‘Ik moet wel toegeven dat ik niet begrijp waarom je die Leanne Carson hebt uitgenodigd,’ vertrouwde Maura haar toe. ‘Weet Zandros dat trouwens al?’
‘Nee, maar Leanne was mijn vriendin, en het is mijn zaak als ik haar een tweede kans wil geven.’
‘Tja, je bent altijd erg trouw geweest naar je vrienden toe, maar, eh…’ Ze haperde even. ‘Ik zou niet graag willen dat Leanne een ruzie tussen jullie veroorzaakt.’
‘Ik geef haar een tweede kans omdat ze altijd voor me klaarstond in een moeilijke periode.’ Ze vertelde haar moeder niet dat ze niet van plan was om Zandros’ aandacht op Leanne te richten. Er zouden een paar honderd gasten komen. Wat niet weet, wat niet deert, dacht ze.
Een tijdje geleden was ze in een impuls bij Leanne langsgegaan. Ze had een sterke behoefte om het incident met de krant uit te praten. Leanne was in de wolken geweest met haar bezoek en had zich overvloedig verontschuldigd voor haar gedrag. Toen ze had uitgelegd dat ze alleen maar met de journalist had gepraat omdat ze een huurachterstand had opgelopen en bang was dat ze uitgezet zou worden, had Katie dat begrepen.
Katies stiefvader, Dermot Sullivan, kwam binnen om hun mee te delen dat het tijd was om naar de kerk te gaan. Hij was een stevig gebouwde man die in Nieuw-Zeeland een autoshowroom runde. Katie vond hem erg sympathiek, al was het alleen maar omdat haar moeder in alle opzichten was opgebloeid sinds ze hem kende.
Over nog geen twee uur zou ze Zandros’ vrouw zijn, bedacht ze. Toby en Connor waren al naar de kerk vertrokken met Zandros’ grootouders en het nieuwe kindermeisje, een verstandige vrouw van voor in de dertig, met onberispelijke referenties. Er was geen ontkomen meer aan.
Voorzichtig stapte ze in de witte limousine, de korte sleep van haar jurk naast haar voeten draperend. De hele trouwerij leek onwerkelijk. Ze had Zandros geen enkele keer gezien gedurende de weken waarin alles was georganiseerd, en ze hadden alleen telefonisch contact gehad. Hun gesprekjes waren zo stijfjes geweest, dat Pelias en Calliope er nog bij in slaap zouden zijn gevallen. Ze beschreef alle wederwaardigheden van de jongens tot in de kleinste details, maar negeerde zijn wat persoonlijker vragen.
Toen ze hem de vorige avond eindelijk weer had gezien, was ze zo van slag geraakt, dat ze hem zo veel mogelijk had ontweken. Gelukkig hadden ze de hele avond in gezelschap moeten doorbrengen. Toen Zandros had getracht haar alleen te spreken, was ze snel naar boven gevlucht. Vanaf de overloop had ze stiekem staan toekijken terwijl Pelias zijn kleinzoon aansprak, en ze had een zucht van verlichting geslaakt toen de twee mannen samen in de bibliotheek verdwenen.
Eén ding wist Katie zeker, en dat was dat hij niet moest verwachten dat zijn gedwongen bruid hem veel liefde zou betonen. In het openbaar zou ze zich weliswaar als een gelukkige bruid gedragen, maar achter gesloten deuren hoefde hij dat niet te verwachten. Hij had haar gechanteerd. Daar zou ze hem voor straffen. Ze zou zeer zeker geen bed delen met een man die haar alleen door met een rechtszaak te dreigen voor het altaar had weten te krijgen! Hij moest leren om haar te respecteren, en inmiddels was het wel duidelijk dat vrijpartijen daartoe niet de juiste manier waren. De man die had gezegd dat hij de wereld rond wilde vliegen voor een uurtje met haar in bed, zou voor het eerst van zijn leven nul op zijn rekest krijgen. Desondanks was het geen moment waarnaar ze uitkeek.
Toen ze arriveerde bij de Grieks-orthodoxe kerk, zag ze tot haar verbazing dat Zandros haar stond op te wachten. Hij zag er verwoestend sexy uit in een prachtig lichtgrijs maatpak. Met nauwelijks verholen lust gleden zijn gouden ogen over haar lichaam, waarna hij haar een prachtig boeket overhandigde. ‘Dat is een Griekse traditie. Je ziet er prachtig uit, yineka mou.’
‘Je blijft dus hier? Je hoeft geen vliegtuig te halen?’ vroeg ze op zoetsappige toon. ‘Geen belangrijke zaken op de bank?’
Hij deed alsof haar cynische ondertoon hem ontging. Hij was niet voor niets een professionele onderhandelaar. ‘Vandaag ben ik helemaal van jou. En onze huwelijksreis zal heerlijk lang zijn en heerlijk ver van de bewoonde wereld.’
Ze liepen de prachtig met bloemen versierde kerk in, waar ze beiden een kaars met lange linten kregen. Gelukkig wist Katie precies wat ze moest verwachten, want ze was twee keer door de oude priester bezocht en ze had de hele ceremonie al gerepeteerd met Pelias in de met veel humor ingevulde rol van bruidegom.
Na het uitwisselen van de ringen werden op hun beider hoofden zilveren kroontjes geplaatst, ingelegd met parels en symbolisch met elkaar verbonden door een lint. Ze dronken samen uit een kelk met wijn en schreden drie keer om de ceremonietafel heen, waarop een bijbel lag. De aanwezigen bestrooiden hen met rozenbladeren, en na de zegening nam de priester de kroontjes van hun hoofden en verstrengelde hun beider handen. Het was een plechtige, ontroerende ceremonie. Ondanks haar woede jegens Zandros, was ze volledig doordrongen van het feit dat ze nu voor altijd man en vrouw waren.