'Met alle plezier. ' Esquival sloeg een map met ezelsoren open waarvan de buitenkant getatoeëerd was met aantekeningen en krabbeltjes. 'Ik ben van mening dat we hier te maken hebben met een genocidemoordenaar, om het zo maar eens te noemen. Wat hem bijvoorbeeld onderscheidt van onze gemiddelde moordenaars, is dat de genocidemoordenaar eigenlijk al dood is. Mentaal dood, bedoel ik. Hoe gaat dat in zijn werk? Meestal is er een trauma - of een reeks van trauma's - in zijn jeugd dat een vitaal deel van hem heeft vernietigd. Hij is niet in staat om wroeging of compassie te voelen. Hij bewoont een wereld van schaduwen en van de dood; eenzaam, op een manier die wij ons vrijwel niet kunnen voorstellen. Hij is feitelijk permanent afgesneden van zijn medemens. Zijn levensmissie - zijn enige reden om in leven te blijven - is om zoveel mensen te doden als hij kan, om ze als het ware over te brengen naar zijn eigen verdorde landschap van de psychische dood. Dat maakt hem ook zo angstaanjagend: hij lijkt uit de lucht te komen vallen, moordt vervolgens naar willekeur en verdwijnt weer in zijn onbekende schemerwereld. '
'Dus deze schoft doodt en zal blijven doden, ' zei Lewis.
'Tot de fysieke dood hem zelf van ons wegneemt, ja, ' antwoordde Esquival. 'En hij heeft zo zijn redenen, geloof me. Behalve die welke ik al noemde, en die ook de bekendste is, kan hij een morbide obsessie hebben voor het stervensproces zelf, kan hij elke keer dat hij een ander vermoordt zichzelf doden, of misschien zelfs iemand anders. '
'Hetgeen ook de reden is, ' zei Christopher, 'dat we een motief moeten zien te vinden wat onze man betreft. Als we eenmaal weten waarom hij moordt, hebben we in ieder geval een kans om te voorspellen waar zijn volgende moord plaats zal vinden. ' Hij wees naar Esquival. 'Geef nog eens het hele profiel, Reuven. '
'Oké. ' Esquival likte aan zijn vinger en sloeg een bladzij om. 'Hij is uiterst intelligent, een Einzelganger, behept met een overmatig ego, iemand die alleen in uiterste noodzaak met mensen omgaat. Hij gebruikt zijn slachtoffers niet seksueel, valt ze niet aan en verminkt ze ook niet post-mortem. '
'En een Bic-pen door Bobby Austins oog steken, hoe noem je dat dan?' vroeg Lewis.
'Daar komen we zo op, ' viel Christopher hem in de rede. 'Maar laat ik je voorlopig zeggen dat we dat iets anders vinden dan de gebruikelijke post-mortem verminkingen. ' Hij knikte naar Esquival dat hij verder kon gaan.
'Hij heeft zijn moordwapen bij zich, gebruikt het - wat het dan ook is - zeer vakkundig, en tot aan het incident in Chinatown heeft hij de plek van de moord steeds zeer nauwgezet schoongemaakt. ' Esquival sloeg weer een bladzij om. 'Wat zijn achtergrond betreft, hij komt vrijwel zeker uit een ontwricht gezin; hij is vrijwel zeker enig kind en komt zeker niet uit een groot gezin. Hij bezit een gedegen kennis over anatomie, psychologie, filosofie, metafysica en sjamanisme. Afgaand op zijn accent en manier van praten kunnen we veilig veronderstellen dat hij ergens in het Midden-Westen is opgegroeid; uit zijn vocabulaire kunnen we afleiden dat hij minstens middelbare school heeft, en mogelijk ook een paar jaar voortgezet onderwijs, misschien zelfs wel een afgebroken medicijnenstudie. Maar nogmaals, we hebben in die richting niets gevonden. Hij is duidelijk niet psychotisch; je moet heel helder van geest zijn om het aantal moorden uit te voeren dat hij in zo'n lange tijdsspanne heeft gepleegd. Je kunt er zeker van zijn dat een echte psychopaat allang gepakt was. Zoals zoveel seriemoordenaars biedt hij in eerste instantie hulp of zelfs een toevluchtsoord aan zijn slachtoffers; hij kan zelfs het gevoel hebben dat hij hen echt helpt. Dat gevoel hebben zijn slachtoffers ongetwijfeld ook - een gevoel van vertrouwen dat, eenmaal gebroken - snel, schokkend, wreed - hen zodanig verlamt dat ze niet op tijd kunnen reageren om terug te vechten. Hij bezit dus, even kort samengevat, een grote intelligentie, kracht en het vermogen om mensen om de tuin te leiden. Hij kan zich aanpassen aan zijn omgeving. En hij heeft bovendien een verdomd goed gevoel voor humor. '
'Gevoel voor humor?' zei D'Alassandro. 'Kom nou even. '
'Hoe moet je het dan noemen?' vroeg Esquival. 'De man pleegt een moord, geeft zichzelf vervolgens aan bij Christopher, en dat alleen maar om te laten zien hoe makkelijk het is om te ontsnappen. '
'Het was niet makkelijk, ' zei D'Alassandro humeurig. 'Hij moest er vier mensen voor vermoorden. '
'Precies, ' zei Esquival, die iets in zijn dossier krabbelde. 'Hetgeen weer eens aangeeft dat hij geen enkel gevoel van wroeging kent. '
'Mijn God, wat heb jij een zieke geest. ' Ze schudde haar hoofd toen Esquival in de lach schoot.
'Geef me die papieren zak eens aan, wil je?' zei hij, terwijl hij een bladzij in zijn map omsloeg.
D'Alassandro draaide haar stoel naar rechts en pakte de zak van de grond. 'Wat is dat, je lunch?' Ze gaf een gil toen een bloederig hoofd door de natte onderkant viel en naar haar toe rolde.