Een keer per week hield Pop ’s ochtends een vergadering om opdrachten te bespreken en de taken te verdelen. De maandag zou logisch zijn geweest, maar Pop had de neiging om nogal onlogisch te zijn waar het details betrof. De vergaderingen vonden telkens op een andere dag plaats en werden meestal aangekondigd door een telefoontje om half zes ’s ochtends dat iedereen voor zeven uur op kantoor moest zijn.
Faith haastte zich altijd, zodat ze onderweg donuts kon halen en een verse pot koffie klaar had staan voor de mannen er waren.
Ze keek er niet van op dat Gray als eerste haar kantoor binnenkwam. Hij keek waarderend naar de doos met donuts en ging op de stoel aan de andere kant van haar bureau zitten.
‘Morgen,’ zei ze opgewekt. ‘Voel je je vandaag wat beter?’
Hij bromde even en pakte gretig een donut toen ze de doos naar hem toe schoof. ‘Er staat verse koffie klaar,’ zei ze.
‘Je bent een godin,’ zei hij. Hij stond op, pakte een van de mokken die ze klaar had gezet en schonk er de dampende koffie in. ‘Wil je ook?’ vroeg hij, nadat hij een slok had genomen.
Ze schudde haar hoofd. ‘Ik drink geen koffie.’
Hij slenterde terug en ging ontspannen zitten. ‘Nee? Volgens mij staat er ergens in de bijbel dat dat een hoofdzonde is.’
Ze snoof even. ‘Altijd al smerig gevonden. Ik ben een keer in één ruk van Louisiana naar Kentucky gereden, een rit van bijna veertien uur, grotendeels in het donker. Ik heb eindeloos veel koffie gedronken. Tegen de tijd dat ik op mijn bestemming aankwam, moest ik kotsen. Nu word ik al misselijk als ik het ruik.’
‘Maar je maakt het wel voor ons,’ zei hij.
‘Ik ben echt een engel,’ zei ze met een ondeugende knipoog.
Hij nam haar op zijn gemak grondig in zich op. Ze was dol op de manier waarop hij naar haar keek: alsof hij haar wilde uitkleden, aanraken, haar van top tot teen wilde verkennen.
‘Ik zou maar wat graag weten wat er nu door je hoofd gaat,’ zei hij nieuwsgierig.
Ze schrok op uit haar dagdroom en hield met moeite haar gezicht strak. ‘Je moet als vrouw niet alles prijsgeven.’
Hij grinnikte en nam een slok koffie.
Op dat moment kwam Micah binnen, gevolgd door Connor.
Micah keek de kamer rond. ‘Is Nathan er nog niet?’
‘Dat lijkt me wel duidelijk,’ zei ze droogjes.
Micah grijnsde.
Faith wist wat die vrolijke blik van hem betekende. ‘Ik wil niet eens weten wat jullie tweeën nu weer hebben uitgespookt,’ zei ze met een zucht.
‘Morgen,’ zei Connor. Hij leunde tegen haar bureau met een mok koffie in zijn hand.
‘Morgen,’ zei ze opgewekt.
Connor nam een grote slok koffie, deed zijn ogen dicht en zuchtte. ‘Faith, jij zet de beste koffie ter wereld.’
‘Geen woord van gelogen,’ zei Micah, die net een mok vol schonk.
‘Het is verdomd lekker,’ beaamde Gray. ‘Wat voor merk is het? Ik wil er wel wat van kopen om thuis te gebruiken.’
Connor grijnsde en Micah barstte in lachen uit. Gray keek hen vragend aan.
‘Daar proberen we al twee jaar achter te komen,’ legde Connor uit. ‘Ze wil het niet zeggen. Het enige wat we weten is dat ze het ergens bestelt.’
Faith grinnikte. ‘Als ik het jullie vertel, dan zouden jullie het zelf gaan bestellen en dan zie ik jullie nooit meer.’
Micah snoof even en liep naar de anderen toe. ‘Dacht je dat? Jij bent hier anders de baas. Het grootste deel van de tijd dansen we naar jouw pijpen.’
Ze keek hem boos aan. ‘Je had dus moeten zeggen dat je dag niet compleet is als je me niet hebt gezien.’
Connor woelde even met zijn hand door haar haren. ‘Dat spreekt toch voor zich, ukkie.’
Ukkie, dacht ze gepikeerd. Het was niet voor het eerst dat Connor haar zo had genoemd, maar nu, met Gray erbij, wilde ze niet dat er op het leeftijdsverschil werd gehamerd. Niet dat het een groot verschil was, maar ze wilde absoluut niet dat hij haar als een kind zag. Of, nog erger, als een jonger zusje.
Ze keek Connor pissig aan.
Er klonk wat geschuifel bij de deur. Faith keek verbaasd op toen ze Nathan binnen zag komen met een honkbalpetje op zijn hoofd. Dat petje was op zich niet zo vreemd, hij was sportfanaat, maar er stak geen haar onderuit. Niets!
Op het moment dat zij naar adem snakte, begon Micah te grinniken en mompelde Connor: ‘Wat gaan we nou krijgen?’ Ze stond op en liep snel om haar bureau heen. Ze stopte pas toen ze vlak voor Nathan stond. Ze ging op haar tenen staan en rukte het petje van zijn hoofd. Ze liet het verbijsterd uit haar vingers glippen, en het landde met een zachte plof op de vloer.
‘Wat heb je in hemelsnaam gedaan?’ riep ze.
Nathan zuchtte en aaide met zijn hand over zijn hoofd, zijn ontzettend kale hoofd. Micah lag nu dubbel van het lachen, al snel gevolgd door Connor en uiteindelijk deed zelfs Gray mee.