‘Fantastisch! Klasse! Héél goed!’ roept Kostas aan één stuk door. Hij, Froukje en Barbara glimmen helemaal en omhelzen iedereen en de complimentjes vliegen over en weer. Nu blijven de volwassen acteurs er wel bij staan en zijn ze nog voor even één groep. Stiekem kijkt Merel naar Carlo. Ziet hij haar wel?
Nee! Dan besluit ze definitief dat ze hem niet leuk meer vindt. Hij is in het echt ook helemaal niet zo knap als op de poster. Straks is er premièrefeestje, er staat voor iedereen een feestelijk drankje klaar in de foyer. Ze moet April tegenhouden, die gaat vast op jacht. En thuis moet ze die poster van de muur afhalen. Ze hangt maar een andere hunk op.
Ineens hebben de kinderen haast om zich om te kleden en naar de foyer te gaan, waar hun familie wacht. Merel hangt haar kleren aan een rek en doet haar eigen trui en broek weer aan. Ze propt haar spullen in de tas en wil de kleedkamer uitsprinten, maar blijft voor Fimme staan.
‘Je hebt goed gespeeld,’ zegt ze.
Hij lacht. Zo leuk!
‘Jij ook. Fijn hè, morgen weer!’
Merel huppelt de gang uit, en doet de deur open naar de foyer. Nu haar familie zoeken. Overal ziet ze ‘klasgenoten’ met hun ouders en opa’s en oma’s. O, kijk! Die grote groep daar! Ze zien Merel op het moment dat Merel hen ook ziet. Ze vliegen op haar af en knuffelen haar (ouders), zoenen haar (de oma’s), geven een felicitatiehand (de opa’s), kloppen op haar schouder (April), stompen tegen haar bovenarm (Bram) of trekken aan haar arm (Joost en Jeppe).
Ze staan in een kring om Merel heen en praten allemaal druk door elkaar: ‘Goed zeg! Leuk hoor! Geweldig! Grappig verhaal! Leuke liedjes! Mooi gespeeld! Je danst prachtig! Wat ben jij goed!’
Merel bukt zich naar de kleine jongetjes en vraagt hen: ‘Vonden jullie het leuk?’
Joost en Jeppe knikken. ‘Ik heb jou gezien!’ vertelt Joost.
‘Jij was de beste!’ vindt Jeppe.
Merel kijkt de groep rond. Het voelt als een warm bad. En binnen in haar lijf voelt het ook al zo prettig: ze mag dan druk en praterig en een wildebras zijn, ze heeft óók talent! En ze heeft héél veel familie! En Tjarda en Stella hadden er ook nog kunnen zijn!
Merel haalt diep adem. ‘Jullie zijn allemaal voor mij gekomen, hè, om mij te zien spelen, allemaal helemaal voor mij alleen!’
‘Puh, dat denk je maar!’ zegt haar broer op z’n Brams.
En April voegt eraan toe: ‘Nee, hoor, ik kwam alléén om de musical te zien.’
Maar haar vader, moeder én Lori willen alle drie laten horen dat zij toch echt voor Merel zijn gekomen: ‘Wij kwamen vooral voor jou.’
Merel grinnikt. ‘Ik heb talent, namelijk.’