'Om kort te gaan, ' zei Stick, 'het is een raadsel met verregaande implicaties. '
'Is er een antwoord?'
'Er is altijd een antwoord op een raadsel, ' zei Stick. 'Alleen willen we dat niet altijd accepteren. '
'Wat bedoel je daar nu weer mee, verdomme?'
Stick haalde zijn smalle schouders op. Hij had een pak aan dat veel te groot voor hem was. De boord van zijn witte overhemd was gerafeld. 'Bij afwezigheid van traditionele antwoorden moeten we ons richten op... andere mogelijkheden. Het voorbeeld dat ik je zou willen geven, stamt uit mijn jeugd, voordat ik naar dit land kwam. Ik zag een nogal vreemde en angstaanjagende demonstratie op een stoffig plein op La Figue. Weet je waar dat is? Het is een van de Seychellen-eilanden. '
Stick strengelde zijn lange vingers achter zijn hoofd in elkaar en staarde naar het plafond. 'Dat deel van de Indische Oceaan is in zoverre vreemd omdat de giftige dieren en vissen die er voorkomen tot de dodelijkste ter wereld behoren. Pijlstaartroggen bijvoorbeeld, waarvan het gifje elders in de wereld alleen maar een pijnlijke voet en enkel zou bezorgen als je erop stapte, verlammen je daar, zodat je binnen enkele minuten verdronken bent. Merkwaardig. Niemand weet waarom. Maar goed, om op dat kleine plein terug te komen, daar zag ik een man een ijzeren pin dwars door zijn oog steken zonder dat er ook maar een druppel bloed vloeide. Hij leek ook geen pijn te voelen. Hij glimlachte naar ons en kwebbelde er gedurende deze bizarre ceremonie vrolijk op los. '
'Was het niet een truc - voor de toeristen, bedoel ik. '
'Nee, beslist niet. ' Stick tuitte zijn lippen. 'Ik herinner me dat het een of andere heilige dag was, maar niet boeddhistisch of mohammedaans. Ik weet niet van welk geloof dan wel. Misschien dat mijn vader het wist, maar die is al heel lang dood. Hoe dan ook, de man liep langs ons heen en nodigde ons uit de pin aan te raken. Dat zou ons reinigen, zei hij. Ik was doodsbang, maar toch moest ik het doen. Ik raakte de plek aan waar hij in zijn oogbol verdween en zijn schedel binnenging. Er was geen twijfel mogelijk over wat hij had gedaan. '
Stick ging abrupt overeind zitten en richtte zijn grote, vochtige ogen op Christopher. 'Fascinerend hoe bepaalde jeugdherinneringen je zo levendig bijblijven. ' Hij haalde opnieuw zijn schouders op. 'Er is nog iets dat je moet weten. Gebaseerd op mijn herinneringen aan die dag, en zeker niet op mijn in de loop der jaren opgebouwde medische kennis, ben ik ertoe geneigd om aan te nemen dat Austin niet onmiddellijk stierf. Nee, meneer. Hij zat daar, waarschijnlijk zonder ook maar een greintje pijn, en was zich bewust van alles wat er om hem heen gebeurde. '
'Jezus, Stick, dat kan niet waar zijn. '
'Wat je bedoelt, is dat je je zoiets niet kunt voorstellen. Maar het is waarschijnlijk wel zoals het gegaan is. ' De patholoog-anatoom schudde langzaam zijn hoofd. 'Wat ik je vandaag verteld heb, bewijst dat wat er met Bobby gebeurd is, niet zonder precedent is, maar als westerse arts kan ik het niet verklaren. '
'En als oosterling?'
Stick schonk Christopher een flauwe glimlach. 'Als oosterling weet ik zonder het te kunnen verklaren dat Bobby Austin geen slachtoffer van moord was. Hij was een offerande in een heel primitief ritueel. '
Aan het eind van de achtste inning scoorden de Orioles hun eerste run tegen Andy Pettitte. Sara kreunde. Tot dat moment had hij hen van de honken gehouden en iedereen, zelfs Cassandra, hield zijn adem in. Het stadion zat deze zaterdagmiddag bomvol en het geroezemoes van duizenden mensen, de geur van hotdogs, bier en pinda's vulden Cassandra met nostalgie. Zij en Bobby en Christopher gingen vroeger op zondag altijd naar het honkbal. Soms kwam Christophers vrouw Mercedes ook mee, maar ze had niet zoveel interesse in het spel en toen werd ze ziek en stierf. Cassandra voelde een rilling langs haar rug gaan. Ze herinnerde zich Christophers gezicht tijdens de begrafenis, wit en vertrokken. Ze herinnerde zich hoe zij tussen hem en Bobby aan de rand van het graf stond, in een regen zo fijn als mist. Ze rook weer de verse bloemen en de volle geur van net omgeschepte aarde. De priester sprak in het Spaans, en toen ze haar vingers met die van Christopher verstrengelde, zag ze dat hij haar aankeek met een blik die dwars door haar ziel ging. Ze had gebloosd en haar blik afgewend en gedacht, heel ongepast, aan de middag, lang geleden, dat ze met hem in het zonlicht en de schaduwen van de acacia's had gelopen. Op dat moment verstijfden Christophers vingers even in de hare en haar hart sprong over, alsof hij die intieme herinnering met haar deelde. Plotseling beangstigd trok ze haar hand terug en stond de rest van de dienst met gebogen hoofd en haar handen zedig voor zich gevouwen naast hem.
Tussen twee innings in draaide Sara zich naar haar toe. 'Mam, voel je hem hier?'
Cassandra schrok, er één verwarrend moment van overtuigd dat haar dochter Christopher bedoelde.
'Ik voel dat papa hier samen met ons naar Andy Pettitte kijkt. '