Zwijgend keek ze haar vader aan. Ze hield haar hart vast.
‘Toen Benito Grazzini jou overhaalde om het uit te maken met Rafaello, was ik maar wat blij. Gezien de historie had ik natuurlijk ook liever niet dat je met hem omging.’
Daar kon ze zich wel iets bij voorstellen. ‘Maar hoe kon je voor Benito Grazzini blijven werken?’
‘Omdat ik het uiteindelijk van hem heb gewonnen,’ antwoordde hij triomfantelijk. ‘Ze is bij mij gebleven, al heeft Benito alles in het werk gesteld om haar van me af te pakken. Het is hem uiteindelijk niet gelukt.’
Zonder echt iets te zien keek ze voor zich uit. Ze had zo veel te verwerken gekregen, dat het haar duizelde.
Toen ze nog een vraag wilde stellen, bleek haar vader in slaap gevallen te zijn. Omdat ze het niet nodig vond om hem te wekken, verliet ze de kamer. Haar tred was enigszins onvast.
Buiten werd ze opgewacht door Maud.
‘Hij is in slaap gevallen. Hij ziet er heel tevreden uit,’ deelde ze Maud mee. ‘Je wist ervan, hè? Je hebt het al die tijd geweten zeker?’
‘Dat van Sam vermoedde ik al wel, maar ik wist het pas zeker toen je vader het me eerder dit jaar vertelde. En de rest… ja, dat was me allemaal bekend. Ik werk al bijna dertig jaar op Montague Park, moet je weten. Mij ontgaat maar weinig.’ Samen met Glory liep ze naar de wachtkamer.
‘Hoe heeft mam hem dat aan kunnen doen?’ verzuchtte Glory.
‘Ik denk niet dat het haar bedoeling was om iemand te kwetsen.’
‘Maar Benito was getrouwd, en zij ook. En ze hadden allebei kinderen,’ mompelde ze.
‘Reken maar dat ze er een hoge prijs voor hebben betaald. Gelukkig schrok je moeder wakker toen ze zwanger bleek te zijn. Ze gaf Benito te verstaan dat het afgelopen was, en daarmee was de kous af.’
‘O, ja? Pap moest anders wel mooi andermans kind grootbrengen.’
Het viel gewoon niet te rijmen, vond Glory. Het beeld dat ze van haar moeder had, strookte domweg niet met dat van een getrouwde vrouw die een relatie was aangegaan met een andere man – met alle gevolgen van dien.
‘Dat was Archies beslissing,’ zei Maud. ‘Hij verafgoodde je moeder. Hij vindt zelf dat hij aan het langste eind getrokken heeft.’
‘Ik kan het allemaal niet meer volgen, hoor. Rafaello weet waarschijnlijk al dat Sam en hij halfbroers zijn?’
‘Sam weet het ook, Glory. Toen Archie ontdekte dat Benito het zijn zoon had verteld, vond hij dat ook Sam de waarheid moest weten.’
‘Iedereen wist het dus, behalve ik,’ fluisterde ze ontdaan. ‘Er wordt me opeens van alles duidelijk. Rafaello moet dit hebben gehoord op de avond dat ik op Montague Park was. Zijn vader kwam toen onverwacht langs en –’
‘Wat kon Benito anders doen? Toen hij hoorde dat Rafaello een aanklacht wegens diefstal tegen Sam had ingediend, schrok hij zich een hoedje. Hij moest wel opening van zaken geven.’
Tegen de tijd dat Glory het ziekenhuis verliet, voelde ze zich volkomen door elkaar geschud. Alles mocht nu dan wel op zijn plaats gevallen zijn, maar het beeld dat ze van de situatie had gekregen, was bepaald niet florissant.
Vermoedelijk was Rafaello net zo geschokt geweest als zij toen hij het hoorde. Tegen haar had hij er evenwel met geen woord over gerept. Hij had haar onmiddellijk terug naar Birmingham gebracht en was ’s avonds bij haar vader langsgegaan, waar hij tot diep in de nacht had zitten praten. Het pleitte voor hem dat hij haar familie meteen was gaan opzoeken.
Hoe zou dat gesprek verlopen zijn, vroeg ze zich af. Had Sam het al geweten toen Rafaello daar die avond had aangeklopt? Of was het hem pas tijdens het gesprek duidelijk geworden? Sam was duidelijk ingenomen met zijn ‘nieuwe’ halfbroer. Ze had zelfs het gevoel dat hij háár niet meer zag staan. Maar ja, zij bleek dan ook opeens maar een halfzus te zijn.
Ze nam een taxi terug naar Rafaello’s appartement.
Onderweg bedacht ze dat Rafaello zich die avond moest hebben gerealiseerd dat hij moeilijk zijn eigen broer kon aanklagen wegens diefstal. Zijn overeenkomst met haar sloeg dus nergens meer op, en toch had hij haar in het ongewisse gelaten en zijn plannen gewoon uitgevoerd! Klaarblijkelijk was nooit in hem opgekomen haar te vertellen dat haar broer ook zíjn broer was.
Hoe langer ze erover nadacht, des te meer ze begreep. Toen Rafaello haar had uitgelegd waarom hij over trouwen was begonnen terwijl nog niet eens zeker was of ze wel zwanger was, had hij gezegd dat hij had willen voorkomen dat de geschiedenis zich herhaalde. Nu pas snapte ze wat hij daarmee had bedoeld.
Toen ze de voordeur opendeed, kwam Rafaello haar al tegemoet. Ze ademde scherp in. Zijn aanblik had nog steeds hetzelfde effect op haar. Hij zag er ook zo allemachtig goed uit!
En hij paste helemaal niet bij haar, een eenvoudige bijna ongeschoolde dochter van een tuinman. Toen hij over trouwen was begonnen, had ze onmiddellijk argwaan moeten krijgen.