Ze keek hem ongelovig aan. ‘Niets?’ vroeg ze geschokt. ‘Mijn kont brandt nog steeds, ik voel je vingers in me. Ik proef je nog steeds.’
Hij staarde haar met grote ogen aan. ‘Niet zo grof, Faith. Dat past je niet.’
‘Waarom ben je gekomen, Gray? Hoe wist je dat ik hier zou zijn? Want ik geloof niet in toeval.’
Hij tuurde verbeten voor zich uit met op elkaar geklemde kaken.
‘Gray?’
‘Ik zag je agenda liggen,’ mompelde hij.
‘Dat verklaart nog niet waarom je je ermee hebt bemoeid, waarom j…’
‘Oké, Faith. Je hebt je punt gemaakt. Ik snap het. Kunnen we nu dit onderwerp laten rusten?’
Ze tuitte haar lippen, schudde haar hoofd en staarde uit het raam.
Het verkeer raasde langs hen heen. In de verte was de verlichte skyline van Houston te zien en die verspreidde een warme gloed in de donkere nacht.
Had ze het zich dan allemaal ingebeeld? Want op het moment leek het allemaal het resultaat van een te levendige droom. Het was dan wel een heel lekkere droom, dat wel. Een echt ontzéttend lekkere droom.
Maar helaas behandelde haar droomman haar alsof deze situatie rechtstreeks uit zijn ergste nachtmerrie kwam.
Wat was er net verdomme gebeurd? En waar had Gray verdomme last van? Hij gedroeg zich jaloers, maar ze betekende niets voor hem. Een gestolen kus gaf hem nog niet het recht haar op haar kont te slaan. Ook al had ze van elke seconde genoten.
‘Jij hebt hulp nodig,’ mopperde ze. Het serieuze soort hulp, waar een ligbank en een psych bij betrokken waren.
Ze duwde haar voorhoofd tegen het warme glas en deed haar ogen dicht. Hoe was alles zo gigantisch in de soep gelopen? Ze kon Gray niet eens de schuld geven. Hij had nog een positieve draai gegeven aan wat verder een enorme flop was geweest.
Waarom had ze op hem wel gereageerd, maar niet op Brent?
Omdat het met Gray geen spel was geweest. Geen schijn. Geen show die meer op de toeschouwer was gericht dan op de deelnemer. Brent had alleen met haar gespeeld, haar de schijn van dominantie gegeven. Gray? Hij was een heel ander verhaal. Een fascinerend, verleidelijk verhaal. Een verhaal dat ze volledig wilde volgen én ervaren.
Ze wist niet waar hij last van had, maar ze had vanavond veel geleerd. Het doel van haar zoektocht had wel degelijk recht voor haar neus gestaan: Gray. En het lukte hem bijzonder goed haar meest duistere en intieme verlangens te bevredigen.
Toen ze tot stilstand kwamen op de parkeerplaats voor hun appartementencomplex bleef Faith zitten. Gray stapte uit en liep om de auto heen om het portier voor haar open te doen, maar ze kwam niet in beweging.
‘Faith,’ zei hij, en hij stak zijn hand uit. ‘Het is tijd om naar huis te gaan.’
Ze lachte even sarcastisch en keek hem aan. ‘Ga je nu gewoon doen alsof er niets is gebeurd?’ Ze stapte uit en ging recht voor hem staan. ‘Gray, dat was niet zomaar een zoentje en wat gefriemel.’
Hij staarde met een gespannen uitdrukking op zijn gezicht naar de lucht.
‘Het was veel meer, en nu doe je alsof het niet is gebeurd?’
Hij liet zijn hoofd iets zakken, maar ontweek nog steeds haar blik. ‘Ik moet je auto nog halen,’ zei hij. ‘Ga maar vast naar binnen. Ik zie je morgen wel.’
‘En hoe wil je mijn auto ophalen?’ vroeg ze geërgerd.
‘Faith, alsjeblieft. Ga nou gewoon naar binnen.’
Ze wierp haar handen in de lucht en beende naar haar voordeur. Wat het ook was, hij wilde er vanavond duidelijk niet over praten. Maar morgen zou hij er verdorie niet onderuit kunnen komen.
Ze ramde haar sleutel in het slot en duwde de deur open. Ze voelde een hand op haar schouder toen ze naar binnen wilde gaan. Ze draaide zich om en daar stond Gray. Hoop welde in haar op.
‘Ik heb je sleutels nodig,’ zei hij.
Ze smeet boos de sleutels tegen zijn borst en draaide zich met een ruk om, zonder te wachten of hij ze te pakken had. Ze sloeg de deur achter zich dicht. Ze was echt witheet.
Ze sloeg haar armen beschermend over elkaar en liep regelrecht naar de badkamer. Haar topprioriteit was nu een lang, heet bad. Ze zou zich later wel over het rampzalige verloop van deze avond buigen.
19
Gray liep gespannen naar Micahs appartement en probeerde zijn turbulente emoties in bedwang te krijgen. Hij had geen flauw idee wat er bij die afgrijselijke seksclub was gebeurd. Waarom had hij in hemelsnaam die grens overschreden? Het enige wat hij wist was dat ze hem raakte zoals geen enkele andere vrouw hem ooit had geraakt.
Hij had zich nooit voorgesteld dat ze zo heerlijk zou reageren. Hij had haar een lesje willen leren, haar willen bewijzen dat het allemaal niets voor haar was. Ze had totaal niet gereageerd op die zogenaamde Dom. Wat een watje was dat!
Hij kromp ineen toen hij zich herinnerde hoe hard hij haar op haar kont had geslagen. Bijna automatisch kreeg hij weer een stijve, besefte hij met een kreun. Hij had verwacht dat ze het helemaal niets zou vinden, dat ze hem zou smeken om op te houden, en dat hij haar dan kon vertellen als de sodemieter te vertrekken en nooit meer terug te komen.