Er verscheen een klein lachje rond haar mond, en het veranderde haar gezicht meteen. Het was de eerste keer dat Andreas haar oprecht zag lachen, en hij probeerde zijn reactie erop te verdringen. Zijn hart bleef echter wild kloppen. In een poging zijn reactie te verbergen liep hij naar de bar in de woonkamer, waar hij zich concentreerde op het inschenken van een glas gekoeld mineraalwater voor Gemma en het openen van een kleine fles champagne voor zichzelf. Hij gaf haar haar glas en tikte het zijne ertegenaan. ‘Op wat de toekomst mag brengen.’
‘Op de toekomst,’ mompelde Gemma. En wat die ook mag wegnemen, dacht ze erachteraan, terwijl ze een slokje nam.
‘Het is prachtig weer. Zullen we met onze drankjes bij het zwembad gaan zitten?’ stelde hij voor. ‘We kunnen ook gaan zwemmen als je wilt.’
‘Ik ben niet zo’n waternimf tegenwoordig.’
‘Misschien is het wel goed voor je been,’ zei hij. ‘Om de spieren wat te verstevigen.’
‘Ik schaam me voor mijn littekens.’
‘Ik beloof je dat ik niet zal staren.’
‘Je brengt me wel in de verleiding,’ zei ze met een verlegen lachje.
‘Dat was ook de bedoeling, mia piccola. Het is benauwd vandaag, dus een verfrissende duik zal ons goeddoen.’
‘Ik heb geen hip badpak, hoor.’
‘Niemand kan je zien in de tuin. Je kunt zelfs in je ondergoed rondlopen als je wilt,’ zei hij. ‘Je spullen hangen in de inloopkast in onze kamer. Ik heb Susanne gevraagd alles uit te pakken voor ze wegging.’
‘Het zal me verbazen als ze het niet allemaal aan stukken geknipt heeft.’
‘Als dat zo is, krijg je gewoon een nieuwe garderobe van me,’ zei hij.
Tot haar verrassing waren al haar spullen netjes opgeborgen in de enorme inloopkast in Andreas’ kamer. Ze deed haar best om de maatpakken en vrijetijdskleding aan zijn kant van de kast te negeren, pakte wat ze nodig had en probeerde daarbij ook het enorme bed in het midden van de kamer niet te zien. Nadat ze haar enige badpak had gevonden, een oud ding dat tegenwoordig ook nog een beetje te groot was, dook ze de aangrenzende badkamer in om het aan te trekken.
Andreas lag al in het zwembad toen ze even later buiten kwam. Hij gleed moeiteloos door het water en maakte aan het einde van elk baantje een jaloers makend soepele koprol.
Ze ging op een van de ligstoelen zitten om naar hem te kijken en stiekem zijn welgevormde lichaam te bewonderen. De spieren in zijn schouderbladen spanden zich als stalen kabels, en met zijn lange sterke benen schopte hij zichzelf met gemak van de ene kant van het bad naar de andere.
Hij draaide zich op zijn rug, waarmee hij haar een perfect uitzicht op zijn stalen buikspieren bood, en zwom met een rugslag naar haar toe. Zijn lichaam sprankelde van gezondheid en vitaliteit toen hij zich even later het water uit hees en naar haar toe liep, de glinstering van waterdruppels op zijn huid als diamanten in de zon.
‘Kom maar,’ zei hij. ‘Ik help je wel even van het trapje af. De treden zijn nogal glad.’
Ze pakte zijn hand stevig vast en liep de vier treden af, om zich daarna over te geven aan de koele omhelzing van het water. Er ontsnapte een zucht van genot aan haar lippen. ‘Het is heerlijk.’
Andreas lachte en liet haar hand los. ‘Dit is precies wat je nodig hebt, cara. Het zal je been sterker maken, zonder de rest van je lichaam te veel te belasten.’
Onwennig begon ze in het water te bewegen, verrast door het gevoel van gewichtloosheid, en tot haar schaamte moest ze aan het eind van de baan even pauzeren om op adem te komen. Toen ze zich omgedraaid had en Andreas in de donkere ogen keek, voelde ze haar hart sneller kloppen, en dat had weinig te maken met de lichamelijke inspanning die ze net geleverd had.
‘Kom op, Gemma,’ moedigde hij haar aan. ‘Nog een baantje, dat zal je goeddoen.’
Ze ademde diep in en begon weer te zwemmen.
‘Goed zo,’ zei Andreas. ‘Ga door!’
Ze lachte hem weifelend toe, draaide zich om en zwom met toenemende zelfverzekerdheid weer terug. Een paar minuten later kwam ze vlak naast hem boven water. ‘Wat is dit ontspannend, zeg.’
‘Over een paar dagen haal je me vast in.’
‘Ik denk het niet. Je ziet eruit alsof je dit veel vaker doet.’
‘Vaak genoeg om in vorm te blijven.’
Vaak genoeg om gewéldig in vorm te blijven, dacht ze met een blik op zijn buikspieren, daar waar het smalle spoor van zwarte haartjes van zijn navel zijn zwembroek in dook.
‘I-Ik denk dat ik nog een paar baantjes trek,’ zei ze, en ze duwde zichzelf van de kant af.
Wat zag hij er anders uit, dacht ze terwijl ze zich door het water worstelde. Hij was geen kleine jongen meer, hij was een man, een volwassen man met een goed ontwikkeld, krachtig gespierd lichaam.