Hij zag de traan die over haar wang rolde. ‘Faith, lieffie. Kijk me eens aan,’ zei hij.
Maar ze deed haar ogen dicht.
‘Dit is hier niet het moment voor,’ zei Connor kalm. ‘Ze heeft vandaag al genoeg voor haar kiezen gekregen. Ze gaat naar huis om bij te komen.’
Gray kon het hier niet bij laten. ‘Faith, ik hou van je. Dat is verdomme alles wat ertoe doet. Verder niets.’
Ze keek hem aan en het voelde alsof alle lucht uit zijn longen werd geperst bij het zien van de pure ellende in haar blik. Ze deed haar mond open, maar sloot die weer net zo snel. Ze kroop in haar schulp, dat zag hij, trok zich helemaal in zichzelf terug. Ze liet haar schouders zakken en hij zag de totale uitputting die haar als een deken omhulde.
Connor verstrakte zijn arm, alsof hij bang was dat ze zou vallen, maar het was Gray die instortte.
Connor perste zijn lippen op elkaar en stuurde Faith langs hem heen.
Gray keek haar na. Ze liep langzaam naar buiten waar Pop al klaarstond met zijn grote truck.
Micah kwam net aangelopen en hij stopte bij Faith. Hij bukte zich en kuste haar op haar wang. ‘Hoe gaat het, pop?’
Gray hoorde haar antwoord niet maar zag wel Micahs reactie – die vernauwde zijn ogen en streek met zijn vingers over haar wang. ‘Ga lekker naar huis en kruip in bed. Laat Pop en Connor maar een tijdje voor je zorgen.’
Connor hielp Faith in het voertuig te stappen. Micah liep naar Gray en wierp hem een meelevende blik toe.
‘Ik heb het verneukt,’ zei Gray zacht. ‘Ik had haar de waarheid moeten vertellen, dan was dit allemaal nooit gebeurd. Dan zou ik haar veilig in mijn armen hebben, in mijn bed.’
Micah schudde zijn hoofd. ‘Zo moet je niet denken, man. Laat het allemaal een dag of twee bezinken, zodat ze tot rust kan komen na deze emotionele achtbaan.’
‘Ik kan haar niet laten gaan,’ zei Gray simpelweg. ‘Niet nu ik haar eindelijk heb gevonden.’
41
Faith pakte Damons hand vast bij het uitstappen. Ze deed haar ogen dicht en liet de troostende zeebries haar gezicht strelen. De zon verwarmde haar, al had ze het van binnen nog steeds koud.
‘Ik laat je hier niet graag alleen, Faith,’ zei Damon bezorgd.
Ze zuchtte. Pop en Connor waren ook niet blij geweest met haar besluit zo snel na haar verblijf in het ziekenhuis te vertrekken, maar ze had echt wat tijd voor zichzelf nodig, weg van alles en iedereen. Ze moest nadenken, haar gedachten op een rijtje zetten, en iets anders doen dan in bed te liggen terwijl Pop en Connor haar op haar wenken bedienden.
‘Ik red me wel, Damon. Het is echt ontzettend lief dat je dit voor me doet.’
Hij stak de sleutel in het slot en deed de deur open. ‘Je weet dat je het me alleen hoeft te vragen. Als ik het kan regelen, dan komt het voor elkaar.’ Hij liep voor haar het huis in en zette haar koffer in de hal neer. Zijn strandhuis was nog helemaal afgezet met politietape en dat zou nog wel een aantal maanden duren. Toen Faith hem had gebeld met de vraag of hij een goed toevluchtsoord voor haar wist, had hij een soortgelijk strandhuis in de buurt van Galveston gehuurd.
Ergens voelde ze zich schuldig dat ze misbruik maakte van zijn gulheid, want ze besefte maar al te goed dat hij meer voor haar voelde dan zij voor hem. Maar hij had haar zijn vriendschap geboden en dat kon ze nu maar al te goed gebruiken.
‘Ik heb iemand ingehuurd die twee keer per dag bij je komt kijken,’ zei Damon. Hij stak zijn hand bezwerend op toen ze wilde protesteren. ‘Je maaltijden worden bezorgd. Ik wil niet dat je te veel doet. Je hebt je rust nodig en moet lekker bijtanken. Als je ook maar iets nodig hebt, hoef je alleen de telefoon te pakken en me te bellen.’
‘Dank je,’ zei ze zachtjes.
Hij leunde naar haar toe en drukte een kus op haar voorhoofd. ‘Alles om jou weer te laten glimlachen.’
Ze gaf toe en schonk hem de beste glimlach waar ze op dat moment toe in staat was. ‘Ik heb gewoon een paar daagjes nodig om tot rust te komen, om over wat dingen na te denken. Pop heeft me verteld wat er allemaal is gebeurd, maar het is moeilijk het te verwerken. Ik wilde dat iedereen niet zo hun best had gedaan om me in het ongewisse te houden.’
Hij legde zijn hand om haar wang en wreef troostend met zijn duim over haar huid. ‘Je kunt het ze niet kwalijk nemen dat ze je wilden beschermen, Faith. Ik had hetzelfde gedaan.’
Ze gaf hem een stevige knuffel. ‘Ik zou willen…’
‘Ja, ik weet het,’ zei hij toen hij zich uit haar armen losmaakte. Hij glimlachte en tikte met zijn vinger tegen het puntje van haar neus. ‘Dan laat ik je nu met rust. Bel me als je iets nodig hebt.’
Ze knikte en keek hem na tot hij de deur achter zich dichttrok. Daarna liep ze naar de bank waar ze zich dankbaar op de zachte kussens liet zakken. Ze wilde het liefst een pijnstiller nemen en dan iets van twaalf uur bewusteloos zijn. Maar dat was laf, en het zou niets oplossen. Een gewoon dutje klonk haar echter goed in de oren. Ze ging languit liggen en deed haar ogen dicht. Er ontsnapte toch een enkele traan en ze kneep haar ogen steviger dicht.