De volgende ochtend bracht ze de tweeling al heel vroeg bij Leanne. Ze zette de jongetjes naast Leannes dochter, Sugar, in de box en aaide over hun bolletjes. Zoals altijd bewonderde ze het piepkleine maar kleurrijke en nette flatje van haar vriendin, die het dankzij een stel behulpzame ouders, een baantje als kapster en een trouw aan de opvoeding meebetalende ex-vriend wél kon redden als alleenstaande moeder.
‘Laat je niet afschepen,’ drukte Leanne haar op het hart. ‘Jij hebt niets te verliezen. Hij wel. Hij zal alles op alles zetten om een schandaal te voorkomen, want bankiers zijn een conservatief slag mensen die zenuwachtig worden van alles wat de gevestigde orde in gevaar kan brengen.’
Conservatief? Zandros? Katie moest er de hele tijd aan denken toen ze in de bus naar het centrum zat. In eerste instantie was hij inderdaad zo overgekomen, dankzij zijn natuurlijke gereserveerdheid en zijn ingetogen houding. Ze had hem niet gemogen en had het vreselijk gevonden zijn dienstmeisje te moeten spelen. Zijn aangeboren arrogantie had die gevoelens nog verhevigd. Toch had ze diep van binnen constant een hevig verlangen gevoeld. Ze wist niet waar het vandaan kwam, maar het was onweerstaanbaar.
Haar verbazing had plaatsgemaakt voor volledige verbijstering toen was gebleken dat de gevoelens wederzijds waren. De hartstocht die hij bij haar losmaakte, en waarmee hij haar de zijne maakte, had haar nog heviger verbijsterd. Op een dag had hij haar gewoon vastgepakt en gekust, om haar vervolgens zonder aarzeling mee naar bed te nemen. De herinnering deed haar blozen. Ze vond dat ze zich als een lellebel had gedragen, en vandaar dat hij haar er als een had behandeld.
CTK Bank was gevestigd in een indrukwekkend modern gebouw midden in het centrum van Londen. Katie staarde omhoog naar de vele verdiepingen vol glimmende ramen, rusteloos en een tikje nerveus. Voor het eerst besefte ze hoe rijk en machtig Zandros Christakis moest zijn. Ze stelde zich op een hoek op vanwaar ze zowel de hoofdingang als de personeelsingang aan de zijkant kon zien.
Het regende. Om haar gezicht te beschermen keek ze zo veel mogelijk naar de grond. Hierdoor miste ze de zacht snorrende zwarte auto die discreet voor de zij-ingang stopte, bijna.
Zo snel mogelijk liep ze ernaartoe. Wie weet zat Zandros erin. Inmiddels waren er twee andere donkere auto’s voor en achter de chique limousine gestopt, waarna een aantal potige mannen uitstapte en zich in alle richtingen van de straat verspreidde.
Katie had echter alleen oog voor de lange gestalte die uit de limousine stapte. Zijn glanzend zwarte haar bewoog in de wind, en alleen al de houding van zijn keizerlijke hoofd en de gratie waarmee hij bewoog joegen een pijnlijke steek van herkenning en verlies door haar lijf. Ademloos staarde ze hem aan.
‘Zandros…’ bracht ze haperend uit. Ofschoon ze te ver weg was om verstaanbaar te zijn, leek hij toch haar kant uit te kijken.
Zandros had de alerte houding van zijn beveiligingsmensen aangevoeld en rondgekeken om te zien wat de bron van de onrust was. Zodra hij de kleine, slanke vrouw had ontwaard, herkende hij haar. Hij was stokstijf blijven staan van verrassing. Het hartvormige gezichtje, het glanzende wijnrode haar en de bijna lichtgevende groene ogen stonden symbool voor een diepe, intens beleefde waarheid in een periode van zijn leven die hij verder graag zo snel mogelijk wilde vergeten.
Een van zijn lijfwachten blokkeerde haar professioneel de weg, terwijl de rest van het personeel snel in de richting liep van een legertje paparazzi dat achter haar aan de straat in kwam.
‘Naar binnen, baas,’ bromde Cyrus, de hoofdlijfwacht. ‘Paparazzi en een zwerfstertje, dat hebben ze helemaal voorbereid.’
In enkele grote stappen was Zandros binnen. Voorbereid? Zwerfstertje? Zijn gedachten raceten. Waarom zou Katie er zijn geweest? Waarom zag ze er nog steeds uit als een armoedige studente? Waarom had ze zo’n openbare gelegenheid gekozen om contact te zoeken? En met zoveel getuigen in de vorm van paparazzi? Het moest inderdaad een valstrik zijn. Hij instrueerde Cyrus om al haar bewegingen te laten volgen en haar adres te achterhalen.
Even later begon een lange reeks vergaderingen en gesprekken, waarbij hij haar gedisciplineerd als altijd uit zijn gedachten bande. Hij was nu eenmaal een druk man, die geen tijd had om uitgebreid te mijmeren over een ex-vriendinnetje.
Katie had meer tijd nodig om zichzelf weer in de hand te krijgen. De lijfwacht die haar opzij had geduwd en het opgewonden legertje fotografen hadden haar in verwarring gebracht, maar ze wist vrijwel zeker dat Zandros haar had gezien. Uit zijn strakke uitdrukking en koele blik had ze bovendien opgemaakt dat hij niet blij was geweest met haar komst.
Zo makkelijk liet ze zich er echter niet onder krijgen! Ze rechtte haar rug en marcheerde kordaat de hoek om en de hoofdingang van het gebouw in. ‘Ik zou Mr. Christakis graag willen spreken,’ kondigde ze aan bij de receptie.