Nog geen halfuur nadat de bezoeker was vertrokken, ging de bel weer en verscheen er een dokter met een tas, die aankondigde dat hij alleen maar wat weefsel van de binnenkant van haar wang en die van de jongens nodig had. Enkele minuten later was ook hij weer vertrokken.
Die avond was Toby onmogelijk in slaap te krijgen. Urenlang ijsbeerde ze met hem door de kamer. De tranen stroomden over haar gezicht toen rond negen uur een buurman, die wisselende diensten draaide, op de muur bonsde ten teken dat het nu maar eens rustig moest worden. Hoe had het ooit toch zo kunnen lopen met haar leven, vroeg ze zich wanhopig af.
Na het overlijden van haar vader, een Engelsman, waren Katie en haar Ierse moeder terug verhuisd naar een klein dorpje in Ierland, waar ze een erg prettige jeugd had gehad. Na de middelbare school was ze economie gaan studeren, en tot haar grote verrukking vond ze al snel een baan in Londen.
Helaas was haar moeder ziek geworden, wat reden was voor haar om weer terug naar Ierland te gaan. Maura Fletcher had ondanks haar slechte gezondheid een paar parttime baantjes, en pas nadat Katie had beloofd dat ze tijdelijk voor haar moeder zou invallen, had Maura het advies van de dokter opgevolgd om het rustig aan te doen.
Een van de baantjes die Katie over had genomen, was die van conciërge en huishoudster in een fantastisch modern huis aan zee, net buiten de rand van het dorp. De eigenaar was een Duitse fabrieksdirecteur die zelden aanwezig was.
Op een dag had ze het huis in gereedheid moeten brengen voor een geheimzinnige gast. De twee huishoudelijk assistentes die normaliter voor Zandros werkten, waren uitgeschakeld door een ongeluk met hun auto, en het uitzendbureau had Maura aanbevolen, zonder te weten dat Katie tegenwoordig haar moeders werk deed. Zodoende was Katie als tijdelijke kok en schoonmaakster aangenomen.
De eisen die Katie per fax had ontvangen, hadden haar doen duizelen. Ze leek zich aan tientallen regels en tijden te moeten houden. Alles was uitgespeld, van de tijdstippen waarop maaltijden geserveerd dienden te worden, tot de plicht om haar werk in stilte en vrijwel onzichtbaar te verrichten. Er had echter een zeer royale vergoeding tegenover gestaan, dus Katie had besloten de nadelen maar voor lief te nemen. Bovendien vermoedde ze dat de gast veel te druk zou zijn met het prachtige uitzicht en de uiterst geavanceerde kantoorapparatuur om veel aandacht te schenken aan de onervaren huishoudster.
Uiteraard was dat niet het geval geweest. Zandros nam nooit genoegen met minder dan perfectie; en Katie, die zich stiekem hevig geneerde voor haar positie, weigerde zich al te onderdanig te gedragen. Geen wonder dat dat gebotst had.
Na aankomst was hij rechtstreeks naar het strand gewandeld. Als vastgenageld had ze hem van een afstandje staan bekijken, haar mond open van verbazing over zoveel mannelijkheid, elegantie en schoonheid in één man. Ze had niet eens geweten dat mannen zo aantrekkelijk konden zijn. Ze had zich overweldigd gevoeld door een tot dusver onbekend, wild verlangen, en daar was ze nooit meer overheen geraakt.
Juist toen Toby leek te zijn weggedommeld, werd er op de deur geklopt. Op haar tenen trippelde ze naar de deur en opende hem op een kiertje.
‘Mag ik binnenkomen?’ vroeg Zandros grimmig. Op Cyrus’ aandringen was hij het gebouw incognito binnengegaan, wat betekende dat hij in een steegje tussen een verzameling vuilnisbakken door had moeten laveren.
Zodra hij Katies kamer in stapte, maakte zijn chagrijn echter plaats voor verbijstering. Hoe was dit in vredesnaam mogelijk?
Hoofdstuk 3
Zandros was een man van actie, en het ging tegen zijn mannelijke eer in om te gaan zitten wachten tot dingen vanzelf gebeurden, terwijl Katie hem om hulp had gevraagd. Het advies van zijn advocaat in de wind slaand, was hij daarom zelf naar haar toe gegaan.
Hij was echter nog nooit van dichtbij geconfronteerd geweest met het soort armoede dat hij nu zag. De kamer was veel te klein, en alles was versleten. Er stond een droogrek vol vochtige kleren tegen de muur, en in een hoek stonden een bed, een ledikant en een kinderwagen tegen elkaar aan gepropt. Snel wendde hij zijn blik af van het ledikant.
Katie stond op het enige stukje vrij vloeroppervlak tussen een verweerde kast en een gootsteen vol babyflesjes. Haar ogen straalden als twee smaragden te midden van haar wilde bos koperkleurige krullen, die haar hoofd als vlammen omringden.
Onwillekeurig schoot er een bliksemschicht van seksueel verlangen door hem heen. Het was overweldigend en tegelijkertijd een heerlijk gevoel, dat hij heel lang had moeten ontberen. Onmiddellijk werd hij overspoeld door herinneringen. Katie tegen de keukenmuur, Katie met haar ledematen verstrikt in een enorme stapel wit satijnen beddengoed, Katie in een bad met schuim tot over de rand en een kring van kaarsjes rondom… De kaarsjes waren uitgegaan toen hij haar met veel gespetter in zijn armen had getild. Keer op keer had hij gemerkt dat hij nooit genoeg van haar kreeg. Zijn leven stond in het teken van zelfbeheersing, maar bij haar raakte hij die om de een of andere reden altijd prompt kwijt.