Ze voelde dat ze rood werd. De reden waarom ze het nooit over haar vader en Sam had, was dat ze anders zou worden herinnerd aan de gebeurtenissen die tot deze bespottelijke overeenkomst hadden geleid, en aan die vijfduizend pond die ze destijds had aangenomen.
‘Als je belooft een beetje discreet te zijn, mag je ze wat mij betreft best bellen, hoor,’ zei hij met het air van iemand die een genereus gebaar maakt.
‘Maar… Maar sinds ik hier ben, heb ik ze om de paar dagen gesproken,’ zei ze verwonderd.
Hij keek haar aan alsof hij niet wist wat hij hoorde.
‘Ik heb er geen seconde bij stilgestaan dat jij daar bezwaar tegen zou hebben.’ Onzeker voegde ze eraan toe: ‘Ik heb mijn gesprekken zo kort mogelijk gehouden.’
‘Wacht even.’ Hij haalde diep adem. ‘Als ik het goed begrijp heb jij, terwijl ik je om discretie had verzocht, om de paar dagen uitgebreid zitten babbelen met je vader en je broer?’ Hij sloot zijn ogen en mompelde iets wat ze niet verstond.
Waarom was hij nu opeens zo kwaad? Ze begreep er niets van. Ze slikte. ‘Ik heb je nooit bedankt voor het feit dat je zo coulant bent geweest met Sam, maar dat komt… Ik wilde het allemaal zo snel mogelijk vergeten. Het spijt me erg. Ik –’
‘Houd alsjeblieft je mond.’ Hij stond op, wierp een paar bankbiljetten op het tafeltje en wachtte tot ze meekwam.
Dit is toch geen manier van doen, dacht ze kwaad. Opzettelijk maakte ze geen enkele haast.
‘Besef je wel hoe stom je bent geweest?’ gromde hij.
‘Hou op me als een uilskuiken te behandelen, wil je!’
‘Ik vind het vervelend om het te moeten zeggen,’ bracht hij knarsetandend uit, ‘maar als jouw familie weet dat jij hier samenhokt met mij…’
‘Je dacht toch niet dat ik ze dat aan hun neus zou hangen?’ snauwde ze, pijnlijk getroffen door zijn omschrijving van hun relatie. Samenhokken!
Abrupt hield hij zijn pas in. ‘Dat heb je ze dus niet verteld?’ vroeg hij verbluft.
‘Nee. Ik mag dan soms een beetje wazig overkomen, maar ik ben niet op mijn achterhoofd gevallen, hoor. Denk je soms dat ik er trots op ben om hier bij jou te zijn? Ik schaam me ervoor. De hemel verhoede dat mijn vader en broer erachter komen dat ik mezelf zo heb verlaagd!’ Ze beefde van emotie.
Hij zei niets, keek haar alleen maar aan.
Ze versnelde haar pas en liep terug naar de auto. Dat had ze helemaal niet willen zeggen, maar hij had haar zo op haar hart getrapt, dat ze wel van zich af had moeten bijten.
Zonder een woord te zeggen stapte ze in toen Rafaello het portier voor haar openhield. Ze vouwde haar handen ineen, in de hoop dat het trillen zou ophouden. Ze voelde zich doodziek.
‘Pap en Sam weten niet beter dan dat ik verhuisd ben,’ legde ze uit. ‘Het adres interesseert ze niet, want ze zijn toch niet van plan om te schrijven. Ze verkeren in de veronderstelling dat ik vanuit een telefooncel bel en dus niet teruggebeld kan worden. Je ziet het, ik heb geen leugens hoeven vertellen. Ze zijn nog nooit naar Birmingham gekomen om me op te zoeken. Ze hebben geen idee hoe ik daar leef en vragen er ook nooit naar.’
‘Het spijt me. Ik trok te snel mijn conclusies,’ zei Rafaello. ‘Ik ben je vaders werkgever en ik vind je broertje een aardig joch. Mijn verzoek om discreet te zijn was niet zozeer omwille van mij, maar omwille van jou en je familie.’
‘Tja, intieme omgang met een volksmeisje – hoe tijdelijk ook – is niet echt iets wat je gaat rondbazuinen. Het is natuurlijk niet voor niets dat je me in designkleren laat rondlopen. Op die manier valt nergens aan af te zien dat je me bij de lopende band vandaan hebt.’
Er viel een ijzige stilte.
Rafaello onthield zich van commentaar en reed gewoon door – iets wat haar tot razernij dreef. Niettemin wist ze tien minuten lang haar mond te houden.
Toen werd het haar te veel. ‘Ik haat je, Rafaello Grazzini. Ik haat je uit de grond van mijn hart!’
‘Dat lijkt me niet meer dan logisch. Seks en schulden zijn bepaald geen goede basis voor welke relatie dan ook. Maar het is nu eenmaal mijn keus. Had ik maar niet zo stom moeten zijn.’
De tranen sprongen haar in de ogen. Ze kneep ze stijf dicht om niet te gaan huilen. Ze kon hem wel slaan!
Eenmaal terug in de villa, sloot ze zich direct op in de badkamer. Ze rukte zich de kleren van het lijf en stapte onder de douche, waar ze haar tranen de vrije loop liet.
Bijna een halfuur later kwam ze eronder vandaan met pijnlijke roodomrande ogen. Na een nachthemd te hebben aangetrokken, kroop ze in bed.
Tegen de ochtend, na een onrustige en slapeloze nacht, hoorde ze de slaapkamerdeur opengaan. In het heldere licht van de maan, dat door de ramen naar binnen viel, zag ze Rafaello binnenkomen, met een badlaken om zijn middel. Ze sloot haar ogen weer.