‘Waarom staar je zo naar me?’ vroeg ze fluisterend.
‘Ik kijk graag naar je, querida,’ murmelde hij ontroerd. Hij ging op de rand van het bed zitten en trok haar op zijn schoot.
Een huivering voer langs haar ruggengraat op het moment dat hij de haakjes van haar jurk losmaakte. Al snel ontdekte hij dat ze geen beha droeg. Ze was zich er terdege van bewust dat haar roze tepels stijf waren, en ze bloosde hevig.
‘Je bent volmaakt.’ Kreunend boog hij zich over haar heen, en hij liet zijn hongerige mond verkennend over haar warme huid gaan. ‘Ik heb ’s nachts zo vaak aan je gedacht, alleen maar aan jou… ik verlangde zo hevig naar je, dat ik nauwelijks de slaap kon vatten.’
‘Ik droom over jou,’ bekende ze.
Hij zorgde ervoor dat ze tussen zijn benen kwam te staan en trok haar jurk omlaag tot aan haar enkels. Daarna haakte hij een vinger achter het elastiek van haar slipje en liet dat dezelfde weg als de jurk volgen. Met een verhit gezicht en wijd opengesperde ogen staarde ze hem aan. Zonder zijn ogen af te wenden, spreidde hij haar benen en verkende hij de warme, vochtige opening die achter de donkerblonde krullen verborgen ging. Onder in haar buik laaide het vuur op. Een hevige opwinding maakte zich van haar meester, en haar benen begonnen te trillen.
‘Je bent klaar voor me, enamorada,’ stelde hij tevreden vast. Hij tilde haar op en legde haar weer op het bed.
Haar hart ging als een bezetene tekeer, en ze kon niet stilliggen. Haar lichaam was overgevoelig en brandde van een begeerte die grensde aan pijn. Zijn mannelijkheid stond fier overeind. Een tel later drong hij bij haar naar binnen. Gek van genot gaf ze zich aan hem over, en kort daarop bestond er niets anders meer dan zijn hartstochtelijke overwicht en de vurige dans naar de toppen van de extase. Hij nam haar mee naar een wereld waar geen plaats was voor remmingen, waar alleen nog maar overgave was. Op het moment van het verpletterende hoogtepunt klampte ze zich aan hem vast en liet ze de bedwelmende sensatie bezit van haar nemen.
‘Denk maar niet dat je kunt gaan slapen, querida,’ waarschuwde hij haar, waarna hij zich op haar uitstrekte en haar gezwollen lippen veroverde voor een gepassioneerde kus.
Ze schonk hem een vage glimlach. Haar lichaam neuriede nog na van het intense genot dat ze had ervaren. Dit intieme samenzijn met Antonio was als een reis naar het paradijs. Ze sloeg haar armen om hem heen, snoof gulzig de geur van zijn klamme, gebronsde huid op en verwonderde zich over het feit dat deze man alleen van haar was.
‘Je bent fantastisch,’ deelde hij haar lijzig mee. ‘En het mooiste van alles is dat je de mijne bent.’
‘Voor een tijdje,’ zei ze zonder erbij na te denken. Blijkbaar moest ze zichzelf daaraan helpen herinneren.
Zijn hele lichaam verstarde. ‘Het zou voor heel erg lang kunnen zijn.’
Dat zou helaas niet zo zijn, dacht ze vol spijt. Ze zou vast niet erg lang zijn aandacht kunnen vasthouden. Uiteindelijk zou zijn hang naar vrijheid het weer winnen. Dan zou hij dankbaar zijn dat hij niet werd opgeslokt door een gezin, een echte vrouw en kinderen. Opeens namen haar gedachten een andere wending. Langzaam drong het tot haar door dat ze niet een keer veilig hadden gevrijd. Ze vond het verbijsterend dat hij zo zorgeloos was geweest. Goeie genade, zou hij denken dat ze aan de pil was?
Ze hief haar hoofd en keek hem aan. ‘Je hebt niets gebruikt… je weet wel, geen anticonceptiemiddel,’ mompelde ze ongemakkelijk.
Plotseling werd hij heel stil. Wat een dwaas was hij, want die onzorgvuldigheid zou heel goed kunnen verraden dat hij op de hoogte was van haar toestand. Hij wilde haar niet van streek maken door de waarheid toe te geven. ‘Mijn vergissing… Ik dacht dat jij daar misschien voor had gezorgd.’
‘Nee.’ Opgelucht legde ze haar hoofd weer op zijn schouder.
‘Ik zal van nu af aan voorzichtiger zijn,’ beloofde hij, haar stevig tegen zich aan drukkend. Hij streelde haar haren en drukte een kus op de kleine vlinder die op haar schouder was getatoeëerd.
Toch vond ze het onbegrijpelijk dat hij zo onnadenkend was geweest. Onwillekeurig dacht ze aan alle baby’s die waren verwekt door mannen die niets van hen wilden weten, en ze besloot dat dit waarschijnlijk een typisch mannelijk trekje was. Zou er een kans bestaan dat ze wel in verwachting kon raken? Voor het eerst in haar leven stond ze zichzelf toe om met die gedachte te spelen. Op haar twaalfde had haar vader haar verteld dat de arts het zeer onwaarschijnlijk achtte dat ze ooit kinderen zou krijgen. Maar zeer onwaarschijnlijk was niet hetzelfde als uitgesloten. Maar ach, wat haalde ze zich toch in haar hoofd? Antonio zou trouwens ontzet zijn als ze in verwachting zou raken. Het zou haar niet verbazen als hij zich al lang een beeld had gevormd van de vrouw die hij als moeder voor zijn kind wilde. Waarschijnlijk ging het om een prachtige, wereldse vrouw met blauw bloed. Toch zou die vrouw zijn tweede vrouw zijn, niet zijn eerste. Veel troost kon ze echter niet ontlenen aan die gedachte. Ze moest niet vergeten dat ze alleen maar zijn vrouw was vanwege Lydia, en alleen maar in zijn armen lag, omdat hij nu eenmaal een overactief libido had.