Het bruidspaar en de naaste familieleden posteerden zich in de hal, waar alle gasten hen konden gelukwensen op weg naar de balzaal.
Na een tijdje zag ze Leanne binnenkomen. Ze was een opvallende verschijning in haar korte, knalroze cocktailjurkje, en Katie hoopte vurig daar haar kersverse echtgenoot haar niet zou zien.
Tevergeefs. Leanne was niet iemand die onopvallend opging in een menigte, en bovendien was ze vastbesloten zich de gelegenheid niet te laten ontgaan om de beroemde Zandros Christakis te ontmoeten. Afwachtend ging ze pal voor hem staan, waardoor Katie geen andere keuze had dan hen aan elkaar voor te stellen.
‘Leanne Carson,’ mompelde Zandros uitdrukkingsloos.
‘Ik heb cupido gespeeld voor jullie,’ verklaarde de brunette schaamteloos. ‘Zonder mij zouden jij en Katie elkaar misschien nooit meer hebben gezien. Ze was altijd al veel te bescheiden!’
Terwijl Leanne zich even later in de rij naar de balzaal voegde, keek Katie alle kanten uit behalve naar Zandros. Ze durfde hem niet aan te kijken.
Met een hoofdgebaar riep Zandros Cyrus bij zich, waarna hij zacht wat fluisterde.
‘Ik heb haar uitgenodigd, je mag haar niet wegsturen!’ fluisterde Katie fel. ‘Ik was van plan je vertellen dat ze zou komen, maar –’
‘Dat was je niet van plan,’ repliceerde hij koel. ‘Je hoopte dat ik haar niet zou zien, maar ze is veel te ordinair om in de massa op te gaan.’
‘Wat heb je tegen Cyrus gezegd?’
‘Dat hij haar in het oog moet houden. En het zilver ook.’
‘Bedankt.’
Pas toen alle gasten waren gearriveerd en ze zelf naar de balzaal liepen, zag Katie iets wat haar in de drukte tot dusver was ontgaan. Het portret van Ianthe hing niet meer bij de trap. Het was verwisseld voor twee klassieke landschapsschilderijen. ‘Wat heb je met het schilderij van Ianthe gedaan?’ fluisterde ze ontsteld.
Verwonderd keek Zandros haar aan. ‘Ik heb het laten verplaatsen.’
Katie stond op het punt hem te bedanken, toen ze zich bedacht dat dit zou betekenen dat ze toegaf wat voor effect het schilderij altijd op haar had gehad. Ianthe had het volste recht om aan die muur te hangen, en het was kleinzielig om zich daarover te beklagen. Toch was ze blij dat Zandros eraan had gedacht het te laten verwijderen.
In de balzaal gekomen speelde ze een tijdje met Toby en Connor, waarna ze plaatsnam aan de tafel. Na een paar glazen champagne nodigde Zandros haar uit om te gaan dansen.
Toen hij haar dicht naar zich toe trok op de dansvloer, voer een onwillekeurige rilling door haar lijf. Ze had geen tijd gehad om zich voor te bereiden op zijn sterke lichaam, zijn geur van zuivere mannelijkheid en de plotse nabijheid na weken van afwezigheid. Ze voelde zich warm worden. ‘Ga je niets meer zeggen over Leanne?’ vroeg ze, in een poging de aandacht af te leiden van de onwelkome reactie van haar lichaam.
‘Waarom heb je haar uitgenodigd?’
‘Omdat het haar spijt, en omdat we al lang bevriend zijn.’ Haar mond lag ergens bij zijn schouder. Zonder erbij na te denken, sloeg ze haar armen om zijn nek, om ze even later verschrikt weer omlaag te brengen.
‘Ik hoop dat je er geen spijt van zult krijgen. Je bent erg goed van vertrouwen, en ooit zal iemand daar misbruik van maken,’ waarschuwde hij haar. ‘Als iemand mijn vertrouwen beschaamt, geef ik ze niet de kans om dat nog een keer te doen.’
Tijdens het dansen raakten hun lichamen elkaar steeds weer, op het opzwepende ritme van de muziek. Katies mond werd droog, en ze voelde haar tepels opzwellen. Haar lichaam leek een geheel eigen leven te leiden, waarbij haar gedachten en wensen geen enkele vorm van inspraak hadden.
Bij het volgende nummer duwde Zandros haar hoofd wat naar achteren en keek haar wellustig in de ogen. ‘Ik kan niet wachten tot we alleen zijn. Ik mocht van mijn opa niet eens naar je kamer gisteravond om te praten. Ik dácht niet eens aan praten…’
Tot haar grote schrik boog hij zijn hoofd en kuste haar, zo teder en sensueel, dat haar oren ervan begonnen te suizen.
Rondom hen brak applaus los.
Zandros glimlachte en streelde haar wang. ‘Later… een huwelijksnacht om nooit te vergeten, thespinis mou.’
Katie sloot haar ogen. Waarom voelde ze zich zo schuldig? Hield ze zoveel van hem dat ze hem niets kon weigeren? Het was toch haar goed recht om zich niet te laten ringeloren door zijn idiote macht? Natuurlijk wilde ze een toekomst met hem, maar niet slechts in de rol van moeder voor zijn kinderen en speeltje voor in bed. Misschien zou hij nooit van haar houden, maar het minste wat ze kon verwachten was dat hij haar leerde respecteren en haar als gelijke leerde behandelen.
Terwijl de middag vorderde, besefte ze evenwel dat Zandros haar volledig als gelijke behandelde. In het openbaar althans. Hij was een en al galante aandacht en verliet slechts één keer haar zijde, toen ze hun ronde door de gasten maakten. Meer dan eens herinnerde hij een zakenrelatie eraan dat dit zijn trouwdag was en dat hij niet over zaken wenste te spreken.