‘Fantastisch,’ beaamde hij neutraal. Voorzichtig legde hij zijn handen rond haar middel en tilde haar in één grote zwaai op.
‘Wat doe je?’ vroeg ze verschrikt.
‘Ik maak gebruik van het feit dat je nu helemaal van mij bent,’ kondigde hij vrolijk aan. Met zijn schouder opende hij een deur.
Ze kwamen in een kamer die met zoveel prachtige bloemen was versierd, dat haar mond openviel van verbazing. ‘Calliope heeft bloemisten uit Griekenland laten komen,’ legde hij uit. ‘Ze is gek op tradities, en dit is het bewijs hoe gek ze op je is. Ik heb haar wel gezegd het gebruik van de baby op het bed maar achterwege te laten.’
‘De baby… Wat?’
‘Dat is ook een oud gebruik, maar over vruchtbaarheid hoeven wij ons geen zorgen te maken.’ Met een hese lach zette hij haar neer, om haar meteen tegen zich aan te trekken. ‘Ik hou heel veel van Toby en Connor, maar ik wil graag een tijdje wachten voor we de familie verder uitbreiden. Ik wil mijn prachtige vrouw eerst graag een tijdje helemaal voor mezelf hebben.’
In zijn sterke armen voelde Katie zich zo veilig als een baal stro zich naast een lucifer moest voelen. Met moeite dwong ze haar blik weg van het bed, dat er als een romantisch bloemenveld uitzag. Het was allemaal bijna onweerstaanbaar, maar toch moest ze zeggen wat ze op haar hart had.
Ze zette een paar stappen achteruit en begon: ‘Ik moet je iets vertellen.’
Zijn stralende glimlach deed haar hart hameren als een metronoom. ‘En ik moet jou iets vertellen.’
‘Ik eerst,’ zei ze snel. ‘Ik ga vannacht niet met je naar bed. Niet boos worden.’
Zandros verstijfde zichtbaar. Zijn lange zwarte wimpers daalden langzaam naar zijn wangen en gleden weer omhoog. ‘Dit is onze huwelijksnacht. Waarom zou je niet met me naar bed gaan?’ vroeg hij oprecht verbaasd.
Katie kneep haar handen zo hard samen dat haar nagels in haar palmen sneden. ‘Omdat je me hebt gechanteerd om met je te trouwen.’
‘Chantage is een sterke term. Ik wilde met je trouwen, en daarom had ik geen zin in… onzin.’ Hij koos het laatste woord voorzichtig. ‘En hier staan we dus, getrouwd en met ons hele leven voor ons. Zeg alsjeblieft niet dat je dat allemaal wilt verpesten.’
Ze maakte een klein, gefrustreerd handgebaar. De spanning in de lucht was bijna voelbaar. ‘Ik wil niets verpesten…’ begon ze.
‘Maar waarom geef je me dan een goede reden om het huwelijk nietig te laten verklaren?’ wilde hij weten. ‘Wat ís dit in vredesnaam?’
Hoofdstuk 10
Zandros’ regelmatige gezicht was vertrokken van woede. Zonder op haar reactie te wachten, ging hij verder: ‘Ik vind het maar een kinderachtige wraakactie. Ik zag wat ons te doen stond en heb ervoor gezorgd dat het gebeurde. Je bent het niet eens met de methode? Jammer dan. Ik heb in elk geval resultaten geboekt. Als we het op jouw manier hadden gedaan, was er nog steeds niets gebeurd!’
‘Goed, dan zul je in elk geval niet uit je slaap worden gehouden door schuldgevoelens!’ Woede en angst, opgewekt door zijn opmerking over nietigverklaring, streden om de voorrang. ‘Je zult moeten inzien dat je een fout hebt gemaakt, Zandros.’
‘Wat is er dan fout aan? Je bent nu mijn vrouw, mijn kinderen krijgen mijn naam –’
‘Ik wil dat onze relatie iets over óns zegt, niet alleen over de kinderen!’
‘Hou dan op je als een kind te gedragen!’
Katie haalde diep adem en stak een vinger op. ‘Eén: ik ben met je getrouwd omdat je anders het voogdijschap via de rechter zou gaan opeisen.’
‘Dat zou ik heus niet hebben gedaan!’ Hij knarste met zijn gelijkmatige witte tanden. ‘Weet je dan helemaal niets van mij af?’
Ze stak een tweede vinger op. ‘Twee…’
‘Siopi… Hou op! Dingen op je vingers aftellen is hogelijk irritant!’
‘Twee,’ herhaalde ze koelbloedig. ‘Ik wil niet naar bed met een vent die me het gevoel geeft dat ik alleen maar goed genoeg ben voor seks.’
‘En ik wil niet naar bed met een vrouw die haar lichaam als onderhandelingsobject gebruikt!’
‘Drie,’ ging ze koppig verder. ‘Ik wil niet –’
Woedend wierp hij zijn handen in de lucht. ‘Oké, ik ga al!’
‘Nee, niet doen!’ Ze rende naar de deur en blokkeerde hem de weg.
‘Opzij.’
‘We moeten praten!’
‘Heb ik geen zin in. Opzij.’
‘Nee.’
Zonder omhaal tilde hij haar op en beende naar het bed, waar hij haar onceremonieel liet vallen. Hij boog zich over haar heen en keek haar aan.
Verbazing lag in haar groene ogen. ‘Zandros…’ begon ze onzeker.