‘Er bestaat trouwens wel een kleine kans dat ik zwanger kan worden,’ zei ze na moeizaam te hebben geslikt. ‘De artsen weten niet hoeveel schade er is aangericht door de behandeling, maar ik wil je geen valse hoop geven.’
‘Dat doe je niet. Eigenlijk stel ik voor dat we niet eens denken aan die mogelijkheid. We hebben allemaal maar één leven, en daar moeten we het beste van maken. Ik heb met jou een geluk gevonden dat ik niet kende en dat ik weiger op te geven.’
Er volgde een lange stilte, waarin ze probeerde zijn woorden tot zich door te laten dringen. ‘Bedoel je dat… Zeg je dat je getrouwd met me wilt blijven, ook al kan ik geen kinderen krijgen?’ fluisterde ze.
‘Sí, enamorada,’ bevestigde hij, haar diep in de ogen kijkend.
Haar groene ogen werden zo groot als schoteltjes. ‘Maak ik je echt zo gelukkig?’
‘Ja.’
‘Dus je wilt niet scheiden?’
‘Geen sprake van.’ Hij stond op, trok haar omhoog en drukte haar aan zijn borst. ‘Ik zal je nooit meer laten gaan. Het is verbazingwekkend, maar ik heb nooit geweten dat het zo kon voelen. Ik ben tot over mijn oren verliefd op je.’
Haar gezicht lichtte op. ‘Echt waar?’
‘Echt waar. Lydia gaf me het excuus om bij je te zijn, en ik greep die kans met beide handen aan. Mijn vermogen om rationele besluiten te nemen, verdween zodra ik je weer zag. Ik genoot er zelfs van om ruzie met je te maken. Is dat niet gek? Niets ging volgens plan –’
‘Onze bruiloft was afschuwelijk.’
‘Ik was teleurgesteld dat je geen lange witte jurk droeg,’ bekende hij met een verontschuldigende grimas. ‘Toen je verscheen in dat bloemengeval, dacht ik dat je de spot met de bruiloft dreef.’
‘Had ik dat maar geweten! Ik dacht dat je woedend zou zijn als ik in een witte bruidsjapon zou verschijnen!’
‘Het is niet jouw schuld. Ik wist niet wat ik wilde, tot het te laat was.’ De spijt in zijn ogen deed haar pijn. ‘Ik heb niets gedaan om die dag bijzonder te maken.’
‘Je hebt het die nacht goedgemaakt,’ deelde ze hem haastig mee. ‘Dat was heel bijzonder.’
‘Ik realiseerde me niet eens wat ik voor je voelde. Toen je zei dat je mij als dekhengst had uitgekozen, kon ik de grap er niet van inzien. Ik was boos, beledigd… gekwetst,’ biechtte hij op.
Beschaamd sloeg ze haar armen stevig om hem heen. ‘Ik had het te druk met het redden van mijn gezicht om op jouw gevoelens te kunnen letten. Wanneer ik onzeker ben, heb ik de neiging in de aanval te gaan.’
‘Ik nam afstand van je en voelde me ellendig. Pas toen ik je weer zag, realiseerde ik me wat er mis was.’ Met een vinger onder haar kin hief hij haar gezicht, zodat hij haar kon aankijken. ‘Ik besefte dat ik hard moest werken om je gelukkig te maken.’
‘Daarin ben je geslaagd…’ Haar stem brak van ontroering. ‘Weet je, ik heb mijn best gedaan om mijn gevoelens voor jou te verbergen.’
‘En dus dreigde je ook om met Lydia weg te gaan?’ Teder streelde hij haar wang met zijn vingertoppen. ‘Doe dat nooit meer. De afgelopen vierentwintig uur heb je bijna mijn hart uit mijn lichaam gescheurd. Ik was zo bang je te verliezen om iets dat er helemaal niet toe doet.’
‘Je was geschokt toen je hoorde dat Lydia niet je nichtje was. En ik neem het je ook niet kwalijk dat je me van het ergste betichtte. Maar hoe kun je zeggen dat het niet uitmaakt wie Lydia’s vader is?’
‘Het is niet zo’n eer om de dochter van Pablo te zijn. Mijn broer had een slechte naam, en mensen hebben een lang geheugen,’ merkte hij spijtig op. ‘Lydia zal tenminste niet lijden onder dat stigma.’
‘Je moet het Doña Ernesta vertellen. Zal ze heel erg van streek zijn?’
‘Het zal een teleurstelling voor haar zijn, maar ze zal het accepteren. Ik vind dat we Lydia moeten adopteren.’
‘Kan dat? Dat zou ik geweldig vinden!’
‘Ik denk niet dat Belinda van plan was om te liegen over Lydia,’ merkte hij op. ‘Na de dood van mijn broer, heb ik een paar keer voorgesteld haar te bezoeken, maar ze weigerde steeds. Op dat moment dacht ze er waarschijnlijk nog niet aan om haar baby voor Pablo’s kind te laten doorgaan.’
‘Ja, dat kwam later, omdat ze zich waarschijnlijk schaamde voor haar uitspattingen.’
‘Lydia is een schatje. Laten we blij zijn dat ze onze dochter is,’ zei hij.
Haar glimlach was stralend als de zon. ‘Ja.’
‘En zou je me nu eens willen vertellen over die gevoelens die je voor me verbergt?’ drong hij aan.
‘Ik hou van je… Heel veel. Heel erg veel.’
Hij tilde haar op en kuste haar met al het vuur en alle passie die hij in zich had. De ene kus leidde tot de andere, en van het een kwam het ander. Lang daarna, toen ze afgemat en bevredigd in elkaars armen lagen, probeerde hij haar ervan te overtuigen dat ze haar spel met de lingerie nog eens voor hem moest opvoeren. Ze zei dat ze daar eens diep over moest nadenken, maar had al besloten dat ze hem zou verrassen op zijn verjaardag.