'Maar het kunnen evengoed heel prettige verrassingen zijn. Maar het zullen in ieder geval baanbrekende verrassingen zijn. Revolutionair. Geloof me, jij hebt gewoon last van premièreangst.
'Is dat het enige?' Hij hief zijn handen op. 'Kijk eens, ze beven. Het is net alsof we zonder reddingslijn in een woeste zee springen. '
'En is dat niet precies waar je als onderzoeker wilt zijn, in het woeligste water? Daar worden alle grote ontdekkingen gedaan. ' Cassandra stond op en beende door het lab. Logische stap-voor-stap-analyses hebben zeker ook hun nut, maar ze maken slechts een deel uit van het onderzoekswerk, dat weet jij net zo goed als ik. Toeval, geluk, het lot, en soms ook het nemen van risico's, het hoort allemaal bij ontdekkingen. '
'Het probleem met dat argument, Cassandra, is dat je slechts naar één kant van de medaille kijkt. De andere kant is: als je niet behoedzaam te werk gaat, zul je ten onder gaan aan je eigen geestdrift. Of je het nu leuk vindt of nietje bevindt je ethisch gezien op zeer drassig terrein. '
'Alle grote sprongen voorwaarts dragen per definitie een groot risico in zich. '
'Ja, en je ziet wat zelfs alleen al het idee van een dergelijk risico voor uitwerking op mij heeft. Ik heb nu eenmaal geleerd om alles volgens het boekje te doen. '
Ze greep hem bij de schouders. 'Dat is alleen maar de buitenkant, Hutton, maar ik ken jou. In jou schuilt ook iets van een rebel. Nee, doe geen moeite om het te ontkennen. Je werkt nu al meer dan tien jaar aan je theorie over door de omgeving bepaalde karaktertrekken bij de mens. Je hebt negen briljante artikelen over dat onderwerp gepubliceerd. ' Ze keek hem recht aan. 'Vertel eens, hoe fel was de weerstand die je opriep?'
Hij zuchtte en knikte toen. 'Heel fel, ja, maar dat is alleen maar politiek. '
'Gelul. Je hebt kilometers aan computeruitdraaien met statistieken, maar je zult nooit serieus genomen worden als je niet met een actueel klinisch bewijs komt. ' Cassandra's ogen glinsterden. 'We hebben nu de mogelijkheid om je je bewijs te laten leveren. We zullen deze seriemoordenaar klonen. Ik vertrouw jouw theorieën voldoende om te durven beweren dat deze kloon geen moordzuchtige neigingen heeft. Zeg eens, vertrouw jij ze evenzeer als ik?'
'Ja, natuurlijk, maar -'
'Bewijs het dan - voor mij en voor jezelf. ' Ze pakte hem beet. 'Mijn God, Hutton, dit is waarom we doen wat we doen - om de deur naar het onbekende wijd open te zetten als het lot ons zo gunstig gezind is. ' Ze kneep in zijn schouders. 'De kans die we nu hebben gekregen, krijg je misschien maar eens in je leven - de meeste wetenschappers overkomt het nooit. '
Dillard glimlachte. 'Weet je, ik heb altijd al gezegd dat jouw grenzeloze optimisme je tot een uitzonderlijk knappe -'
'Let op je woorden, doctor!'
'- onderzoeker maakt. ' Hij knikte. 'Oké, laten we beginnen. '
Cassandra stak haar duim naar hem op en was met haar hoofd al bij het creëren van het trans-gen dat een snelle veroudering zou veroorzaken bij haar kloon van de Witte Engel. Ze werd overvallen door de absurditeit van de situatie. Daar stond ze dan, op het punt om de uiterste grenzen van de wetenschap te verleggen, en de procedure die ze daarbij zou volgen, was eigenlijk niet ingewikkelder dan het doen van een zwangerschapstest.
Ze pakte een reageerbuisje dat voor een derde gevuld was met een combinatie van gedestilleerd water en EDTA, een buffer die moest voorkomen dat cruciale enzymen zouden desintegreren, en pakte een uiterst kleine pipet. Enkele jaren eerder hadden moleculaire biologen ontdekt dat bepaalde ziektes, zoals diabetes en sommige vormen van kanker, erfelijk waren. Leden van dezelfde familie konden het gen voor dergelijke ziektes in zich dragen, maar dan nog konden ze hun hele leven zonder de ziekte blijven omdat het gen nooit werd geactiveerd.
Als Cassandra een lezing hield, gebruikte ze altijd de analogie van een hek dat open- en dichtging. Als het genen'hek' dicht was, was er niets aan de hand. Maar als het gen werd geactiveerd, als het hek openging, zou het DNA in het gen een chemisch proces in twee stappen ondergaan. Bij de eerste stap, transcriptie genaamd, zou het DNA zichzelf repliceren als een simpeler molecuul, RNA genaamd. Bij de tweede stap, de translatie, werkte het RNA als een soort moleculair generaal te velde die bevelen gaf aan de cel om een nog simpeler proteïne te produceren. Het was deze unieke proteïne die de verandering in het menselijk lichaam veroorzaakte - een erfelijke kanker, diabetes of in het geval van de kloon versnelde veroudering.
Cassandra plaatste met behulp van de micropipet drie genen in de reageerbuis. Het eerste was het gen dat ze had gevonden in de menselijke pijnappelklier, dat, als het werd geactiveerd, de veroudering versnelde. Het tweede gen zou actine vormen, een proteïne die het genen-hek zou openen. Het derde gen bevatte een receptor voor tetracycline. Op een gegeven moment zou het verouderingsproces onder controle moeten worden gebracht, teruggebracht naar normaal, of de kloon zou al een paar weken na volwassenheid sterven aan ouderdom. Als een toegevoegd tetracyclinemolecuul zichzelf hechtte aan de receptor van het gemuteerde gen, zou de proteïne die het verouderingsproces versnelde niet langer worden aangemaakt, het genenhek zou gesloten worden en het ouder worden zou weer normaal verlopen.