Lori lacht en geeft Merels moeder een kus. ‘Ik help je.’
Even later zitten ze gezellig met zijn zessen aan de ronde houten tafel: Merel, haar moeder, Marijn, Lori, April, en de ‘man’ in huis: broer Bram. Die moest zoals gewoonlijk achter zijn computer vandaan geplukt worden voor het eten.
‘Had je een leuke dag, Merel?’ vraagt haar moeder terwijl ze de sla verdeelt. ‘Je had zo’n haast vanmiddag.’
Merel vertelt over school, waarbij Marijn haar verhaal aanvult, en daarna over de musicalklas, waar ze elke woensdag van half twee tot drie heen gaat. ‘En de rest weet je, toen gingen we met Joep naar het park.’
Bram onderbreekt haar een paar keer: ‘Merel, je smakt! Merel, je moet niet eten en praten tegelijk!’
‘Bram!’ zegt hun moeder uiteindelijk. ‘Laat mij dat maar zeggen.’
‘Maar dat doe jij niet…’ moppert hij. ‘Het is onsmakelijk.’
Lori legt kalmerend een hand op zijn arm.
Daarna is het de beurt aan de anderen om over hun dag te vertellen. Bram is zoals altijd kort van stof. ‘Nou, gewoon, school, niets bijzonders. En daarna huiswerk.’
Merel vindt het nodig heel luid door haar neus in te ademen.
‘Wat nou?’ vraagt Bram. ‘Ik heb echt klote-veel huiswerk.’
Dat levert hem een meelevend ‘Ahhh…’ op van April en een vermanende blik van zijn moeder.
Bram zit op de middelbare school waar Merel misschien volgend jaar ook naartoe zal gaan. April gaat naar een andere school, en Merel luistert met veel interesse naar haar verhalen. Zij en Marijn moeten na de winter een school kiezen! Op de school van April krijg je minder huiswerk dan op de school van Bram, maar ze weet niet of dat aan de scholen ligt, of aan Bram en April. Of aan de klas, dat kan ook. Bram zit in de tweede, April in de derde. Maar het lijkt haar logischer dat je in de derde juist meer huiswerk krijgt. Nou ja, Bram is gewoon een stuudje, een enorme uitslover. Dat was hij op de basisschool al, en nu nog steeds. Bram is alles wat Merel niet is, en Merel is alles waar hij zich aan ergert. En dat is heel veel. En dat is erg ergerlijk!
Zo volgt Merel haar eigen gedachten, want Lori en April praten allebei erg lang. Ze krijgt er de kriebels van in haar billen, raar maar waar.
‘Mens, zit nou eens stil!’ Ja hoor, Bram kan niet laten er wat van te zeggen. En mama kan niet laten dáár weer wat van te zeggen.
Eigenlijk heeft ze al geen zin meer in eten. Het duurt altijd net te lang.
‘Mogen wij vast van tafel?’ vraagt ze.
Haar moeder knikt. ‘Nou, goed, dan. Hé, ga je tas vast pakken, je moet maar direct door. Papa zal wel denken: waar blijven ze! Jij ook, Bram.’
Bram staat ook op, en Merel neemt Marijn mee naar boven, naar haar kamer. Tas inpakken. Wat moest ze ook alweer mee allemaal?
Heen en weer
De rode cijfers van Merels wekker geven 19:30 uur aan.
Marijn zegt: ‘Ik moet eerst naar huis bellen of ik nog met je mee mag naar je vader.’
Terwijl Marijn belt, pakt Merel haar schooltas. Haar broodtrommel zit er nog in, die moet ze niet vergeten bij de afwas te zetten. Bij haar vader heeft ze een andere. O ja, haar gymkleren moeten mee! Ze pakt haar broek en shirt uit de kast, en moet even zoeken naar haar gymschoenen, die ze uiteindelijk onder het bed vindt.