‘Even voor de duidelijkheid…’ Zandros sprak de Engelse woorden met moeite uit. Als hij boos was, drukte hij zich altijd het best uit in het Grieks. ‘Je wilt weten of ik met het kindermeisje naar bed wil?’
Het bloed steeg naar haar kaken. ‘Nee, dat bedoelde ik –’
‘Dat bedoelde je wel. Het antwoord is nee. Ik versier geen personeelsleden, en als zij het bij mij proberen, stuur ik ze de laan uit. Jij bent de enige uitzondering, de enige werkneemster met wie ik ooit in bed ben beland.’
‘Nou, gezien de consequenties is dat dus niet iets waar je nog een keer voor wilt kiezen,’ repliceerde ze ad rem.
Zandros nam haar fronsend op. Met kiezen had het niets te maken gehad. Alleen maar met onweerstaanbaar magnetisme. Toentertijd had ze al meer macht over hem uitgeoefend dan hij wenselijk had geacht, en dat gold eigenlijk nog steeds. Hij wist dat hij, als hij het allemaal overnieuw kon doen, precies hetzelfde zou doen. Ook al zag ze eruit als een tiener met haar spijkerrokje en haar roze teennagels, zodra ze die lichtgevend groene ogen op hem richtte, ontvlamde hij als een stuk vuurwerk. ‘Leg maar eens uit wat je gisteravond hebt uitgespookt met Damon Bourikas,’ gelastte hij onomwonden, voor de hitte in zijn binnenste hem zijn gezonde verstand zou doen verliezen.
‘Pardon?’ Met de handen op de heupen staarde ze hem aan.
‘Damon is geen geschikt gezelschap voor jou.’
‘Dat maak ik zelf wel uit.’
‘Ik wil niet dat je met hem omgaat.’
‘Niemand kan mij vertellen met wie ik wel en niet moet omgaan.’
‘Ik wel,’ pareerde hij ijzig kalm. ‘En als jij het niet doet, praat ik wel met Bourikas zelf. Hij bevindt zich niet in een positie om geen gehoor te geven aan wat ik zeg.’
‘Dat moet je niet durven,’ fluisterde ze dreigend. Een hete golf van woede steeg in haar op. Wie dacht hij wel dat hij was?
‘Ach, ik denk dat we allebei weten dat ik dat durf. Met alle plezier zelfs, yineka mou.’ Hij was razend geweest toen hij die ochtend een foto van Katie en Bourikas in de krant had zien staan. Zijn achterneef stond bekend in het feestcircuit, en niet om goede redenen. Uit angst hem alleen maar interessanter te maken, liet hij die informatie echter achterwege. Voor het gemak probeerde hij ook maar even te vergeten dat Bourakis met zijn vijfentwintig jaar in leeftijd veel dichter bij Katie stond dan hij zelf.
Katie besefte dat het waarschijnlijk slim zou zijn om te zeggen dat Damon alleen maar in het kindermeisje geïnteresseerd was, maar dat stond haar trots niet toe. Als Zandros dacht dat er een andere man achter haar aan zat, zou hij haar misschien zelf ook interessanter gaan vinden. Hij was vast en zeker even dominant met vrouwen als in zaken. In elk geval was ze niet van plan om hem nu al te zeggen dat Damon veel te patserig en poenerig was naar haar smaak.
‘Ik heb Damon bij je opa en oma leren kennen,’ hield ze hem voor.
‘Ja, bij een open huis. Je bevindt je niet in een positie om precies te doen wat maar in je opkomt in het openbaar,’ zei hij op waarschuwende toon.
Ze haalde zo diep adem dat ze even het gevoel had dat haar longen zouden barsten. Wat dacht hij wel? Wie was ook alweer degene die twee buitenechtelijke kinderen bij haar had verwekt? ‘En waarom dan niet?’ vroeg ze, toen ze haar stem weer onder controle had.
Zijn gouden ogen keken haar ironisch aan. ‘Eén Griekse zakenman… oké, dat kan. Maar wanneer je met een tweede rijke Griek wordt gesignaleerd in het nachtleven, zou men kunnen gaan denken dat je alleen maar achter het geld aan zit.’
Wat een belediging! ‘Hoe dúrf je!’ riep ze uit.
‘Jouw reputatie gaat mij ook aan. En onze kinderen,’ verklaarde hij rustig.
Ze balde haar vuisten. ‘Ik kies mijn eigen vrienden!’
‘Nee.’ Hij kwam naar haar toe en pakte haar vuisten in zijn handen. ‘Je bent niet meer alleen.’
‘Laat me los! Jij bent degene die zei dat aanraken taboe was!’
Zijn met lange wimpers omkranste ogen keken haar gloedvol aan, tot haar tengere lichaam bijna zichtbaar begon te beven van de onderhuidse spanning en passie. ‘Ik hou wel van een beetje risico. Lekker spannend,’ murmelde hij.
De lucht in de kamer zinderde. Katie hield de adem in. Haar lichaam was zo gespannen als een veer. ‘We hebben toch ruzie?’ vroeg ze met verstikte stem.
‘Ik wil geen ruzie met je,’ fluisterde hij.
‘Ik zou gaan wandelen met Toby en Connor,’ zei ze vlug, trachtend de spanning te neutraliseren en zichzelf weer in de hand te krijgen.
Verrassend genoeg liet Zandros prompt haar handen los en liep de hal in. Een minuut later kwam hij terug.
‘Waar was je?’ vroeg ze verbaasd.