En toch begreep ze ergens wel waarom Belinda die keus had gemaakt. Haar zus had immers geld en status altijd heel erg belangrijk gevonden. Het was nogal ironisch dat ze geïntimideerd was geweest door de grandeur van haar schoonfamilie. Waarschijnlijk had Belinda haar kansen willen spreiden door Antonio te noemen in haar testament. Ze wist immers dat Sophie zo arm als een kerkrat was en had waarschijnlijk gehoopt dat Antonio zou aanbieden om haar financieel te ondersteunen. Sophie klampte zich vast aan die gedachte en hoopte dat hij verder niet betrokken wenste te zijn bij Lydia’s leven.
Inmiddels hield Sophie van haar nichtje alsof het haar eigen kind was. De band tussen haar en de baby was nog sterker omdat ze als kind leukemie had gehad en door de behandeling zeer waarschijnlijk onvruchtbaar was geworden. Wat natuurlijk ook meespeelde, was dat ze de baby sinds haar geboorte al verzorgde.
Vlak na de bevalling had Belinda zich niet lekker gevoeld en had ze Sophie echt nodig gehad. Binnen een paar weken was Belinda echter een nieuwe vlam tegen het lijf gelopen. Doug was een succesvolle zakenman die erg van uitgaan hield en geen enkele belangstelling had getoond voor de baby van zijn nieuwe vriendin. Het had niet lang geduurd voor Belinda de verantwoordelijkheid voor Lydia helemaal aan Sophie had overgedragen. Talloze keren had Sophie tevergeefs geprobeerd haar zus over te halen om meer tijd door te brengen met haar kind.
‘Ik wilde dat ik haar nooit had gekregen!’ had Belinda uiteindelijk beschaamd en snikkend verklaard. ‘Als ik moet thuisblijven en moet moederen, gaat Doug op zoek naar een andere vrouw. Ik weet dat het niet eerlijk is tegenover jou, maar ik hou zo ontzettend veel van hem. Ik wil hem niet verliezen. Geef me nog wat meer tijd met hem. Ik weet dat we het uiteindelijk eens zullen worden over Lydia.’
Maar Doug had Belinda onomwonden verteld dat er in zijn leven geen plaats was voor een kind.
‘Daarom heb ik een besluit genomen,’ had Belinda haar zus twee weken voor haar dood in tranen meegedeeld. ‘Waarschijnlijk kun je geen kinderen krijgen, en ik weet hoe dol je op Lydia bent. Je zult een geweldige moeder voor haar zijn, veel beter dan ik ooit zal worden. Als je Lydia wilt, mag je haar voor altijd houden. En dan kan ik haar ook nog blijven zien.’
Op dat moment had het Sophie beter geleken om niets te zeggen, want ze was ervan overtuigd dat Belinda’s affaire met Doug al een aflopende zaak was en dat haar zus er enorm spijt van zou krijgen dat ze haar baby voor hem had opgeofferd.
‘Mijn hemel… En dat heeft Belinda je niet eens verteld!’ riep Norah verbijsterd uit, toen ze hoorde wat er zich bij de notaris had afgespeeld. ‘Die zus van jou was echt een… vat vol verrassingen.’
Genietend van de zoete, zachte warmte van haar nichtje, dat ze in haar armen hield, slaakte Sophie een diepe zucht. ‘Waarschijnlijk was het een impulsief besluit van haar om Antonio tot voogd te benoemen en heeft ze er daarna niet meer aan gedacht. Ze had geen geheimen voor me.’
‘O, nee?’ De oudere vrouw snoof. ‘Ik denk eerder dat ze je alleen maar vertelde wat ze dacht dat je wilde horen.’
Sophie verstarde. ‘Wat bedoel je daarmee?’
Norah bloosde en oogde opgelaten. ‘Niets, ik zeg maar wat.’
Het was niet de eerste keer dat de oudere vrouw erop zinspeelde dat Sophie haar zus misschien niet zo goed had gekend als ze zelf dacht. Dat irriteerde Sophie, maar tegelijkertijd nam ze het niet serieus. Ze was zich er heel goed van bewust dat Norah en Belinda elkaar slechts hadden getolereerd.
Met Lydia in de kinderwagen verliet Sophie de kleine bungalow van de Moores en liep terug naar de stacaravan waarin ze woonde. Belinda had het vreselijk gevonden om daar te moeten bivakkeren en was maar wat blij geweest om haar intrek te kunnen nemen in het luxueuze appartement van haar vriend. Maar Sophie beschouwde de caravan als haar thuis en hield van het uitzicht dat ze had op de groene weilanden. Haar droom was dat ze op een dag geld genoeg zou hebben om haar eigen moderne stacaravan te kunnen kopen.
Nadat ze haar jeans weer had aangetrokken, verzamelde ze haar schoonmaakspullen. Ze moest haast maken en de verloren tijd van die dag inhalen. Alhoewel ze haar best deed om de herinneringen de kop in te drukken, moest ze steeds weer denken aan Belinda’s bruiloft en aan haar eerste ontmoeting met Antonio…
In het begin had ze het fantastisch gevonden om bruidsmeisje te mogen zijn, maar haar enthousiasme was verdwenen toen ze zich had gerealiseerd dat Belinda van haar verwachtte dat ze haar afkomst geheimhield en persoonlijk contact met Pablo’s adellijke familie vermeed. Alleen de smeekbeden van haar zusje hadden haar ten slotte overgehaald om ondanks die restricties toch de bruiloft bij te wonen.
Belinda had al haar uitgaven betaald, en het was voor Sophie de goedkoopste optie geweest om een vijfdaagse reis naar Spanje te boeken in een nabijgelegen vakantieoord. Sophies vader, zijn toenmalige vriendin en haar zoon hadden besloten om gebruik te maken van de lage prijzen en het appartement met elkaar te delen. De dag na hun aankomst en de avond voor de bruiloft had Sophie met haar zus doorgebracht op het magnifieke, indrukwekkende onderkomen van Pablo’s familie.