‘Weinig kans. Een vingerafdruk behoort tot de klassieke opsporingsmethoden en is een uniek kenmerk van een persoon. De kans dat twee mensen dezelfde vingerafdrukken hebben is nul, zelfs als het om eeneiige tweelingen gaat.’
‘Zijn vingerafdrukken makkelijk te vervalsen?’
‘Op dat gebied ligt misschien een opening. Vingerafdrukken zijn tegenwoordig steeds makkelijker te vervalsen. Een Duitse minister heeft dat al eens op een vervelende manier ervaren. Deze minister was erg voor biometrische paspoorten. De computersystemen waarin vingerafdrukken worden opgeslagen heten waterdicht te zijn, maar de Duitse Chaos Computer Club haalde een ludieke stunt uit om het tegendeel te bewijzen. Via een glas verkregen ze de vingerafdrukken van de minister van Binnenlandse Zaken Wolfgang Schäuble. Deze afdrukken wisten zij op eenvoudige wijze over te zetten op een stukje plastic en het werd als “gadget” bijgevoegd bij hun clubblad dat onder vierduizend leden werd verspreid. De leden hoefden het stukje plastic alleen maar om hun vinger te doen om als Schäuble moeiteloos door luchthavens, banken en andere instellingen te navigeren. Dus ja, vingerafdrukken kunnen vervalst worden, maar ze dan vervolgens ook nog aanbrengen op een mes heeft wat meer voeten in de aarde. Het is dus zeer de vraag of we ons daarop moeten focussen in onze speurtocht naar ontlastende verklaringen, maar niet geschoten is altijd mis.’ De Greef maakte een aantekening op een notitieblok. ‘Volgende punt.’
‘Wat zegt Daan over het mes,’ onderbrak Sophie hem. ‘Er schiet me namelijk ineens iets te binnen. Daan heeft wel een mes in handen gehad de afgelopen dagen. Hij heeft tijdens het diner op verzoek van oom Dieter het vlees gesneden. Heb je een afbeelding van het mes waarmee Isa is vermoord?’ De Greef knikte en pakte hem erbij. ‘Er zit wel bloed op.’ Sophie slikte hoorbaar bij de aanblik van het moordwapen. ‘Dat is het mes,’ riep ze uit. ‘Althans het ziet er precies hetzelfde uit.’
‘Dat is interessant. Daan heeft me exact hetzelfde verteld als jij nu doet. Een serieus punt waar de politie iets mee moet, nu jullie onafhankelijk van elkaar dezelfde verklaring hebben gegeven. Ik zal er melding van maken dat jij zijn verklaring kunt bevestigen. Wat is er met het mes gebeurd nadat Daan het vlees had gesneden?’
‘Mara heeft de schaal waar het op lag meegenomen nadat we klaar waren met eten.’
‘Wie is Mara?’
‘De receptioniste, serveerster, manusje-van-alles. Ze zorgt ook voor oom Dieter. En dan is er nog die mysterieuze vrouw die Daan heeft gezien in oom Dieters kamer terwijl ze het heel gezellig hadden.’
‘Denk je dat die vrouw de minnares is van je oom?’
‘Ik sluit het niet uit. Ze maken in elk geval in het geniep samen plezier, zoveel is wel duidelijk. Oom Dieter weet niet dat Daan hem betrapt heeft. We hebben hem uit de wind gehouden omdat toekomstige amoureuze avontuurtjes in het testament van tante Eva expliciet genoemd zijn als reden voor onterving. Dat vonden we in eerste instantie een beetje ver gaan, maar nu liggen de zaken anders.’ Wederom maakte De Greef notities. ‘Ik wil nog even terugkomen op dat vleesmes. Volgens jou heeft Daan het mes dus nadat hij het vlees heeft aangesneden teruggelegd op de schaal en het verder niet meer aangeraakt?’
‘Klopt.’
‘Heeft die Mara of iemand anders het in jullie bijzijn aangeraakt?’
‘Niet dat ik weet.’
‘Oké. En waar is de schaal met het mes naartoe gebracht?’
‘De keuken volgens mij.’
‘Het zou logisch zijn als het ding in de vaatwasser was gestopt na de maaltijd, zoals de rest van het servies. Maar dat zou betekenen dat de sporen van Daans vingerafdrukken op het mes niet meer traceerbaar zouden zijn. Vaatwasmiddel ontvet niet alleen, maar verwijdert ook de eiwitten waar vingerafdrukken uit bestaan.’ Er verscheen een denkrimpel op zijn voorhoofd. ‘We moeten aan Mara vragen of ze zich nog kan herinneren dat ze het mes meteen in de vaatwasser heeft gestopt of dat het een tijdje onbeheerd in de keuken heeft gelegen.’ Hij noteerde het als actiepunt op zijn lijstje.
‘Het zou best kunnen dat het mes een tijdje onbeheerd in de keuken heeft gelegen. Mara heeft Isa namelijk een maaltijd op haar kamer gebracht omdat ze niet kwam opdagen bij het diner en daarna kwam ze weer terug om ons verder te bedienen.’
‘Viel je nog iets raars of ongebruikelijks aan haar op?’
‘Nee, niet dat ik me kan herinneren, ik had behoorlijk veel wijn gedronken en was niet al te helder meer.’
De Greef schreef verwoed mee en zette een ferme punt achter zijn laatste zin. ‘Ik wil Mara straks graag wat vragen stellen om wat feiten te checken en ik denk toch dat we je oom moeten confronteren met zijn mogelijke minnares. Ik wil haar uiteraard ook spreken. Denk je dat dat problemen oplevert?’