilde het zeker weten.’

Ze staarde naar haar vingers. ‘Heb je… heb je gisteravond naar ons gekeken?’ Ze wist eigenlijk niet zeker waarom ze dat wilde weten, welk duiveltje haar daartoe had aangezet. Ze blikte naar hem en zag het glimlachje dat om zijn mond speelde.

‘Dat is wat ik doe: kijken,’ zei hij nonchalant. ‘Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat het niet fout afloopt.’

‘En wat vond je ervan?’ vroeg ze hem recht op de man af.

Hij keek haar nadenkend aan. ‘Het was wel duidelijk dat hij geen vreemde was. Hij leek te weten wat je het meest nodig had, zelfs toen jij daar niet zeker van was. Je reageerde op hem, terwijl Brent je koud liet.’

Ze snakte verrast naar adem.

Hij glimlachte vriendelijk. ‘Faith, ik zie dagelijks mensen die helemaal opgaan in genot en dat was bij jou niet het geval. Je was duidelijk gefrustreerd en teleurgesteld. Als jouw mysterieuze man zich er op dat moment niet mee had bemoeid, dan had ik er zelf een eind aan gemaakt. Ik zag wel dat het niet voldeed aan wat jij wilde of verwachtte.’

Ze glimlachte droevig. ‘Vind je het erg als ik zeg dat ik nooit meer terugkom?’

Hij lachte. ‘Nee. Dan zou je trouwens zeker een ontzettend kwade vent hebben.’

Ze snoof eens, maar ze wist dat Damon gelijk had. Gray zou woest worden als ze nog eens naar de club ging. Aan de andere kant, als hij net zo reageerde als de eerste keer… Ze sidderde.

Damon stond op en streek zijn pantalon glad.

Voor het eerst sinds zijn onverwachte komst nam ze hem eens goed in zich op. Hij hoefde zo te zien nergens op te beknibbelen. Hij was het toonbeeld van verfijning. Het was dus kennelijk niet alleen een beeld dat hij voor de club cultiveerde.

‘Ik moet gaan,’ zei hij. ‘Ik kwam even je schoenen afgeven, en ik wilde kijken hoe het met je ging na gisteravond.’

Ze kwam met een glimlach overeind. ‘Dank je, Damon. Dat stel ik echt op prijs.’

‘Hou me op de hoogte, oké? Laat me weten hoe het met je zoektocht gaat.’

‘Eh, nou, oké, tuurlijk. Ik heb je e-mailadres.’

Hij nam haar elleboog in zijn hand, boog zich naar haar toe en kuste haar op haar wang. Hij liep naar de deur en liet haar enigszins verward achter.

Ze liet zich weer op de bank vallen en zuchtte eens diep.

Waarom voelde ze zich nu niet tot Damon aangetrokken? Hij leek open te staan voor alles wat ze wilde. Shit, hij had zelfs toegekeken terwijl ze een andere man had gepijpt, en om de een of andere reden kreeg ze daar niet de kriebels van. Sterker nog, ze werd er een beetje opgewonden van.

Wie had gedacht dat er een seksmaniak in haar schuilde? Oké, geen maniak. Eén voorval van openbare sekshandelingen betekende nog niet dat ze nymfomaan was. Wat haar verraste was haar reactie op de verschillende scenario’s die ze had gezien.

Een meisje als zij zou geschokt moeten zijn door de dingen die ze had gezien. In plaats daarvan had ze ademloos toegekeken en waren er allerlei nieuwe gevoelens in haar opgebloeid. En daar kwam dan die beruchte ‘maar’ op de proppen. Ze wist niet of ze die dingen wel zo klinisch wilde ervaren. Als een attractie bij een rariteitenshow.