‘Ik heb nu eenmaal graag mooie dingen om me heen,’ gaf hij ruiterlijk toe.
‘Is er iets wat ik kan zeggen of doen?’
‘Je wilt weten hoe je me op andere gedachten kunt brengen?’ Hij lachte sarcastisch. ‘Wat heb je te bieden dan?’
‘Eeuwige dankbaarheid, bijvoorbeeld?’ opperde ze zonder veel hoop.
‘O, nee. Voor wat, hoort wat: dat zijn de regels van het spel. Laat me nog eens even goed nadenken… Wat zou iets zijn wat jij persoonlijk te bieden hebt?’ Zijn ogen begonnen te glinsteren, en hij liet een wellustige blik over haar lichaam gaan. ‘Eén ding maar, vrees ik,’ zei hij toen. ‘Seks.’
Hoofdstuk 2
Seks? Dat meende hij toch zeker niet in ernst? Glory lachte nerveus. ‘Dat komt anders over dan je het waarschijnlijk bedoelt.’
‘Nee, ik meen het serieus. En ga nu niet de beledigde onschuld uithangen, want je maakt mij niet wijs dat je wakker zou liggen van mijn voorstel. Je vond het immers ook geen probleem om mij aan de kant te zetten voor het luttele bedrag van vijfduizend pond?’ zei hij zoetsappig. ‘Dus, wat zeg je ervan, Glory?’
‘Waarvan?’ piepte ze. Het was uitgesloten dat hij het werkelijk meende. Ze sprong op uit haar stoel en streek een blonde lok uit haar gezicht. ‘Hou op. Ik vind dit niet grappig.’
‘Maar het is ook geen grap. Integendeel. Je zou je gevleid moeten voelen.’ Doodkalm keek hij haar aan. ‘Dit is een fantastisch aanbod, begrijp je dat dan niet? Ik nodig je niet alleen uit in mijn bed, ik laat ook je familieleden met rust. Als dat geen royaal aanbod is, dan weet ik het niet meer.’
‘Dit zeg je alleen maar om me te vernederen, omdat je me nu eenmaal niet mag en –’
Hij liet haar niet uitspreken. ‘Of ik je mag of niet, speelt helemaal geen rol, Glory. Ik wil je gewoon in mijn bed hebben,’ zei hij koud.
Ze balde haar handen tot vuisten. ‘Moet je me nu echt als een stuk vuil behandelen? Waar is dat voor nodig?’
‘Pas op, je verpest de stemming. Maak gebruik van de gelegenheid, zou ik zeggen.’ Hij liet zijn blik op haar borsten rusten. ‘Zelfs in deze, eh… uitdossing, zie je eruit om op te eten.’
Het bloed steeg naar haar wangen. Die mengeling van lust en minachting waarmee hij naar haar keek… Wat voelde ze zich vernederd.
Maar wat nog veel erger was, was dat zijn blik gevoelens en verlangens in haar losmaakte die ze al heel lang niet meer had gehad.
‘Hou op! Ik wil er niets meer over horen!’ Ze draaide hem de rug toe en probeerde uit alle macht haar ongewenste lichamelijke reacties in te tomen.
‘Hoe langer ik erover nadenk, des te meer ik ervoor voel, cara,’ vervolgde hij meedogenloos. ‘Gewoon vrijblijvende seks. Een soort zakelijke overeenkomst waarin beide partijen zich kunnen vinden zonder allerlei relationeel gedoe. Ja, eigenlijk zie ik dat wel zitten.’
‘Ik pieker er niet over om met jou naar bed te gaan, Rafaello Grazzini!’ viel ze tegen hem uit. ‘Ik ben geen prostituee!’
‘Je hebt nog…’ Nonchalant schoof hij zijn mouw een eindje omhoog om op zijn polshorloge te kijken. ‘Nog een kleine drieënhalf uur om erover na te denken. Als ik om twee uur vanmiddag nog niets van je heb gehoord, gaat het niet door.’
Ze was verbijsterd. ‘Denk je nou echt dat ik mijn lichaam ter beschikking stel –’
‘– aan de hoogste bieder? Ja. Vijf jaar geleden snapte ik nog niet waar het je eigenlijk om te doen was. Ik kwam niet met dure cadeaus aanzetten. En het idee dat ik misschien zou kunnen betalen voor intimiteiten, kwam al helemaal niet bij me op.’
‘Hou op!’ schreeuwde ze, boos en gekwetst. ‘Zo was het helemaal niet tussen ons!’
‘Jij hebt geld aangenomen om niet bij mij in bed te stappen. Het ligt voor de hand dat je dat voor een hoger bedrag wel zou hebben gedaan.’
‘Hoe kom je erbij? Dat zou ik niet hebben gedaan! Ik hield toevallig van je!’
‘Maar kennelijk niet zo veel, dat je er vijfduizend pond voor wilde afslaan,’ zei hij met een kil glimlachje.
‘Allemachtig, wat ben jij een ongelooflijke schoft. Ik haat je uit de grond van mijn hart.’
‘Ach, dat lijkt me geen bezwaar. Daar kan ik wel mee leven.’ Uitdagend keek hij haar aan.
‘Loop naar de hel!’ Ze pakte haar handtas. ‘Het idee dat je me in je macht zou hebben, geeft je zeker een kick, hè? Goedkoop, hoor.’
‘Nou, goedkoop zou ik het niet willen noemen. Ik schiet er bijna tachtigduizend pond bij in. Maar het vooruitzicht je in mijn macht te hebben… ja, dat geeft me inderdaad een goed gevoel.’
‘Vergeet het maar. Je hebt geen enkele macht over me, tenzij ik dat toesta,’ snauwde ze.