Nu was het Katies beurt om paf te staan. ‘Ik… Eh…’
‘We hebben tijd en ruimte nodig om na te denken en afspraken te maken. Om in elk geval als vrienden met elkaar om te gaan,’ voegde hij toe.
Bij het woord ‘vrienden’ kromp ze instinctief ineen. Ze wilde hem niet als vriend, hoewel ze wist dat het een heel verstandig aanbod was. Binnen twee minuten van huwelijksaanzoek naar ‘vrienden’… Haar instincten waren op hol geslagen, en ze wist helemaal niet meer wat ze moest denken.
‘De zon zou heerlijk zijn,’ merkte Zandros luchtig op. ‘Ook voor de kinderen.’
‘Ja.’ Welke moeder zou haar kinderen zo’n buitenkansje kunnen ontnemen?
‘Zou je het erg vinden als ik nu even naar de kinderen ging?’ ging Zandros onvermoeibaar verder, het over een andere boeg gooiend nu hij zag dat hij in rustiger vaarwater was beland. Voor zijn geestesoog speelde zich een scène uit Ierland af: Katie, die zo opgetogen als een kind naar buiten holde om van een zeldzaam moment met een schraal winterzonnetje te genieten. Ze had hem opgewonden verteld dat ze als kind ooit één keer naar het buitenland was geweest. Haar blije herinneringen aan een jeugd die hem armoedig voorkwam, hadden hem vertederd.
‘Natuurlijk niet,’ beantwoordde ze op afstandelijke toon zijn vraag.
Op de trap vroeg hij haar al even beleefd of de voorzieningen voor de jongens aan haar eisen voldeden.
‘Meer dan dat.’ De kinderjuffrouw was lief en ervaren, en de kamer was ingericht met designmeubeltjes en uitdagend, gevarieerd speelgoed.
‘De gouvernante is uiteraard tijdelijk,’ vertelde hij. ‘Mijn medewerkers zijn al bezig een profiel op te stellen voor iemand voor de lange termijn. De uiteindelijke keus is natuurlijk aan jou. Ik heb ook voorlopige financiële regelingen getroffen voor jou en de jongens –’
Katie verstijfde. ‘Voor mij? Je hoeft je alleen zorgen te maken om Toby en Connor.’
‘Als mijn zoons een beter leven krijgen, krijg jij dat ook. En daar heb je geld voor nodig,’ verklaarde hij. ‘Je zult een bedrag voor jezelf moeten accepteren.’
‘Maar ik kan niet –’
‘Je zult wel moeten. Het is duidelijk dat je je veel dingen hebt moeten ontzeggen, maar dat hoeft nu niet meer. Je hebt kleren nodig.’
Daar had ze geen antwoord op. Ze schaamde zich een beetje omdat hij blijkbaar had opgemerkt dat ze alleen een spijkerbroek en een paar shirtjes had.
‘Ik zal ervoor zorgen dat iemand morgen met je gaat winkelen. De jongens hebben ook kleertjes nodig.’
Toen Zandros de kinderkamer binnen liep, toonden Toby en Connor meteen interesse. Toby trok zich op aan de spijlen van zijn ledikant en hief breed lachend zijn armpjes op. Prompt viel hij achterover, waarop hij gefrustreerd begon te huilen.
Onder de bezorgde blik van Katie beende Zandros meteen naar het bedje toe, tilde Toby hoog in de lucht en mompelde iets wat op een Grieks troostzinnetje leek.
Toby keek hem verbaasd aan en begon opgetogen te kraaien.
Zandros werd stil. Een beetje verbaasd staarde hij naar zijn zoon, alsof hij zelf versteld stond dat hij zomaar een huilend kind op zijn gemak had gesteld. Het was een instinct geweest dat hij nog nooit eerder had gevoeld.
Connor, die ook aandacht wilde, slaakte een kreet van jaloezie. Katie pakte hem op, maar Connor had veel meer belangstelling voor Zandros. De jongetjes hadden hun hele leventje al tussen vrouwen doorgebracht. Een man was een nieuwe, fascinerende ervaring, en blijkbaar absoluut niet griezelig. Toen Connor zijn armpjes uitstrekte naar zijn vader, moest Katie iets wegslikken.
‘Wat een vriendelijke baby’s!’ Zandros was zich duidelijk niet bewust van het feit dat Toby en Connor hem heel speciaal behandelden. ‘Ik zal moeten gaan zitten om met beiden te spelen.’ In één soepele beweging ging hij, met Toby op zijn arm, op de grond zitten.
Katie zette Connor naast hem en keek toe, terwijl hun zoontje zich direct overeind hees aan Zandros’ gespierde dijbeen om zijn vader daarna trots en tevreden toe te kraaien. De jongetjes hadden het prima naar hun zin bij hun vader; ze kropen en buitelden met steeds meer plezier en zelfvertrouwen over hem heen. Ze trokken aan zijn das, grepen zijn haar beet, knepen in zijn gezicht en gilden het opgewonden uit toen bleek dat deze grote man hen veel hoger kon en durfde gooien dan hun moeder.
Voor het eerst sinds hun geboorte negeerden ze hun moeder haast. Katie voelde zich volledig onzichtbaar, terwijl Toby en Connor hun vader met veel plezier als klimrek gebruikten. Ze had nooit verwacht dat Zandros zijn natuurlijke gereserveerdheid en zijn waardigheid zo gemakkelijk opzij zou zetten. Ze had niet eens gedacht dat hij dat kón.
Er werd op de deur geklopt, en Cyrus kwam binnen om Zandros mee te delen dat hij naar het vliegveld moest. Toen hij zijn werkgever op de grond zag rollebollen met een stel opgetogen baby’s, begon hij stomverbaasd te grinniken.